رویانیان و فتح‌الله‌زاده رقابت تازه‌ای را آغاز کردند
پرسپولیس می‌بازد و استقلال درست نتیجه نمی‌گیرد، پرسپولیس درست در مسیر یکی دو فصل گذشته خود گام برمی‌دارد و استقلال هم برخلاف فصل‌های قبل که شروعی خوب داشت، گام در راه رقیب دیرین خود گذاشته، با این تفاوت که آبی‌ها اندکی چاشنی شانسشان بیشتر از پرسپولیسی‌هاست و موفق می‌شوند به هر جان کندنی شده از شکست مساوی بسازند حتی در تهران و مقابل چشمان حیرت‌زده هوادارانشان!
به گزارش “خانه خشتی”به نقل از روزنامه جوان : این اتفاقات در حالی در پنج‌هفته ابتدایی لیگ دوازدهم رخ داده که سرخابی‌ها قبل از آغاز فصل با خرج‌های میلیاردی رقابتی تنگاتنگ با هم داشتند. رویانیان و فتح‌الله‌زاده با بودجه بیت‌المال چنان رقابتی را با هم آغاز کردند که ثمره آن میلیاردها تومان پول مردم بود که سرازیر شد به جیب ستاره‌های پوشالی دو تیم تا طی پنج هفته گذشته تنها اعصاب و روان هواداران خود را به بازی بگیرند و هر هفته بدتر از هفته قبل میدان مسابقه را ترک کنند.
این اما پایان کار نبوده، نیست و گویا نخواهد بود چرا که قرار است این دو مدیر پول‌خرج‌کن حالا حالاها از بیت‌المال برای بیشتر جلوه کردن خود خرج کنند. در اوج ناکامی‌های پرسپولیس و در شرایطی که سرخ‌ها رده شانزدهم جدول رده‌بندی را به خود اختصاص داده‌اند، رویانیان هوس تشکیل تیم‌های دیگر ورزشی نظیر دو‌و‌میدانی و وزنه‌برداری را کرده و خیلی زود با مدال‌آوران المپیکی چون احسان حدادی و بهداد سلیمی قرارداد امضا می‌کند تا به نوعی فرار رو به جلوی فوتبالی‌ها را که پس از انتقادهای زیاد از آنها شروع شده بود کامل کند.
جالب‌تر اینکه رقابت خرج کردن پول بی‌زبان مردم و بیت‌المال به این مسئله هم سرایت می‌کند و فتح‌الله‌زاده که نمی‌‌خواهد از رقیب تازه‌وارد خود عقب بماند، صراحتاً اعلام می‌کند:«چهار سال دیگر استقلال در المپیک یک طلایی دارد و این یعنی اینکه از این به بعد باید منتظر رقابت سخت دو مدیرعامل ولخرج در این عرصه باشیم، هر چند به نوعی می‌توان ابراز خوشحالی کرد که از این بابت المپیکی‌ها و مدال‌آوران و قهرمانان واقعی به بخشی از حقوق حقه خود دست پیدا می‌کنند اما بر کسی پوشیده نیست که این دو مدیرعامل ولخرج حتی از این مسئله هم برای سرپوش گذاشتن روی شکست‌ها و ناکامی‌های تیم‌های فوتبال میلیاردی‌شان سوءاستفاده می‌کنند.
پرسپولیس برای امثال حسینی، بنگر، انصاریفرد و دست آخر مانول خوزه از کار افتاده چند میلیارد تومان هزینه کرده است؟ رویانیان چقدر خرج کرده تا تیمش حتی از تیم حمید استیلی و حبیب کاشانی عقب‌تر باشد؟ فتح‌الله‌زاده برای اینکه از رویانیان عقب نیفتد، چقدر برای جواد نکونام کند، بی‌رمق و بی‌خلاقیت خرج کرد تا او با نحوه بازی‌اش اعصاب و روان هواداران استقلال را به بازی بگیرد و تنها دل ژنرال میلیاردی نیمکت استقلال را خوش کند؟ اینها واقعیاتی است که امروز مدیران استقلال و پرسپولیس باید پاسخگوی آنها باشند اما با وقاهت تمام میدان رقابت تازه‌ای را برای ولخرجی خود دست و پا کرده‌اند تا اینگونه از نتایج افتضاح تیم‌های فوتبالشان فرار کنند.
