به گزارش خانه خشتی به نقل از رودبار ما ؛ ضرورت توجه به مبحث آموزش، اهمیت آن در جامعه و لزوم گسترش خدمات در این بخش بر هیچ کس پوشیده نیست. این ضرورت ها در شهرستان رودبار جنوب که دومین شهر پر جمعیت جنوب استان کرمان است و رتبه نخست ترک تحصیل استان وحتی کشور را داراست دو چندان می شود.
محرومیت در مدارس روستایی رودبار جنوب همیشه موج می‌زند و دانش آموزان این مدارس از کمترین امکانات برای درس خواندن محروم هستند در پایان هر سال تحصیلی وعده بهتر شدن شرایط در سال بعد داده می‌شود اما مهر ماه می‌آید و باز هم وعده و وعیدهای داده شده رنگ و بوی نو شدن به‌خود نگرفته‌اند و آماده شروع سال جدید نیستند.
در مدرسه شهید گروهی روستای کلچات نه خبری از وایت برد است و نه خبری از کولرهای اسپیلت آنچنانی، اینجا آفتاب است که مستقیم به سر آینده‌‌سازان ایران می‌تابد، اینجا مهرش سوزان است.
در حالی که مهرماه دانش‌آموزان سراسر کشور در فضایی که به گفته اغلب مسئولان تلاش شده است، برای آنها خاطره‌انگیز باشد و در آیین‌ها و مراسمی خاص سر کلاس درس حاضر شدند،اما در کلچات وضعیت کاملا متفاوت تر از آن چیزی است که مردم در رسانه‌ها می بینند.در این روستا مدرسه اش سایه ی درخت کهور و کلاس هایش سنگ های که دانش آموزان به دور سایه چیدند.
روستای کلچات در ۷۰کیلومتری شهرستان رودبار جنوب از جمله روستا هایی است که دانش آموزان آن به دلیل محرومیت از فضای مناسب برای تحصیل محروم هستند.
در واقع میتوان گفت که محرومترین مدرسه جهان در این روستا واقع شده است ،مدرسه ای ابتدایی و مختلط این مدرسه فقط ۶ دانش آموز دارد و یک معلم!
دانش‌آموزان روستای کلچات هم مثل دیگر کودکان ایران زمین آرزو دارند، اما اینجا آرزوهای شان کوچک است، داشتن یک مدرسه کپری، کانکسی یا آجری برای شان فرقی ندارد،فقط می خواهند یک سرپناه داشته باشند تا از گرمای هوا در امان باشند.
قصه پر غصه ای است که در صورت همدلی و همکاری تمام نهادهای متولی می تواند سرنوشتی روشن را برای نسل آینده رقم بزند تا داشتن امکاناتی مانند تخته وایت برد، وسایل سرمایشی و گرمایشی، روشنائی کافی و کلاس های درس برای آنها دیگر تنها یک رؤیا نباشد.
امیدواریم مسئولان استان یک بار هم که شده برای همیشه کمر همت به رفع مشکلات مرتبط با این قشر پاک و مستعد که بی‌شک سرمایه‌های منحصربه‌فرد کشور به شمار می‌آید، ببندند.
انتهای پیام/