نخوانید “جنبش دانشجویی” بخوانید “جنبش بازیچه ای”

رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با نخبگان و دانشجویان بسیجی مدال‌آور دانشگاه شریف تعریف صریحی از “جنبش دانشجویی” ارائه دادند و آن را به معنای “حرکت جهادی در مسیر و خدمت به آرمان انقلاب اسلامی”دانستند ، ایشان “بر ضد آرمان ها سخت گفتن” را نقطه مقابل “جنبش دانشجویی” تعریف نمودند، این تعبیر از آنجا ناشی می گردد که این روزها در دانشگاه های مختلف کشور شاهد “رشد قارچ گونه” تشکل های فاقد مبنا و یکبار مصرف هستیم، تشکل هایی که با هدف احیای بدنه اجتماعی از دست رفته  دوم خردادی ها احیا گشته اند و هر روزه شاهد طرح مسائل ضد آرمانی از سوی آنان در فضای جامعه و دانشگاه ها هستیم، این تشکل ها -دانسته یا نادانسته- در مسیر برنامه ریزی های بالادستی گام بر می دارند و در این طراحی ها بعنوان مثال جهت پوشش نهادن بر ضعف گفتمانی جناح اربابی خود با نواختن بر طبل موضوعات فرعی، پیش پا افتاده و مغرضانه ای همچون لغو سخنرانی و یا حکم جلب فلان شخصیت همسوی سیاسی، حمایت از فعالین ضد نظام ِدر بند یا حمایت از حقوق فلان حیوان و… ایفای نقش می کنند و سعی دارند تا به اهداف ذیل دست یابند:
– منحرف ساختن افکار عمومی از اشکالات عمده دولت حاکم (بخوانید: بستر تداوم حیات سیاسی) همچون فسادهای مالی، اختلاس ها، افزایش رکود و نرخ بیکاری، گران شدن کالاهای اساسی و عدم تحقق وعده های برجامی و…
– جلب توجه جامعه و قشر دانشگاهی به سمت خود جهت القای سایر طراحی ها و برنامه ریزی های دیکته شده ی بالادستی بخصوص در فضای انتخابات پیش رو
– جلب آرای قشر زاویه دار با نظام با تمسک جستن به انواع روش ها و افراد مسئله دار همچون “آرش صادقی” ها
– مصادره معضلات اجتماعی موجود در جامعه همانند اعتراضات صنفی، گورخواب ها و… در جهت اهداف سیاسی خود و انداختن توپ به زمین حاکمیت، رقبا و جریان ارزشی کشور
– به حاشیه راندن جریان دلسوز و توانمند و نیروهای جهادی جامعه با برچسب زنی هایی همچون “افراطی”، “دلواپس”، “کاسبان تحریم” و… و  روشنفکر جلوه دادن طیف مطلوب
از دیگر برنامه های دیکته شده ی اجرایی توسط این قبیل تشکل های اجاره ای، می توان به حرکت چراغ خاموش و بعضاً جهت دارشان در خصوص فتنه سال ۸۸ اشاره نمود، از آنجائی که رهبران فکری و سیاسی  آنها از پرچم دارن و پیشگامان کودتای سال ۸۸ علیه نظام بوده اند و همچنان بر اقدامات خویش در آن سال مُصِر هستند، به تبع اینان نیز یا بر حسب اعتقاد و یا بر حسب تکلیف، پیرو رهبران خویش می باشند،  از طرفی پس از آنکه جریان سیاسی عامل فتنه، حرکت در مسیر ضدیت با نظام را شکست خورده یافت و تصمیم بر بازگشت به فضای قدرت نمود، بنوعی بدنبال آن است تا نامردی خویش به مهره های همکار خود در فتنه ۸۸ را با عدم بازپس گیری اشتباهات و حرکت چراغ خاموش و بعضاً جانب دارانه جبران کنند و پایگاه اجتماعی آنها را از دست ندهند.
از طرفی اینگونه جهت گیری های جریان مذکور و به تبع تشکل های خودساخته آنان در دانشگاه ها می تواند همچنان حمایت رسانه های غربی و ضد نظام در خارج از کشور را برای آنها در پی داشته باشد، آنها به خوبی طعم شیرین حمایت بی.بی.سی. فارسی در جریان انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری در شهر تهران را چشیده اند و دوست ندارند این پایگاه ها را از دست بدهند.
در پایان امید است که با همت تشکل های شناسنامه دار، ارزشی و انقلابی دانشگاه های کشور، این قبیل تشکل ها، فرصت دستیابی به اهداف مغرضانه خویش را بدست نیاورند و با اقدامات روشنگرانه خویش، همگان را از این اهداف پشت پرده آگاه سازند، بی شک مطابق با سخنان رهبر انقلاب اسلامی حمایت وزرا، مسئولین دانشگاه ها و بالاخص -نمایندگان نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه ها- می بایست ضمیمه فعالیت تشکل های انقلابی و ارزشی گردد، چرا که پیشرفت کشور و حل مسائل اساسی و بنیادین آن نه در دست افکار مسموم غرب زده بلکه در گرو ترویج تفکر -انقلابی- در بین جوانان و دانشجویان است.