به گزارش خانه خشتی؛ مدرسه رکن اصلی تعلیم و تربیت و معلمان هم به عنوان الگوهای تعلیم و تربیت معرفی می شوند. اختصاص روزی برای بزرگداشت معلمان، سنتی ارزشمند است و فرصتی است که به آموزش، دانش آموز و آموزگار بیندیشیم.به همین مناسبت با نرگس سلطانخواه معلم باسابقه که از سوی اداره آموزش و پرورش رفسنجان شایسته تقدیر شده، گفتگویی انجام دادیم.
او که متولد ۱۳۴۹ اهل گناباد است ۲۶ سال است که در عرصه تعلیم و تربیت فعالیت دارد. در مدرسه تیزهوشان مقطع متوسطه ی دوم و نمونه سجادی مشغول به تدریس است و در مدرسه غیرانتفاعی پور جندقی هم تدریس می کند و مدتی هم مدیر مدرسه غیر انتفاعی فاطمه زهرا (س) بوده است.
سلطانخواه که به عنوان کارشناس متوسطه آموزش و پرورش به مدت ۴ سال فعالیت داشته است در گفتگو با خانه خشتی، گفت: همزمان با مدیریت مدرسه، فیریک هم تدریس می کردم.
او در خصوص سوال اینکه روابط بین معلم و شاگردان نسبت به گذشته چه تفاوتی کرده است، بیان کرد: زمانی که در حال تحصیل بودم ارتباط بین دانش آموزان و معلم خوب بود معلمان از جایگاه ویژه ای بر خوردار بودند. در حال حاضر همانگونه که ارتباط بین فرزند با اولیاء در خانواده دچار تغییراتی شده است و این تغییرات در برخورد و ارتباط بین معلم و شاگرد هم بی تاثیر نبوده و با آن چیزی که ما تجربه کردیم متفاوت است .
این معلم با سابقه، تصریح کرد: من معلمی را به عنوان شغل انتخاب نکردم عاشق یاد دادن هستم، عاشق یاد گرفتن هستم. چون به این کار عشق می‌ورزم وقتی که درس می دهم رضایت خاطردارم و اگر به گذشته برگردم باز هم شغل معلمی را انتخاب می کردم.
سلطانخواه گفت: همه ی معلمان دوران تحصیل من افرادی دلسوز و متواضع بودند و به نوعی در زندگی من تاثیر گذار بوداند اگر بخواهم به یک فرد خاص اشاره کنم زنده یاد ادیب توانمند منوچهر نوربخش است از ویژگی های بارزایشان تواضع، تقوا و ساده زیستی بیشترین تاثیر را بر زندگی من داشته است .
او در خصوص تلخ ترین و شیرین ترین خاطره دوران تدریسش، عنوان کرد: روابطم با دانش آموزانم مادر فرزندی است. تلخ ترین خاطره دوران تدریس این است که سال ها پیش در دبیرستان شهید باقری مقطع متوسطه سال یازدهم وارد کلاس شدم و چهره های همه ی دانش آموزان برایم آشنا بود در بین آنها متوجه شدم یکی از شاگردانم نیست، وقتی که پرسیدم گفتند که در یک حادثه با خانواده فوت شده است و این تلخ ترین خاطره دوران تدریس است و اما خاطره های شیرین زیاد هستند . دیدن دانش آموز دیروز در کسوت معلمی به عنوان یک همکار توانمند جز خاطرات شیرین است
سلطانخواه در خصوص تفاوت مربی و معلم اینچنین بیان می کند: هنر معلم تدریس کردن و تدریس یعنی انتقال دانش به گروهی از افراد است و یک معلم آموزش رسمی را به دانش آموزان می دهد تا آنها در درون خود رشد و پیشرفت کنند و مربی روی یک موضوع خاص تمرکز می کند و بهترین روش را برای رسیدن به موفقیت با کار عملی ارایه می کند .
وی افزود: برای موثر بودن علاوه بر یک معلم خوب بودن باید فرد ویژگی های مربی خوب را در خود داشته باشد.
این معلم در خصوص مشکلات قشر معلم به سخن امام خمینی (ره) اشاره می کند و می گوید: “کلید سعادت و شقاوت جامعه در دست معلم هاست. معلم ها هستند که می توانند استقلال ممکلت را حفظ کنند.” و این جایگاه معلم را در جامعه نشان می دهد. وظیفه دولتمردان است که برای پاسخگوی به دغدغه‌های معلمان آستین همت را بالا بزنند برنامه ریزی ها را به گونه ای انجام دهند که معلمان به فکر مطالعه پژوهش و دانش افزایی که جز ضروریات هر فرد و برای یک معلم اجتناب ناپذیر است باشند ، نه به فکر شغل دوم یا سوم !! . غفلت از این امر باعث متضرر شدن کل جامعه می شود .
سلطانخواه در خصوص وضعیت تدریس در شرایط کرونایی می گوید: آموزش مجازی در ایران به طور خودجوش شروع شد یعنی زیرساخت های لازم وجود نداشت و تنها چیز که در دسترس بود گوشی موبایل بود. اما یک تجربه ی خوبی بود چون عشق معلم آموزش دادن و پیشرفت دانش آموزان است سختی ها را قبول می‌کند.
او گفت: در فضای مجازی معلمان محتوا تولید می‌کنند و بیشتر زمان خود را برای تهیه ی محتوا و آموزش می گذارند یک عده از دانش آموزان از این وضعیت استفاده ی خوب کردند و باید نتیجه را دید.
گفت و گو از بهرخ امیری