عید بهانه است همدیگر را دوست داشته باشیم
به گزارش “خانه خشتی”؛وقتی گذشته را مرور می کنیم می بینم ما چقدربی وفا شده ایم.می بینیم چقدر از هم دور شده ایم هرچه دوستیهایمان کم رنگ شده بخل ؛کینه و حسد پررنگ تر شده است چشم و هم چشمی باعث شده تا رفت و آمدها کم شود . گرگ اجل یک به یک ازبوستان […]
به گزارش “خانه خشتی”؛وقتی گذشته را مرور می کنیم می بینم ما چقدربی وفا شده ایم.می بینیم چقدر از هم دور شده ایم هرچه دوستیهایمان کم رنگ شده بخل ؛کینه و حسد پررنگ تر شده است چشم و هم چشمی باعث شده تا رفت و آمدها کم شود .
گرگ اجل یک به یک ازبوستان ما می چیند ولی گویی هواس ما محو مدل ماشین و زرق و برق منزلمان است می خواهیم داشته هایمان را به رخ هم بکشیم وفارغ از آنیم که هرچه داریم باید بگذاریم و برویم . عمرمان چون ابر می گذرد وفقط یادی می ماند آنهم اگر مثل انسان زندگی کرده باشیم وگرنه همان یادی هم نمی شود.
افسوس که دیگر عیدهایمان هم رنگ باخته؛کل دید و بازدیدهایمان را با یک پیام کوتاه خلاصه می کنیم . در کنار هم هستیم ولی از هم فرسنگها دوریم.زندگیها آنقدر گرفتارمان کرده که همه چیز را فراموش کرده ایم گویی همه آلزایمر گرفته ایم .
گذشت ومروتمان کم شده حاضر نیستنیم اگر با کسی کدورت داریم پا پیش بگذاریم وعذرخواهی کنیم حاضر نیستیم مانند سال که نو می شود ماهم وجودمان ر ا جامه ای نو بپوشانیم و خصلت های بدمان را دور برزیم وانسانیتمان را رنگ و جلایی نو بدهیم .
تمام اسباب و داشته های زندگیمان را نو می کنیم الا ظرف وجودیمان را.آیا تا به حال فکر کرده اید که لحظه تحویل سال چه بغض عجیبی گلویمان را می فشارد و تا اشکمان را در نیاورد دست بر دار نیست.
آیا تا به حال فکر کرده اید این بغض ازکجا سرچشمه می گیرد.نکند در سالی که گذشته کلی می توانستیم گره از کار خلق بگشاییم و غفلت کرده ایم .نکند در گذر ایام دلی را آزرده ایم و از او دلجویی نکرده ایم .نکند برای رفتن و بوسیدن پیشانی مادر و دست پدرتعلل کرده ایم .
نکند حالا که دیگر مادرمان را از دست داده ایم به گذشته غبطه می خوریم.نکند به پدرکه گرد پیری برچهره اش نشسته وقدری هم کم حافظه شده بی اعتنایی کرده ایی و ته دلت از خود شرمساری.هر چه باشد این بغض از رازی در درون حکایت دارد.می گویند قدما وقتی سالی ازعمرشان می گذشته به خاطر از دست دادن عمر افسوس می خوردند وگریه می کردند ولی امروزه دیگر اینقدر مشکلات زندگی افزون شده که کسی به خاطر تلف شدن عمر گریه نمی کند حتی عده ای خوشحالند که یک سال به باز نشسته شدن نزدیک تر می شوند یا یک سال از خدمتش سپری شده یا یک سال ازدرسش تمام شده و به فارغ التحصیل شدن نز دیکترمی شوند خوشحالند! ولی نمی دانند هرچه از عمر سپری می شود بار مشکلات و گرفتاریها بیشتر می شود .
فارغ از آنند که وقتی باز نشسته می شوند تازه بدبختیشان شروع می شود تازه مهمانداری و بچه داری ونوکری نوه ها را کردن از مشکلاتشان می شود .به هر حال هرچه بودیم و هر چه کرده ایم الان عید بهانه خوبی است بجنبید که تا بخواهید بجنبید آنوقت به قول شادروان قیصر امین پور.چقدر زود دیرمی شود ./
تنظیم : حیدر معصومی ریسه.
