فقدان ناباورانه و ناجوانمردانه حسین منصوری/عکس

به گزارش “خانه خشتی”، سخن گفتن درباره فقدان حسین منصوری بسیار سخت است ، مردی که رفاقت با او از سال ۱۳۷۶ و دانشگاه زاهدان رنگ و بویی دیگر گرفت و گذشت سالیان ، رفاقت با آن ورزشکار تنومند، خوش اخلاق و خوش برخورد را عمیق تر کرد.

پیشرفت و رسیدن به پست های بالای مدیریتی ورزش نه تنها او را مغرور نساخت بلکه  او را روز به  روز متواضع تر و افتاده تر کرد.

حسین منصوری ورزشکاری بود جوانمرد ، زحمتکش و خودساخته … ادب ، اخلاق و فروتنی اش بی مثال بود.

علاقه اش به ورزش و ورزشکاران رفسنجان غیرقابل توصیف بود ، طرح و برنامه مفصلی برای پیشرفت و اعتلای جامعه ورزش رفسنجان داشت و با جدیت و پشتکاری که در او سراغ داشتم اگر زمینه برایش فراهم می شد ، تمام آن برنامه ها را عملیاتی می کرد ،ولی افسوس که این فرصت را برایش فراهم نساختند.

حضور متواضعانه در میادین ورزشی شهر و کمک های بی منت به ورزشکاران رفسنجان زبانزد خاص و عام بود بطوریکه بعید می دانم ورزشکاری  برای حل مشکلش به او مراجعه کرده و ناامید برگشته باشد.

با شنیدن خبر موفقیت جوانان شهرمان برق خاصی در چشمانش دیده می شد.

 تمام این خصوصیات دنیای ورزشی و مدیریتی اش را زیبا ساخته بود ، افسوس که این دنیای زیبا خیلی زود ، ناباورانه و ناجوانمردانه برایش به پایان رسید.

روحش شاد و یادش گرامی باد

علی علی اسماعیلی – صاحب امتیاز دوهفته نامه ورزش رفسنجان