به گزارش خانه خشتی؛ خادمین شهدای رفسنجان روز گذشته با خانواده جانباز ۷۰ درصد شهید حاج حسن رویگر دیدار و گفتگو کردند.
پسر شهید حسن رویگر در این دیدار ضمن گلایه از اداره بنیاد شهید رفسنجان گفت: خانواده های شهید مظلوم واقع شده اند بیشتر فرزندان شهدا در رفسنجان بیکار هستند.
وی به نقل از مادربزرگش از دوران جبهه پدرش می گوید : پدرم چند سری به جبهه رفتند سری آخری که به جبهه رفته بود چند وقتی ازش خبری نداشتیم تا اینکه یکی از آشنایان به او خبر می دهد که پسرش زخمی شده و در بیمارستان تهران بستری است، پدر بزرگ به تهران می رود و لحظه ای پدربزرگم پسرش را با حال خراب می بینید شروع به گریه می کند و پدرم با همان حال خراب چشمهایش را باز می کند و می گوید پدر چرا گریه می کنید! من باید گریه کنم که چرا شهید نشدم ، چند سالی بعد از بستری مرخص می شود و در حقیقت حاج محمود (یکی از آشنایان) حامل خبر جانبازی پدرم بود.
پسر شهید حسن رویگر از نحوه شهادت پدرش می گوید: پدرم سال ۶۰ در عملیات فتح المبین کرخه نور از ناحیه پا مجروح می شود به گفته پدرم حین ساختن سنگر برای عملیات، خمپاره به پاهایشان اصابت می کند و جفت پاهایشان قطع می شود، موج انفجارهم باعث صدمه زدن به کلیه اش می شود، به علت خونریزی زیاد به کرمانشاه و بعد در بیمارستان تهران بستری می شود، قریب سه ماه در حالت کما بودند بعد از یک سال و اندی مرخص می شوند و بعد از آن هم چند سالی یکبار به بیمارستان مراجعه می کردند و تحت درمان بودند.
وی در ادامه می گوید: بعد از جراحی کلیه هایش سرطان کلیه می گیرد از سال ۸۵ قریب دوسالی بود شیمی درمانی می شدند، در سال ۸۶ در بیمارستان بستری شدند در این مدت حالشان وخیم شد قریب دو تا سه ماه در بیمارستان بستری بودند دکتر جوابشان کرده بود و گفتند دیگه امیدی به زنده بودن ایشان نیست، بعد از مرخصی از بیمارستان به خانه آمد بعد از مدتی در خواب سکته مغزی کرد و قدرت تکلمشان را از دست داد و بعد از مدت زمان کوتاهی هم به شهادت رسیدند.
پسر این شهید گرانقدر بیان داشت: قبل از شهادت هم همه را دور خود جمع کرد و نصیحت کرد و با همان زبان که قدرت تکلمش را به خاطر سکته از دست داده بود آن روز برایمان صحبت کرد در نهایت بعد از مدتی در جمعه اول ماه رجب موقع اذان به شهادت رسید وی موقع شهادت لبخند بر لب داشت.
وی از خاطرات پدرش گفت: شخصیت و اخلاق خاصی داشت؛ خوش خنده و خوشرو بود، با وجود اینکه پا نداشت ولی سعی می کرد همه کارهایش را خودش انجام دهد، حتی موقعی که می خواست کلیه اش را عمل کند به فرزندانش چیزی نگفته بود تا مزاحم کسی نباشد.
وی در دوران انقلاب هم فعالیت انقلابی داشتند و توسط ساواک دستگیر می شود و مورد ضرب و شتم قرار می گیرد.
شهید حاج حسن رویگر متولد ۱۳۴۰ اهل کشکوئیه رفسنجان بود در سال ۶۳ وقتی مجروح بود ازدواج می کند حاصل زندگی مشترک وی چهار فرزند دو پسر و دو دختر می باشد.
این شهید گرانقدر در سال ۶۰ در عملیات فتح المبین کرخه نور از ناحیه پا مجروح شد و بعد یک دوران طولانی مدت بیماری(۲۷ سال مجروحیت و جانبازی) در ۱۴ تیرماه ۸۷ به فیض شهادت نائل آمد.
