چرایی توهین کارشناس فرهنگی دانشگاه ولی عصر(عج) به روحانی در ۱۶ آذر

به گزارش خانه خشتی ، حوزه فرهنگ همواره از اینکه سعی بر آن شده که در جهت منافع احزاب بهره برداری از آن صورت گیرد دچار آسیب شده است. به عنوان مثال جهت به انحراف کشاندن افکار جمعی روزی موضوع کنسرت داغ می شود درست در زمانی این اتفاق رخ می دهد که دغدغه و مشکل اصلی جامعه مسئله ی دیگری می باشد.

حضور مدیرانی با اولویت منافع حزبی در این عرصه خود یک معضل بزرگ به حساب می آید. آنها بیش از آنکه دنبال شایسته سالاری و جذب افراد متخصص و میدان دیده باشند، بدنبال جذب نیروهای هم حزب بدون مطالعه  و گزینش صحیح بوده و اصول علمی انتصاب را زیر پا می گذارند.

نیروهایی که صرفا به دلایل سیاسی و حزبی انتصاب می شوند بیش از آنکه به فکر منافع ملی، اهداف راستین کشور باشند هر کجا منافع حزب را در خطر ببینید، منافع کشور را فراموش کرده و یا اینکه منافع حزب را در برابر منافع کشور توجیه می کنند. این نیرو ها در حوزه فرهنگ هرچه سعی بر ظاهر سازی و بی طرف نشان دادن خود داشته باشند هر کجا منافع حزب را در خطر ببیند و یا از موضوعی عصبانی باشند چهره ی واقعی خود را نشان داده و مشخص می شود چه بلایی به جان حوزه فرهنگ و سازمان افتاده است.

در دانشگاه ها یکی از موضوعاتی که احتیاج به یک کارشناسی دقیق، سنجیده، کاربلد دارد مدیریت تشکل های سیاسی می باشد. کارشناسی که با حفظ بی طرفی هم فضای تشکل ها را مدیریت کرده و آرام نگه دارد و هم خود امین مجموعه بوده و نه اینکه کار به جایی برسد که خود ملتهب کننده فضای تشکل ها باشد و به عبارتی در مناظره با آنها حضور یابد.

همانگونه که در خبرها شنیده اید کارشناس تشکل های دانشگاه ولی عصر(عج) در ویژه برنامه ۱۶ آذر بعد از آنکه حجت الاسلام سید حمید روحانی لب به انتقاد از دولت گشود و به تناقضات رفتاری دولت مردان پرداخت، علی رغم صحبت های اول برنامه رییس دانشگاه مبنی بر آزادی بیان (البته در این نوشتار سعی بر این نداریم که به مفهوم آزادی بیان بپردازیم) با حالت عصبانیت و صدای بلند به سخنران توهین کرد.

جالب است بدانید رییس دانشگاه در توجیه این حرکت در مصاحبه با یکی از نشریات داخلی دانشگاه استدلال می کنند ” در نهایت اینکه مهندس صفریان به دلیل روحیه انقلابی خود نتوانست تحمل کند اما از کارشناسان فرهنگی دانشگاه انتظار می رود سعه صدر بالاتر در مواجهه با این حوادث داشته باشد”. حال باید این سوال را پرسید که اگر این حرکت و توهین در دولت قبل اتفاق افتاده بود باز هم به دلیل روحیه انقلابی نام می گرفت. غیر از این بود که به آن لقب حرکت و افراطی، مخالفت با آزادی بیان، تند روی و برخورد سلبی نام می گرفت. اگر به جای سید حمید روحانی سخنران دیگری بود و به ناحق به دولت قبل و یا یک جریان سیاسی غیر همسو انتقادهایی و یا حتی تهمت هایی می زد شاهد بروز این مدل روحیه انقلابی بودیم؟  البته این نوع انتصاب که در ادامه به آن می پردازیم چنین دفاعی را نیز می طلبد.

ماجرا از آنجا آغاز می شود که شخصی را از اداره آموزش به رییس اداره ای در دانشگاه (که مسئولیت خردید ملزومات سخت افزاری دانشگاه را برعهده دارد) انتصاب می کنند. و بعد از آن به هر شکل به اداره کل فرهنگی دانشگاه که مستقیماً با روح و فکر دانشجویان در ارتباط است می فرستند.

