یادداشت/علی علی اسماعیلی:
فقدان ناباورانه و ناجوانمردانه حسین منصوری/عکس
خبر از دست دادن حسین منصوری بسیار سریع پخش شد و هیچ کس نمی توانست این خبر را باور کند، اما متاسفانه واقعیت داشت
به گزارش “خانه خشتی”، سخن گفتن درباره فقدان حسین منصوری بسیار سخت است ، مردی که رفاقت با او از سال ۱۳۷۶ و دانشگاه زاهدان رنگ و بویی دیگر گرفت و گذشت سالیان ، رفاقت با آن ورزشکار تنومند، خوش اخلاق و خوش برخورد را عمیق تر کرد.
پیشرفت و رسیدن به پست های بالای مدیریتی ورزش نه تنها او را مغرور نساخت بلکه او را روز به روز متواضع تر و افتاده تر کرد.
حسین منصوری ورزشکاری بود جوانمرد ، زحمتکش و خودساخته … ادب ، اخلاق و فروتنی اش بی مثال بود.
علاقه اش به ورزش و ورزشکاران رفسنجان غیرقابل توصیف بود ، طرح و برنامه مفصلی برای پیشرفت و اعتلای جامعه ورزش رفسنجان داشت و با جدیت و پشتکاری که در او سراغ داشتم اگر زمینه برایش فراهم می شد ، تمام آن برنامه ها را عملیاتی می کرد ،ولی افسوس که این فرصت را برایش فراهم نساختند.
حضور متواضعانه در میادین ورزشی شهر و کمک های بی منت به ورزشکاران رفسنجان زبانزد خاص و عام بود بطوریکه بعید می دانم ورزشکاری برای حل مشکلش به او مراجعه کرده و ناامید برگشته باشد.
با شنیدن خبر موفقیت جوانان شهرمان برق خاصی در چشمانش دیده می شد.
تمام این خصوصیات دنیای ورزشی و مدیریتی اش را زیبا ساخته بود ، افسوس که این دنیای زیبا خیلی زود ، ناباورانه و ناجوانمردانه برایش به پایان رسید.
روحش شاد و یادش گرامی باد
علی علی اسماعیلی – صاحب امتیاز دوهفته نامه ورزش رفسنجان