گروکشی سیاسی با مرثیه سرایی برای سگها و خوردن غم زباله ها
سیاسی نمودن این موضوع و شعر سرایی نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه اقدامات مثبت را هم به حاشیه می راند. اتفاقات این روزها بیش از آنکه یک نفد منصفانه و دلسوزانه باشد بیشتر به یک گروکشی سیاسی شباهت دارد.
به گزارش خانه خشتی ، بعد از آنکه یکی از نشریات سطح شهرستان آگهی مرثیه سرایی برای سگ ها را انتشار داد و در آن پیشنهاد کنار گذاشتن مبلغی ماهیانه در این رابطه داده شده بود که فریاد از کج فهمی نویسنده آگهی در زمینه احکام شرعی در آن بود، اینبار به داستانی نویسی در زمینه زباله پرداخت.
مسئله محیط زیست و حفظ آن از اهمیت بالایی برخوردار است که متاسفانه در شهر ما از جنبه های مختلف مورد آسیب واقع شده است و سوالات جدی در سطوح مختلف وجود دارد. مسائلی همچون سموم کشاورزی، مسائل و مشکلات زیست محیطی مس سرچشمه، آب آلوده به آرسنیک و… ، اما در بین اینهمه مسائل مسئله زباله ها که البته از اهمیت بالایی برخوردار است بیش از همه مورد توجه عده ای قرار گرفته است و در دو هفته نامه مذکور با یک لحن خاص که بیشتر به یک متن ادبی شباهت داشته باشد به آن پرداخته شده است.
در این بار چند نکته مطرح است:
– از بوی بد و حضور پرندگان شکاری در میدان دفع زباله شکایت نموده بودید. آیا در زمانی که شورای شهر و شهر داری از حضور اصلاح طلبان پر مدعا پر رنگ بوده است در فضای میدان دفع زباله بوی عطر و گلاب می آمده و به جای پرندگان شکاری شاهد حضوربلبل و قناری و دیگر پرندگان زینتی بوده ایم؟ بالاخره میدان دفع زباله است. اجازه دهید وارد بازگویی تاریخ نشویم و به گذشته اینگونه خدمات نپردازیم!!!
– این بازدید یک برنامه از قبل هماهنگ شده بوده است و ذکر بعضی از مواردی که اشاره شده بنظر یک سناریو از قبل نوشته شده باشد و البته امیدواریم اینگونه نباشد وگرنه جمع آوری یکسری از زباله ها توسط مسئولین امر جهت این بازدید کار سختی به نظر نمی رسد.
– متاسفانه بعضی ها با توجه به هزینه دار بودن بی خطر سازی زباله های عفونی، این زباله ها با زباله های معمولی درهم کرده و تحویل مأمورین جمع آوری زباله ها می دهند.
اما به این اعتقاد داریم که مسئله دفن زباله ها و بی خطر سازی زباله های عفونی از اهمیت بالایی برخوردار است و این مسئله احتیاج به بروزرسانی هر لحظه و حساسیت زیاد دارد و اما سیاسی نمودن این موضوع و شعر سرایی نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه اقدامات مثبت را هم به حاشیه می راند. اتفاقات این روزها بیش از آنکه یک نفد منصفانه و دلسوزانه باشد بیشتر به یک گروکشی سیاسی شباهت دارد.
چگونه است فرد یا افرادی که در این دو هفته نامه که در سرچشمه شاغل می باشند تا کنون به خود اجازه نداده اند و یا جرات این را نداشته اند که در مورد مسائل و مشکلات زیست محیطی سرچشمه میزگردی را برگزار کنند. آیا گزارشی به مردم داده شده است؟ مردمی که همواره بر این اعتقاد دارند که بیشترین ضرر متوجه آنان و کمترین سود هم برای آنان بوده است. تاکنون آیا بازدید سر زده ای توسط فعالان محیط زیست در آن منطقه انجام شده است؟بالاخر در این چند ساله تغییراتی محیطی که در آن منطقه رخ داده بر کسی پوشیده نیست.
آیا مسئله سموم کشاورزی و استفاده از آن مدیریت و حل گردیده است؟ چه کسی هست که نداد مسئله سموم چه مشکلات تنفسی و گوارشی را رقم زده است! واقعا چگونه مسئله استفاده از سموم کشاورزی مدیریت می شود و با خاطیان این امر چگونه برخورد می شود؟ چگونه اطلاعات مورد نیاز کشاورزان در این زمینه در اختیار آنان قرار می گیرد؟
آیا وقتی که به مسئله آب آلوده به آرسنیک فکر می کنید درد عجیبی سرتان را نمی فشرد. آب آلوده که هر لحظه مردم این شهر آن را مصرف می کنند و با قرار دادن چند دستگاه فروش آب و اینکه مردم آب تسویه کن بخرید مسئله را حل کردند.
اینهمه مسائل مربوط به محیط زیست فراموش شده و تکیه و تاکید بر روی یک مسئله نشان از سیاسی بودن آن دارد. حساسیت بایستی در همه زمینه ها باشد و نه اینکه یک مسئله را سیاسی نمود و با استفاده از آن دست به یک گرو کشی سیاسی زد. قطعا سیاسی نمودن این مسئله اقدامات مثبت انجام شده را به حاشیه می برد و از طرفی اصل موضوع را کمرنگ می کند. به این نتیجه می رسیم که کسی دلسوز مردم نیست بلکه به فکر بهره برداری سیاسی می باشند، تفاوتی هم ندارد یک روز مرثیه سرایی برای سگ ها و روز دیگر دفن زباله و البته با یک هدف سیاسی مشترک. یاد پروژه سراسری گروهی برای تخریب شورای شهر و شهرداری جهت تصرف در انتخابات بعدی می افتیم که نمونه آن در تهران اتفاق افتاد. بالاخره گروهی که سابقه قابل بیانی در خدمت رسانی ندارند بایستی آبرویی برای خود دست و پا کنند و البته با تخریب دیگران.
البته لازم به ذکر است هیچ کس با نقد منصفانه در حوزه شهرداری و شورای شهر مخالف نیست و اگر سری به آرشیو خانه خشتی بزنید مطالبی از این دسته وجود دارد اما اینگونه بازی ها بیشتر رسوایی انتشار دهنده را به دنبال دارد تا یک نقد منصفانه که به دنبال حل مسئله باشد. امید به آن که همه کارهایی که انجام می دهیم در را کسب رضای خداوند باشد.