محرمی دیگر در راه است تا بوی خون های سرخ ریخته شده شهدای مظلوم عاشورا به مشام برساند.
محرم فروردین جانهاست و شکوفایی غنچه های بسته بیداری و آگاهی و ایثار و فداکاری؛ محرم ماه حسین است.
دهه اول محرم که می شود بغض عجیبی روی سینه ام سنگینی می کند و اشک ها در چشمم دو دو می زند و منتظر تلنگری است که جاری شود …
اما هنگامی که به برخی از هیات های عزاداری برای تسکین آلام دردها می روی با صداها و آواهایی برخورد می کنی که درک آنها برایت سخت و سنگین است.
آواهایی که تا دیروز در شبکه های لوس آنجلسی پخش می شد؛ اینبار از درون برخی پناهگاه بچه های حزب الهی و عاشق اهل بیت با اشعاری متفاوت شنیده می شود!
موسیقی مذهبی نسبت به دهه های گذشته (بعد از انقلاب مشروطیت) وضعیت مطلوبی ندارد هرچند که نسبت به هفت یا هشت سال قبل بهتر شده است.
در گذشته با وجود اینکه رضا خان از برگزاری مراسم تعزیه جلوگیری می کرد ، اما باز هم ملودی ها و ریتم های سینه زنی بکر، صادقانه ، عالمانه و آگاهانه ای ساخته می شد.
این روند مطلوب تا دهه ۶۰ ادامه داشت بطوریکه در هشت سال دفاع مقدس نیز کارهای ارزشمندی از هنرمندانی همچون صادق آهنگران تولید شد.
متاسفانه روند تولید آثار موسیقایی مطلوب مذهبی از نیمه دوم دهه ۷۰ تا چند سال اخیر به سبب ناآگاهی برخی از جوانان مداح متوقف شد.
در این سال ها برخی از جوانان مداح بدون در نظر گرفتن مقام و جایگاه اهل بیت(ع) با الهام پذیری از موزیک های پاپ غربی و استفاده از این نوع ریتم در آهنگ های عزاداری می خواستند یک شبه ره صد ساله را بروند.
کارشناسان معتقدند که مداحان برای ارائه آثار ماندگار و مطلوب نیازمند شناخت ردیف های آوازی و دستگاه های موسیقایی هستند و بر همین اساس بایستی نهادها و متولیان امر با برگزاری کلاس های ویژه ای با اساتید مجرب برای مداحان ، ضمن واکاوی مفاهیم و ریتم های موسیقی های مذهبی نمونه ها و الگوهای مناسبی را به جامعه عرضه نماید.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، صداوسیما و حوزه هنری باید هر کدام یک گوشه این کار بزرگ را بگیرند و با کمک سازمان تبلیغات اسلامی که مؤظف به حمایت در موضوعات دینی و مذهبی است به کسانی که در این زمینه یا شهرت دارند و یا ندارند، سفارش کار دهند.
یادآوری می شود مقام معظم رهبری در خردادماه سال گذشته طی دیدار با مداحان اهل بیت (ع) در بخشی از فرمایشاتشان فرمودند: “البته آهنگ خوب به معناى تقلید از آهنگ موسیقى‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبیل اللَّه نیست؛ این را توجه داشته باشید. بعضى از آهنگها، آهنگهاى بدى است، آهنگهاى غلطى است، آهنگهاى لهوى است؛ این را نباید به وادى حرفه مداحى و خواندن مداحى کشاند. عیبى ندارد که شکلهاى جدیدى را در خواندن و قرائت اشعار و آهنگ‌سازى‌هاى گوناگون ابتکار کنید؛ اما از این تشابه و تداخل بپرهیزید. البته آهنگهاى لهوىِ مضلّ عن سبیل اللَّه را میگویم، نه حالا هر آهنگى که یک وقتى در یک مضمون دیگرى خوانده شده، آن را بخواهیم منع کنیم؛ نه، آهنگهائى که لهوى است و مضلّ عن سبیل اللَّه است؛ اینها را نیاورید. ”
متاسفانه موسیقی مذهبی با وجود تاکیدات فراوان رهبر معظم انقلاب در سال های اخیر روند نامطلوبی را طی کرده بگونه ای که هم اکنون به ندرت آثارماندگاری (همچون موذن زاده اردبیلی) در این زمینه تولید می شود؛ این اتفاقات ناخوشایند درحالی بوقوع پیوسته که ریشه اصلی موسیقی ایرانی از مذهب چشمه گرفته است.
افسوس که موسیقی مذهبی کشور که برای گذشتگان و نیاکان ما بسیار مهم بوده اما هم اکنون با آهنگ های لوس آنجلسی و گاها شرم آور درهم آمیخته است!
باز محرم آمد و دل شکستگی هایش برای عباس؛ نکند آن روزی رسد که بوی مست کننده گل سرخ و لاله عاشورا به مشام ما برسد و ما را مست و هشیار نسازد.
حمید بازگشا