به اندازه ستاره های آسمان

نوشته از: حسن برخورداری

همین دیروز بود که دوستی می گفت در حال گوش دادن به اخبار تلویزیون بودم که در یک گزارش از مشکلات صنف پرستاران و لزوم افزایش حقوق و دستمزد آنان می گفت. دوستم می گفت: با خودم گفتم مگر این پرستاران چه می کنند که حالا حقوق و مزایای زیادتری مطالبه می کنند و …

و ادامه داد: این شاید خواست خداوند بود که می خواست تلنگری به من بزند چرا که همان شب دختر کوچکم دچار درد شدید در ناحیه پهلو شد و ما را مجبور به مراجعه به بیمارستان کرد. در آنجا با دیدن دیگر بیماران و شلوغی نسبتا زیاد اورژانس، علاوه بر ناخوشی جسمی، ترس و نگرانی هم بر دخترم عارض شد به نحوی که وضعیت روحی او را هم بد کرد و می خواست کار به جاهای بدتر بکشد اما پزشکان و پرستاران که متوجه وضع موجود شده بودند بسیار مهربانانه با دخترک کوچک من برخورد کردند و آن قدر جهت معالجه و انجام آزمایشات متعدد با صمیمیت و وظیفه شناسی و دلسوزی برخورد کردند به نحوی که می توانم بگویم روی پای خود بند نبودند که من شرمنده شدم و آن وقت بود که من فهمیدم از سر بی انصافی و شاید ندانم کاری چنین قضاوتی داشته ام و اگر قرار باشد این همه دوندگی در مورد دیگر بیماران صورت بگیرد به راستی آیا بعد از پایان یک شیفت کاری، جز اعصابی فرسوده و جسمی خسته از آنها چیزی باقی می ماند؟

مناسبت روز جمعه که میلاد حضرت بانوی آب و آینه، مظهر صبر و حلم، عقیله و عاقله بانوی هاشمیون و بزرگ پرستار دشت کربلا حضرت زینب(س) و روز پرستار می باشد بهانه ای است تا در همین جا و به همین وسیله، از تلاش ها و مرارت های بانوان سپید پوش عرصه سلامت مردم که نبض زندگی در دستان مهربانشان می تپد تقدیر و تشکر کنیم. همان ها که بزرگترین شاهکار زندگی خود را در مواجهه با کرونا رقم زدند و در روزگاری که حتی خیلی از نزدیکان بیماران کرونایی از مواجهه رو در رو با بیمارانشان ابا داشتند در خاکریز مقدم جنگ با این بیماری، جانانه و ایستادند و افسوس که بسیاری از آنها خود به این مهلکه گرفتار شده و صد افسوس که برخی نیز جان شیرین بر سر این بیماری و ابتلا گذاشتند و آسمانی شدند که در رفسنجان، بانو زهرا حسن رمضانی از این دسته بود و اولین شهیده مدافع سلامت لقب گرفت. روحش شاد.

مهربان پرستاران عزیز! شما که مشامتان هر روز و هر روز از ناخوش بوی دارو و سوزن و سرنگ، و خون پر است، شما که شاید هزار و یک خوبی تان دیده نشود اما یک اشتباهتان، آواری از ناله و نفرین و طعن و دشنام بر سرتان فرود می آورد، دسته گلی با بهترین عطر و بوهای دنیا را تقدیمتان می کنیم. این دسته گل عطر و بویی از جنس قدرشناسی و دعای خیر دارد از جنس آرزو. این آرزو که خداوند به حرمت همه زحماتتان و همه شب زنده داری هایتان، و همه همدردی هایتان با بیماران به شما به اندازه ستارگان آسمان و بلکه بیشتر، خیر و خوبی عنایت کند.

انتهای پیام/