همیشه نیمه خالی لیوان تعیین کننده است

فرامرز رفیع پور در کتاب توسعه و تضاد تمثیل زیبایی از کار جامعه شناس و متخصصان علوم انسانی و جهت گیری هایی که در برابر تحلیل های آنان بیان می شود ارائه می دهد. وی می گوید کار جامعه شناس به مانند یک پزشک است. همانگونه که ما از یک پزشک انتظار داریم تا درد های ما را شناسایی کند و برایش نسخه بپیچد از جامعه شناس و متفکر علوم انسانی و اقتصادی و سیاسی نیز باید این انتظار را داشت که درد ها جامعه را شناسایی و برایش نسخه بپیچند. بماند این نیز در جامعه ما حکایت غریبی است و بسیاری از دردهایی که بیان می شود با این استدلال که چرا نیمه پرلیوان را نمی بینید سرکوب می شود درست مانند این که با خاطر بیماری قلب به پزشکی مراجعه کنیم و وی بگوید:« تو چرا اجزای سالم بدنت را نمی بینی و دست روی یک نقطه گذاشتی. درست است قلبت مشکل دارد اما مغز سالمت را ببین- دست و پای سالمت را ببین و…» اما غریب تر از این زمانی است که نه تنها جامعه شناسان و تحلیل گران بلکه شهروندان عادی جامعه نیز درد ها را تشخیص می دهند دردهایی که داروها و مسکن های خوبی هم وجود دارد اما سوال اینجاست که چرا اقدامی نمی شود؟! دردهایی که بی تردید مسئولان نظام از صدر تا ذیل به خوبی آن می شناسند اما نه خود نسخه ای می پیچند و نه به نسخه های صاحب نظران بهایی می دهند. و در پاسخ به سوالات باز دهان به حرف های تکراری می گشایند که چرا پیشرفت ها را نمی بینید. خوب طبیعی است همه پیشرفت ها را می بینند و دعا به جانتان می کنند. جدید ترین این اظهار نظر ها را می توان در سخنان اسحاق جهانگیری در مراسم افتتاح طرح گندله‌سازی گل‌گهر سیرجان دید که گفت: «قطار توسعه کشور در مسیر بسیار صحیحی قرار دارد و این مسیر به علت انتخاب درست به سرعت در حال پیشرفت است، شاید برای بعضی‌ها که صرفاً برخی از نقاط ضعف را می‌بینند، نقاط قوت خیلی به چشم نیاید». و جملاتی از این دست که به وفور در افاضات مسئولین محترم یافت می شود اما نباید فراموش کنیم که به عنوان مثال یک اتومبیل آخرین سیستم و پیشرفته بدون یک فیوز ۲۰۰ تومانی روشن نمی شود و کارایی خود را از دست می دهد. از این ها بگذریم و به مسکن ها اشاره کنیم. برای نمونه همه می دانند که صنعت خودرو چقدر مشکل دارد و تا چه اندازه نارضایتی در آن دیده می شود با وجود راهکارهای بسیار عملی اما هیچ اتفاقی نمی افتد. یا همگان بر آلودگی هوا و مشکلات ناشی از آن واقفند اما خیلی از طرح های پایدار و علمی برای مقابله با آن را نادیده می گیرند مانند تولید خودروهای برقی. آیا این غیر از این است که احتمالا انجام این طرح ها منافع برخی به خطر می افتد؟! یا همه از بیکاری و کمبود اشتغال ناله سر می دهند و حتی رئیس جمهور محترم به طور مداوم در سخنانشان از اشتغال و اهتمام به آن داد سخن سر می دهند اما از طرف دیگر ما شاهد استخدام و یا بازگشت به کار حجم وسیعی از بازنشستگان به ویژه در شبکه بانکی هستیم. و درست در همین شرایط دهشتناک اقتصادی و بیکاری از فسادهای عظیم اقتصادی پرده برداری می شود که در همه آنها ردپایی از صاحب منصبان و ذینفعان دولتی وجود دارد. و درست در همین شرایط شاهد هستیم که برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به بهانه مشاوره و لیکن با اغراض سیاسی برخی از نیروهایی را که در دستگاه های دولتی و نظامی از حقوق های قابل توجهی برخوردارند به برخی از شرکت ها و یا بنگاه های اقتصادی معرفی می کنند تا در ازای پرداخت احتمالا امتیازاتی٬ به نیروهای معرفی شده(که عموما از ایده و علم و نشاط جوانی به دور هستند) حقوق های قابل توجهی بدهند در صورتی که بسیاری از جوانان تحصیل کرده و متعهد و متخصص و صاحب فکر و ایده در انتظار کاری با حداقل درآمد به سر می برند. و مسئله چند شغله ها که دیگر خود داستانی تکراری است. به این ها باید این حرکت جدید دولت را نیز اضافه کرد که در شرایطی که امروزه بسیاری از جوانان به دلیل بیکاری با سرمایه ای اندک فروشگاهی را باز کردند تا رزق حلال کسب کنند آقای وزیر صنعت و معدن دستور ویژه برای توسعه فروشگاه های زنجیره ای با تخفیفات ویژه می دهد. که نمونه آن را می توان به توسعه قارچ گونه فروشگاه های کوروش به اسم اقتصاد مقاومتی و اشتغال زایی و شفاف زایی نظام توزیع اشاره کرد که در بسیاری از شهرها بنگاه های کوچک را به تعطیلی کشانده و در برخی دیگر از شهرها از جمله کرمان خودمان در انتظار تعطیلی شدن به سر می برند. سیاستی که نه تنها اشتغال زایی نمی کند و هزاران بنگاه را تعطیل می کند بلکه تا چند سال آینده قیمت های نجومی تر و فقر بیشتر را مهمان خانه های مردم می کند و بحرانی وحشتناک دامن مردمان را خواهد گرفت. انشالله که ما اشتباه کنیم…