پدر انقلاب رفسنجان

به گزارش خانه خشتی ، برای ما که دور را دور جویای احوال بودیم خانه نشینی چند ساله ایشان خود مایه تاسف بود و اما دل خشوی آن بود که هستند و سایه شان بر سر دوستداران مستدام است.
نوشتن در این لحظات سخت است. بسیار سخت است باور فقدان روحانی مبارزی که ستون خیمه نهضت اسلامی در رفسنجان بود و با تدبیر حیدر وارش سالها سکوت را بر هیاهوی های سیاسی و جناحی ترجیح داد.
مردی که اگر کسی اورا نمیشناخت باور نمکیرد پیرمرد نورانی که هر روز با پای پیاده و بدون هیج تشریفاتی در شهر تردد میکند روحانی مبارزی است که سالهای سال در رفسنجان با جان فشانی و مجاهدت چراغ انقلاب را روشن نگهداشت و هر آنچه که در توان داشت از جان مال و فرزند در راه اسلام انقلاب با طیب خاطر فدا نموده است.
سبک زندگی حاج آقای پورمحمدی نه تنها کم نظیر بلکه بی نظیر بود . ایشان را میتوان در زمره مردانی دانست که نه تنها الگویی برای عموم جامعه اند که میتوانند شاخصی برای شخصیت و جایگاه روحانی شیعه باشند. روحانی که سال های سال مبارزه همراه با شکنجه و تبعید و زندان در کارنامه خود داشت و بعد از پیروزی انقلاب در حمایت از اسلام و نظام از بذل هر آنچه داشت کوتاهی نکرد در برابر آن در اوج فروتنی و مناعت طبع بدون کوچکترین ادعای به خانه ای خشتی و زندگی ساده قناعت نمود. سراسر عمر با خیر برکت ایشان سند پر افتخاری است که تک تک صفحات آن میتواند چراغ راهی باشد برای دلداگان به اسلام و انقلاب .
با آنکه جریانی از انقلابیون شهر حاج آقای پورمحمدی را پدر معنوی خود میدانستند ایشان هیچ گاه نگاهی جناحی به مسائل سیاسی _ اجتماعی نداشت و هرگز بدنبال مصادره  انقلاب به نام خود نبود حتی کلامی که بتوان از آن بوی رقابت با کسی و جریانی را داشت به زبان نیاورد و اینگونه شد پدر دلسوز انقلاب در شهر ما.
نوشتن این یادداشت در این شرایط بسیار سخت است اما این را ادای دینی میدانم به این مرد بزرگ که با همه تلاش نتوانستم در زمان حیات ایشان قدمی کوچک بر گرامی داشت مقامش بردارم، اما اگر حجتی برای انقلابی بودن خود سراغ دارم آن روش و سلوک و منش حاج آقای پورمحمدی است.
کلام را با آیه شریفه ۲۰ سوره توبه به پایان میبرم که به حق یکی از مصادیق آن در زمان ما شخصیت کم نظیر حاج شیخ عباس پورمحمدی (ره ) است .
الَّذِینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَهً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ
کسانى‌که ایمان آورده و هجرت کردند و در راه خدا با اموال و جان‌هاى خویش جهاد کردند، بزرگ‌ترین درجه را نزد خداوند دارند و اینان همان رستگارانند

و من الله توفیق

سید مرتضی سید حسینی