محرم؛ کلیدی برای انقلاب اسلامی

کلید انقلاب اسلامی از دهه ۱۳۴۰ و به ویژه محرم ۱۳۴۲ در ایران زده شد؛ قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲مقدمه ای شد برای آغاز موجی عظیم علیه رژیم ستم شاهی پهلوی که نتیجه آن پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷بود.

معمار کبیر انقلاب امام خمینی (ره)در مورد قیام خونین ۱۵ خرداد فرمودند: “ملت عظیم الشان در سال روز این قیام انفجارآمیزی که مصادف با ۱۵ خرداد ۴۲ بود، با الهام از عاشورا، آن قیام کوبنده را به بار آورد، اگر عاشورا و گرمی و شور و انفجار آن نبود، معلوم نبود چنین قیامی واقع شود”.
در سال ۱۳۵۷ نیز هنگامی که محرم”ماه پیروزی خون بر شمشیر” فرا رسید، شور انقلابی مردم با عزاداری سالار شهیدان در هم آمیخت و جلوه ای از عشق، حماسه و ایثار آفرید.
با نزدیک شدن ایام سوگواری اباعبدالله حسین (ع)،رژیم پهلوی فشار بر مردم را دو چندان کرد. از ۲۲ آبان ماه حکومت نظامی و ممنوعیت رفت و آمد از ساعت ۹ شب به بعد اعلام شد.
مردم در نخستین شب از دهه اول ماه محرم به پشت بام های خانه ها رفتند و با سر دادن “الله اکبر” شکلی جدید از اعتراض ضد شاهی را نشان دادند. به رغم اطلاعیه های دولت نظامی تیمسار “ازهاری ” مبنی بر ممنوعیت آمد وشد، برخی از مردم در تهران با نادیده گرفتن ساعات منع عبور و مرور به خیابان ها ریختند و تظاهرات کردند.
نظامیان در ابتدا با شلیک هوایی خواستار پراکندگی مردم شدند اما سپس مردم را به گلوله بستند. روز بعد دولت وقت اعلام کرد که در درگیری شب گذشته ۷ تن کشته و ۲۴ تن زخمی شدند.
عمال رژیم پهلوی به تظاهرکنندگان در صحن امام رضا (ع) در مشهد مقدس حمله کردند که این امر منجر به کشته و زخمی شدن ده ها تن شد. در ۶ آذر ماه ۵۷ امام خمینی به مناسبت این حمله، عزای عمومی اعلام و مردم را به ادامه مبارزه دعوت کردند.
اقبال عمومی از این دعوت و سخنان پرشور روحانیون و وعاظ در مساجد و تکایا و حسینه ها و دیگر محافل مذهبی منجر به حضور چشمگیر مردم به ویژه جوانان در این محافل شد.
تاکید سخنرانان بر الگو پذیری از سالار شهیدان و خاندان عصمت و طهارت و ترغیب مردم به ایستادگی در مقابل سلطنت منفور پهلوی و درباریان فاسد به گونه ای مردم را به خروش آورد که رژیم پهلوی ناچار به عقب نشینی شد.
سرکردگان رژیم فاسد و منحط پهلوی که می دیدنداقدامات سخت گیرانه و سرکوب گرانه آنها،خشم و انزجار مردم علیه رژیم را افزایش داده و آنها را منسجم تر و مصمم تر از گذشته کرده است تصمیم گرفتند برای جلوگیری از غلیان احساسات مردمی، اندکی از فشارها بکاهند.
از این رو عزاداری و راه پیمایی در روز تاسوعا و عاشورای حسینی آزاداعلام شد.با تقسیم کردن تهران به دو قسمت شمالی و جنوبی، عزاداران تنها می توانستند در قسمت جنوبی شهر به عزاداری بپردازند.
راه پیمایی بزرگ عاشورای سال ۱۳۵۷ تظاهرات مردم تهران در روز تاسوعا با حضور نیم میلیون تن در میدان آزادی (شهیاد سابق ) شکل گرفت و این تعداددر ظهرعاشورا به حدود دو میلیون نفر افزایش یافت.
این تظاهرات خیابانی موج بی سابقه ای از اعتراض مردمی را به نمایش گذاشت. در این راه پیمایی، جمعیت عزادار و سوگوار از سویی در عزای حسینی بر سر و سینه می کوفت و شعار یا حسین سر می داد واز سوی دیگر خشم و انزجار خود را از رژیم طاغوت ابراز می داشت.

پس از پایان راه پیمایی در عاشورای ۱۳۵۷ قطعنامه ای از سوی همه گروه های شرکت کننده در راه پیمایی مبنی بر پذیرفتن رهبری “آیت الله خمینی” و ادامه مبارزه تا سقوط رژیم پهلوی قرائت شد که با تکبیرهای آتشین جمعیت حاضر مورد تاییدهمگانی قرارگرفت.
حضرت امام (ره ) بارها در سخنان گهر بار خویش درباره تاثیر محرم در پیروزی انقلاب اسلامی اشاراتی داشتند، از جمله فرمودند: اگر قیام حضرت سیدالشهداء (ع) نبود،امروز هم ما نمی توانستیم پیروز بشویم.
تمام این وحدت کلمه ای که مبدا پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس عزاداری، مجالس سوگواری و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد”.
به همین منظور است که بنیانگذار انقلاب اسلامی همواره برای پاسداشت این ماه حماسی و تاثیر گذار این چنین تاکید می فرمودند: “این محرم را زنده نگه دارید -ما هر چه داریم از این محرم است و از این مجالس تبلیغ ماه محرم است ،از این قتل سید الشهداء و شهادت اوست . ما باید به عمق این شهادت و تاثیر این شهادت در عالم برسیم و توجه کنیم که تاثیر او هم امروز هم هست.
اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات سوگواری نبود، کشور ما پیروز نمی شد. همه در تحت بیرق امام حسین (ع) قیام کردند.”