مسئولیت و سوابق بی ربط شخصی که لقب کارشناس تشکل ها را یدک می کشد  جایی خودش را آشکار می سازد. برنامه در حال برگزاری است و وظیفه این کارشناس رصد کلیه اتفاقات در حال انجام است و اتخاذ تصمیم درست و کارشناسی در لحظات حساس. ایشان می توانست بعد از صحبت های سخنران فضایی را ایجاد کند که منتقدین صحبت ها به پشت تریبون رفته و در یک فضای آرام به نقد بپردازند و از آنجا که بیش از هرچیز سلایق و علایق حزبی و از طرف دیگر نبود تجربه و تخصص ایشان تصمیم میگیرد که خود وارد گود شده و آنگونه که ذکر شد عمل کند. خوشبختانه این حرکت به اصلاح آقای کارشناس به خیر گذشت وگرنه می توانست آغاز گر یک چالش جدی امنیتی در فضای دانشگاه باشد. جای  آن را دارد سازمان ها و نهاد های مربوط با توجه  به ایام پیش رو و انتخابات این کارشناسان  را توجیه کنند که آغاز گر چالش های جدی در محیط دانشگاه نباشند و بتوانند خود فضا را مدیریت و کنترل کنند.

جالب است بدانید این مقام مسئول  نه تنها از کرده خود پشیمان نیست بلکه دفاع می کند و در جایی استدلالی می آورد که در نوع خود بی نظیر است.  ایشان  به دفاع از این عمل خود می پردازد و به مسائلی جهت توجیه اشاره می کند که بعد از این حرکت ایشان اتفاق افتاده و در جواب انتقادات سخنران برنامه به آقای هاشمی می گوید:“ آیا امام زمان نمی تونست به امام بگه تو کیه(حجت الاسلامی هاشمی) که هر شب پهلو هم میشینید برنامه ریزی انقلاب می کنید”.   آیا درباره بنی صدر هم می شود چنین استدلال کرد؟

کارشناسی که مدیریت تشکلها در دانشگاهی با نام حضرت ولی عصر(عج) را دارد، در حوزه مدیریت فکری و فرهنگی دانشگاه فعالیت می کند خود درگیر چگونه شبهاتی می باشد و و برای توجیه و دفاع از رفتار خودت چگونه استدلال می کند!!! البته بیش از خود این فرد مدیرانش باید پاسخگو باشند و از انتصاب های این چنینی دفاع کنند!!!

واقعا از مسئولین امنیتی این تقاضا را  داریم که جلساتی توجیهی را برگزار کنند تا طبعات چنین برخوردهایی مشخص شود و توانایی مدیریت چنین جلساتی کسب گردد.

برای مردم رفسنجان جالب است بدانند که این اتفاقات در مجموعه تحت امر کسانی اتفاق می افتد که این ادعا را دارند که می توانند مدیریت شهری و کشوری موثر و بدون حاشیه ای را داشته باشند و اما در مقیاس بسیار کوچک تر چنین عمل می کنند.

بایستی به عنوان یک پدیده سیستمی به این اتفاق نگریست. چه می شود که چنین اتفاقاتی رخ می دهد. روزی در مسائل اقتصادی، روزی فرهنگی و یک روز هم سیاسی. تفاوتی هم ندارد در همه جناح ها رخ می دهد.  نمی توان گفت که در دولت های دیگر چنین مدل انتصاب هایی رخ نداده است. طبعات اینگونه عملکرد خود را در حوزه به شکلهای مختلف نشان می دهد.

در پایان ذکر چند نکته جهت جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده ضروری است:

• احترام خانواده های شهدا، جانبازان و آزادگان به روی چشم ما
• قصد نقد و تخریب شخصیت حقیقی هیچ کدام از افراد مورد نقد را نداریم
• به شخصیت حقیقی این برادران مسلمان و زحمت کش احترام می گذاریم
• هدف یک نقد سیستمی و بررسی طبعات یک انتصاب نادرست می باشد
• ممکن است این اتفاق در دولت های دیگر نیز اتفاق افتاده باشد، تفاوتی ندارد رییس دکتر دهقان باشید و یا رنجبر کریمی و یا ابراهیم نژاد و یا بهرامپور
• مقدمه این یادداشت یک آسیب شناسی کلی حوزه فرهنگ می باشد و مخاطب خاص ندارد
• انتصاب نادرست و بدون مطالعه در هر دولتی کار بسیار غلطی می باشد و هر چه که بیشتر ادعای ارزش مداری داشتن گناه بزرگتر
• اعتقاد داریم که این یک بیماری در عرصه مدیریت کشور می باشد . کارشناسان علم مدیریت هم به این اعتقاد دارند
• قصد تایید محتوای مطالبی که سخنران برنامه مطرح کرده است را نداریم