چشم و هم چشمی

به گزارش ” خانه خشتی”:

خواستم در مذمت این عمل نکوهیده جمله ای بیاورم ولی کدام عبارت به شیوایی این تک بیت سعدی علیه الرحمه میرسد که میفرمایند:چو دخلت کم،خرج آهسته تر کن.
امروزه مد و به روز بودن بلایی است که چون ،سیلی همه را با خود می برد و خشک و تر را با هم می سوزاند .قبلا فکر میکردم چشم و هم چشمی در بین زنانی که برای به قول خودمان محفل سرکوچه می نشینند مرسوم است ولی با کمال تاسف می بینم این بلا در بین روشنفکران،اساتید،محققین،اصحاب رسانه و…و هرکس که در این فضا نفس می کشد با این بلای به ظاهر کم اهمیت گریبانگیر است.کشورهایی که این خصلت ناپسند ما را دریافته اند هر روز مد و مارکی جدید می آورند اگر چه اصل همه یک چیز است ولی رنگ و لعاب هر کدام با دیگری قدری متفاوت است.یادم نمی رود که برای دیدن سریال اوشین تمام روستای ما در مدرسه جمع می شدند و با یک تلویزیون سیاه و سفید با چه اشتیاقی این سریال را تعقیب میکردند کم کم تلویزیونها رنگی شدند همان گونه که خودمان رنگی شدیم، ازپهنایشان کم شد به قابشان افزوده شد ،صفحه شان مورب بود صاف شد،تلویزونهای لامپی دیجیتالی شد،ال سی دی آمد،قدری نگذشت ال ای دی آمد ،چند صباحی است ،او ال ای دی آمده است .اندازه هایشان را  که نپرس اینچ های مختلف وقتی به خانه اقوام میروم می بینم هرچه اطاق و هال منزلشان کوچکتر است صفحه تلویزیونشان الی ماشا الله بزرگ است و از زمانی که مینشینی تمام صحبت ها از مزایای این تلویزیون است ولی متاسفانه  من نمی توانم به این صفحات  پر تعریف نگاه کنم زیرا  چشمانم قرمز و اشک از آنها سرازیر می شود شاید دلیلش این باشد که هنوز به این تلویزونها عادت نکرده ام.جمله یکی از دوستانم مرتب در ذهنم پرسه میزند میگوید باعث تمامی این گرانیها و بدبختیها خود ما ملتیم .همه از نداری  می نالند ولی نمی دانم چگونه هرساله مبلمان ،ماشین و تلویزونشان عوض می شود و با چه قیمتی جمله مشهور آیت الله بهجت علیه الرحمه به ذهنم خطور کرد :ما آمده ایم زندگی کنیم تا وجودمان قیمت پیدا کند ،ما نیامده ایم به هر قیمتی زندگی کنیم .چه بسیارند خانه شان محقر ،تلویزونشان لامپی قدیمی،بدون مبلمان  زندگیشان اندازه دنیا ارزش دارد و عشق و محبت با ورود به منزلشان موج میزند ولی چه بسیارند که همه چیزشان نه با مد روز که بل با مد ساعت و ثانیه  پیش می رود ولی آنچه در منزلشان وجود ندارد زندگی ،ارامش و عشق است .افسوس وقتی نوح که به عبارتی میگویند ۹۰۰ سال عمر کرده گفتند چرا یک خانه ای نساختی که حداقل تمام قدت را در خود جای دهد زیرا وقتی میخوابید اگر سرش در سایه بود پاهایش در آفتاب و اگر پاهایش در سایه بود سرش در معرض نور خورشید بودفرمودند: من اگر می دانستم عمرم اینقدر کوتاه است همین کلبه محقر را هم نمی ساختم .قصد نصیحت ندارم میگویم کاری نکنیم که کفران نعمت شود و نعمت ها برایمان نقمت شود.باز به حضرت سعدی متوصل می شوم که شکر نعمت ،نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند .خدا می داند دلم به انسانهایی که دچار مدگرایی شده اند میسوزد چرا که بعضی از آنها را می شناسم به نان شبشان محتاجند بله باور کنید مد گرایی هم یک نوع اعتیاد است متاسفانه وقتی صحبت از اعتیاد میشود همه منقل را در ذهن خود متصور می شوند ولی ای مدگرایان اگر زود به فکر ترک نیفتید فردا دیر است .من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم ،توخواه پند گیر و خواه ملال.قربان صفای همه ساده زیستان عالم.

حیدر معصومی ریسه