با دیدن این همه ولخرجی و این همه بازی با افکار عمومی دوباره به یاد حرف دوستی می‌افتم که روزی خطاب به من می‌گفت: من اگر نخواهم از سهم بیت المالم پولی عاید پرسپولیس و استقلال شود باید چه کسی را ببینم؟
این روزها بیشتر از قبل به حرف و پرسش او فکر می‌کنم، وقتی پرسپولیس با یک پیرمرد از رده خارج مقابل داماش ۱۰ نفره می‌بازد و وقتی استقلال در ورزشگاه آزادی افتضاح بازی می‌کند و به زحمت مساوی می‌کند، آن وقت امیر قلعه‌نویی به خیال خام خود مردم را فریب می‌دهد و می‌گوید این بهترین نمایش تیم ماست!
بازی تازه استقلال و پرسپولیس آن هم با ستاره‌های المپیکی بازی کثیفی است که مسئولان ورزش کشور باید هر چه زودتر جلوی آن را بگیرند. قهرمانان المپیک و افتخارآفرینان واقعی ورزش ایران نیازی به رویانیان و فتح‌الله‌زاده ندارند، نه به خود آنها و نه به حمایت‌های ظاهری‌شان، آنها همان بهتر که گمنام بمانند و غریبانه تمرین کنند و همانطور که طی این سال‌ها افتخارآفرین شدند، دوباره نام ایران را سرافراز کنند اما زیر پرچم استقلال یا پرسپولیس قرار نگیرند که حداقل امروز هواداران دو باشگاه خوب می‌دانند رویانیان و فتح‌الله‌زاده برای کجا دندان تیز کرده‌اند، آنها از هم‌اکنون خود را کنار سکوهای افتخار این قهرمانان در حال انداختن عکس یادگاری می‌بینند، بی‌آنکه به افتضاح امروز تیم‌های میلیاردی‌شان فکر کنند. کسب نتیجه تاریخی در المپیک لندن و همزمانی آن با بالا گرفتن انتقادها از فوتبال باعث شده که دو باشگاه ولخرج فوتبال ایران به جای اینکه به فکر درست کردن شرایط خود باشند و اشتباهات گذشته را اصلاح کنند حالا باز هم با سوءاستفاده از بیت‌المال این‌بار با نام المپیکی‌ها بازی کنند و در این میان فتح‌الله‌زاده و رویانیان هم که حالا ثابت کرده‌اند برای خودنمایی از هیچ تلاشی فروگذار نیستند، جلودار این حرکت هستند.
جمعه دربی تهران برگزار می‌شود؛ مسابقه‌ای بین تیم‌های نهم و شانزدهم جدول رده‌بندی رقابت‌های لیگ برتر؛ مسابقه‌ای که شاید یک برنده داشته باشد؛ برنده‌ای که بی‌تردید دیگر نمی‌توان جلودار آن بود؛ برنده‌ای که پشت نتیجه این بازی تا هفته‌ها پنهان می‌شود.
می‌توان از همین حالا تصور کرد که رویانیان یا فتح‌الله‌زاده در صورت برد این بازی چگونه حماسه‌سرایی خواهند کرد، می‌توان تصور کرد که چگونه همه این ناکامی‌ها و این ولخرجی‌ها فراموش می‌شود و می‌توان دید که با بردن یک بازی چگونه المپیکی‌ها از سکه می‌افتند. آیا باید باز هم آرزو داشت که دربی پایتخت برنده داشته باشد، استقلال مستحق تشویق است یا پرسپولیس؟
برای رویانیان باید سوت و کف زد یا فتح‌الله‌زاده را بر سر دست بلند کرد؟ امیر قلعه‌نویی سزاوار پرداخت میلیاردی است یا مانوئل خوزه پیر پرتغالی؟ این هم سؤالاتی است که این روزها بی‌پاسخ مانده؛ بی‌پاسخ مانده چون هیچ کجای دنیا نمی‌توان اینگونه از بیت‌المال خرج کرد و به هیچ احدالناسی هم پاسخگو نبود، چون هیچ کجای دنیا نمی‌توان اینقدر راحت با افکار عمومی جامعه ورزش بازی و حتی از قهرمانان و افتخارآفرینان واقعی یک کشور استفاده ابزاری کرد. به راستی آیا می‌توان برای امثال بهداد سلیمی‌ها، احسان حدادی‌ها و محمدرضا رودکی‌ها در پرسپولیس یا استقلال آینده درخشانی متصور بود؟