نمونه بارزتصمیمات آقای هاشمی،سیاست تعدیل اقتصادی بود که با رسیدن تورم به حدود ۵۰ درصد و خرد شدن طبقات متوسط و ضعیف جامعه در لای چرخ دنده های سیاست های غلط وی، این طرح تعطیل گشت
به گزارش خانه خشتی، هیاهوی کاذبی که از جانب برخی مدعیان کاندیداتوری ریاست جمهوری شنیده می شود، بخشی از فضای امروز انتخابات را به خود اختصاص داده است. حضور افرادی در معرض کاندیداتوری آنهم با سبقه ای درخشان! جای بسیار تعمل دارد. از همه اینها اعجاب برانگیزتر، اینکه این گروه خود را ناجی کشور می دانند و با سوء استفاده از مشکلات اخیر مردم، صحبت های پوپولیستی و احساساتی می زنند که شاید در مخیله خیل عظیمی از مردم، این سخنان مطرود و باطل به شمار می روند.
نمونه بارز افراد این گروه، دکتر حسن روحانی است که علی رغم اینکه نان اصول گرایی را در جامعه روحانیت خورده است ولی پشت به اصول گرایی و ارزشهای انقلاب و رهبری نموده است. اگر سابقه این فرد که شاید تنها به امر دیپلماسی و در کسوت دبیر شورای امنیت، تعلق یابد، را بررسی کنیم، چیزی جزء نقاط تاریک و فشل کننده و حقارت بار برای کشور نمی بینیم. آن روزی که جناب روحانی هم صدا و گام به گام با غرب در تخطئه قدرت نظام جمهوری اسلامی می تازید و آن روزی که درب سایت های تولید سوخت هسته ای به خاطر خوش خدمتی این فرد به غرب برای سالیانی بسته شد و در نهایت نقض تعهدات از سوی غرب نسبت به ایران را شاهد بودیم، آن روزی که فرامین رهبری که تنها مرجع تصمیم گیرنده صالح در امر دیپلماسی کشور است، به بوته فراموشی سپرده می شد و فریادهای رهبری که که می فرمودند در مذاکرات، سه شرط حکمت، عزت، مصلحت را رعایت کنید و کاری نکنید که این قطعنامه ها صادر شود، در فضای حلقه به گوش بودن آقای روحانی به سران دوم خرداد، توجه نشد، چه کسی می تواند فراموش کند؟
چگونه امروز روحانی که با زبانی رسا در میان عموم حاضر می شود و دم از رابطه با آمریکا که به زعم ایشان کدخدای دهکده است و رابطه با ایشان کلید حل مشکلات است، زیاده خواهی غرب و امریکا را در زمان خود فراموش کرده است، نکند که خود رضایت کامل از این قطع نامه ها داشته یا اینکه خواسته خود چنین بوده است؟!
از طرفی فرد دیگری که می توان در این جرگه از وی یاد نمود مرد خسته و کاهل و پیری که باز سودای قدرت نگذاشت، آرام در خانه خود بنشیند و در عزتی که امروز نظام برای وی مهیا نموده است، بماند. هاشمی رفسنجانی مهره سوخته ای که امروز تنها دستاویز و ابزار به قدرت رسیدن عده‌ای اصلاح طلب قرار گرفته و این بار خود، بازیگر صحنه ای مبهم شده است. صحنه ای که باخت برای وی یعنی خداحافظ صحنه سیاست و نظام.
اعجاب برانگیز ترین سخنان را نیز از زبان هاشمی می توان شنید. امروز وی با تملق اطرافیانش، صحنه روشنی را دیده است و دائماً دم از آبرو دادن به مردم و نجات عرصه اقتصادی کشور از این بحران می زند. در حالی که دوران ریاست جمهوری وی به خاطر اینکه ما در بحران جنگ به سر می بردیم و ملت طعم آبادانی و تنظیم امور را نچشیده بودند با روی کار آمدن وی قطع بر یقین نظمی اندک همه چیز را فرا گرفت و برخی اگر امروز دم از این می زنند که شرایط آن زمان بهتر بود باید گفت شاید در مقایسه با بحران جنگ بهتر باشد ولی در مقایسه با امروز اصلا به حساب نمی آید.
علت آن است که سیاست های غلط اقتصادی وی بود که اداره کشور را از دستان وی خارج نموده که نمونه بارز آن سیاست تعدیل اقتصادی بود که با رسیدن تورم به حدود ۵۰ درصد و خرد شدن طبقات متوسط و ضعیف جامعه در لای چرخ دنده های سیاست های غلط آقای هاشمی، این طرح تعطیل گشت. فاصله طبقاتی و اشرافیت گری و رشد اعنیای جامعه و نابود شدن فقرا دستاورد تصمیمات آیت الله بود.
استقراض های کلان دولت هاشمی بر هیچ کس پوشیده نیست که حتی این استقراض ها را از دولت آل سعود نیز داشتیم.جذب سرمایه گذاران معاند نظام با شروطی از جمله عدم تبعیت از رهبری و قبول داشتن نهضت آزادی به عنوان یکی از احزاب توسط نظام ، جزء لکه های ننگ دولت هاشمی است. هاشمی به علت کهولت سن و اغراق اطرافیان، همه چیز را فراموش نموده است. ولی این نیست که اگر کبک سرش را داخل برف کرد و دیگران راندید، دیگران او را نمی بینند!
اگر هم عملکرد گذشته هاشمی را در نظر نگیریم، امروز وی ۸۰ ساله است و چه انتظاری از یک فرد پیر وجود دارد. رئیس جمهور باید سرزنده و فعال باشد و در همه میادین حضور داشته باشد. مجمع مصلحت هاشمی را به باور این نرساند که می تواند ریاست جمهوری را اداره کند. مجمع مصلحت از نظر فعالیت و تکاپو کمترین درجه را به خود اختصاص می دهد.
در نهایت اینکه هرچند رهبر معظم انقلاب فرموده است که همه سلایق شرکت کنند ولی ایشان شرط سرزندگی و جوان بودن رئیس جمهور را پشت بند سخنان خود نیز آورده است. شورای نگهبان در تایید صلاحیتها قطعا این چنین مواردی را نیز مدنظر قرار خواهد داد.
منبع:دانا