۵۰ فلوس عراقی اضافه برای حفظ عزت ایرانی/ همه ی اسارت تلخ است

 

به گزارش خبرنگار خانه خشتی، در چنین روزی در سال ۶۹ اولین کاروان آزادگان مورد استقبال گرم و باشکوه مردم ایران اسلامی قرار گرفتند.

به این بهانه مصاحبه ای را با قاسم یوسفی یکی از آزاده های سرفراز شهرمان ترتیب دادیم. یوسفی از بچه های لاهیجان رفسنجان است، همان روستایی که امروز مدال افتخار ۴۵ شهیدگرانقدر را بر دوش دارد.

قاسم یوسفی در ابتدای سخنش یاد کرد از اولین های منطقه لاهیجان از سردار شهید امینی و عابدینی از شهید حسین عبداللهی، دهشیری و صفری گفت که با همینها یک روزی با شهادت اولین شهید روستایشان سوگند یاد کرده است که راه او را ادامه دهند ،از این نه نفر هشت تایشان شهید شدند و قاسم یوسفی نیز در بند اسارت رژیم بعث عراق درآمد.

یوسفی در عملیات فتح المبین در دوم فروردین ماه سال ۶۱ در منطقه ای به نام تینه در دشت عباس اسیر می شود.

همه ی اسارت تلخ است

این آزاده رفسنجانی در اولین لحظه اسارت برای مادرش دعا می کند که خداوند به او صبرعطا کند. یو.سفی ۱۵ سال بیشتر نداشت که اسیر شد؛ به قول خودش جشن تکلیفش را در اسارت گرفته است.

به گفته ی یوسفی در عملیات فتح المبین در برابر ۱۵۰ اسیر ایرانی بیش از یک هزار و ۵۰۰ عراقی اسیر می شود.

الاماره نام اولین مکانی است که قاسم یوسفی را به همراه دیگر اسرا به آنجا می برند، سوله های بزرگ بدون کمترین امکانات.

بعد از چند روز به بغداد منتقل می شود صدام می خواهد از اسرای اندک خود برای تبلیغات و جنگ روانی استفاده کند ، رزمندگان سلحشور ایرانی که در چنگال رژیم بعثی گرفتار آمدند را دور شهر می چرخاند اما با یک کلک که از زبان قاسم یوسفی شنیدیم: کامیون های بزرگ را پرده می کشیدند و در ابتدای آن تعدادی از اسرای ایرانی را می نشاندند و وانمود میشد که ما بقی آن پر است، نزدیک به ۱۰۰ اتوبوس راه می انداختند که بیشتر از ۱۵۰ اسیر در آنها نبود.

یوسفی گفت: بهمان آب نمی دادند یادم است یک بار با اصرار یکی از سرباز های عراقی با نایلونی از آب بارانی که گوشه خیابان جمع شده بود برایمان آب آورد و بچه ها با سوراخ کردن ته آن از همین آب گل آلود خودشان را سیر کردند.

الانبار، رومالی و بین القفسین نام اردوگاه هایی است که یوسفی تجربه اسارت در آنها را داشته؛ در زمان اسارت قاسم، برادرش حاج غلامرضا یوسفی به درجه رفیع شهادت نائل می آید و او خبر شهادتش را در خوابی که می بیند متوجه می شود.

یوسفی با اولین کاروان اسرای ایرانی در ۲۶ مرداد سال ۶۹ به میهنش برمیگردد و در ۳۰ مردا مورد استقبال گرم مردم رفسنجان قرار میگیرد.

این آزاده سرفراز از دیدار خود با رهبر فرزانه انقلاب در ۲۶ مرداداه ۶۹ یاد کرد و این جمله ایشان را به یاد آورد: آزادگان ذخیره ی الهی برای انقلاب هستند.

وی ۱۴ سال مسئولیت ستاد آزادگان شهرستان رفسنجان را برعهده داشته و هم اکنون نیز عهده دار مسئولیت دفتر پلیس +۱۰ خیابان معراج رفسنجان است.

یوسفی گفت: اسارت همه اش تلخ است اما رضای خدا که وسط آید همه چیز شیرین می شود. به گفته ی او تلخ ترین لحظه اسارات خبر رحلت امام خمینی(ره) و شیریت ترین خاطره نیز انتساب امام خامنه ای(معظم له) به مقام رهبری جمهوری اسلامی بوده است.

۵۰ فلوس عراقی اضافه برای حفظ عزت ایرانی

بر اساس قانون صلیب سرخ جهانی به اسرا ماهانه ۱۵۰۰ فلوس به عنوان حقوق پرداخت میشد که بسیار ناچیز بود .

یوسفی به بیان خاطره ای در این باره پرداخت: اوایل حقوق را به خودمان تحویل می دادند، در اردوگاه افرادی برای بدنام کردن بچه های اردوگاه اعلام میکردند که مثلا ۵۰ فلوس از حقوقشان کم شده است ، یک بار با یکی از بچه ها تصمیم گرفتیم که به مسئول اردوگاه اعلام کنیم که ۵۰ فلوس از حقوقمان اضافه است، این مقدار اضافه نبود و فقط برای اینکه نشان دهیم که ایرانی دروغ نمی گوید و بدنام نشود از حقوق خودمان آن را برگشت می دادیم.

یوسفی در ادامه به برخی کارکردهای فرهنگی اسرای ایرانی در زندان رژیم بعث عراق اشاره کرد و گفت: برای اینکه اسارت سخت نگذرد تئاتر بازی میکردیم، هرچند چنین برنامه هایی از نظر عراقی ها ممنوع بود ، برای این کار نگهبان میگذاشتیم تا با تکه آینه ای راهرو را زیر نظر بگیرد که کسی نیاید.

هر کار فرهنگی از تئاتر و گروه سرود تا قرائت قران و دعای دسته جمعی که انجام میشد همه اش با محتوا و آموزنده بود.

یوسفی از اولین سفر زیارت کربلا در اسارت برایم گفت: تا کربلا راهی نیست شعار رزمندگان بود، در سال ۶۸ پس از آتش بس صدام برای تبلیغات خودش تصمیم گرفت اسرا را به زیارت حرم امام حسین(ع) ببرید ، این زیارت ۱۰ دقیقه یک ربع بیشتر طول نکشید اما بسار معنوی بود انجا برای امام(ره) و رزمندگان دعا کردیم.

سخن آخر

قاسم یوسفی ضمن قدردانی از مردم سرزمنش به خاطر احترامی که به مقام یک آزاده دارند از آنان خواست که گوش به فرمان رهبری و ولایت باشند.

او گفت: به جناح کار نداشته باشید، شهدا چپی و راستی نبودند بلکه هدفشان اعتلای انقلاب و ارزش هایش بود، مردم ما ولایی هستند با وجود همه سختی ها و مشکلات اقتصادی در صحنه های مختلف نشان دادند که پای ولایت ایستاده اند.