به گزارش خانه خشتی؛ امسال نیز عشاقان کوی حرم دوست از اقصی نقاط جهان راهی سرزمین قلب ها شدند قلب هایی که پرچم سرخ شهادت را هزار و ۴۰۰ سال پیش به دست گرفته و یکه تاز دشمن شدند تا ریشه کن ظلم، بیداد و بی عدالتی ها شوند و از طرفی احکام و شرعیات، انجام فریضه نماز و امر به معروف را نگذارند که ریشه اش خشکیده شود.
آن ها قصد پیاده روی کردند تا در سالگرد چهلمین روز شهادت حسین بن علی (ع) شرکت کنند و البته در این خصوص افراد دیگری هستند که بر خاک پای این زایران بوسه می زنند.
این افراد در قالب موکب ها در سرزمین نجف و کربلا گرد هم آمده و از هر خدمتی به زایران حرم امام حسین و فرزندان و یارانش دریغ نمی کنند.
یکی از آن ها موکب شهدای صنعت مس رفسنجان است که در دو غرفه نزدیک حرم امام حسین(ع) اقدام به پخت و پز غذا و چای و ارائه دیگر خدمات به زائران کرده است.
توزیع روزانه ۱۰ هزار پرس غذا
عقیل فرمنش سرآشپز موکب شهدای صنعت مس رفسنجان با عرض ادب به ساحت مقدس امام حسین(ع) السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی الیل و النهار؛ گفت: این موکب برای رفع مایحتاج زائران اعم از غذا، آب، شربت، چای و غیره ایجاد و خدمتگزاری زوار اباعبدالله الحسین (ع) را انجام می دهد.
وی افزود: نیتی که خادمان دارند عشق به امام حسین (ع) و سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان (عج) است.
فرمنش بیان کرد: بیش از ۱۲ روز است که با امکانات و تجهیزات لازم به کربلا عازم شدیم و در قالب ۸ دستگاه کامیون ملزومات شامل کپسول گاز،ظروف یکبار مصرف، برنج، گوشت قرمز و مرغ، حبوبات، ادویه جات و… به عراق ارسال شد.
فرمنش ادامه داد: ۱۱ تن برنج، ۸ تن گوشت، ۱۳ هزار کنسرو ماهی و تن، کیک و آبمیوه و حدود هزار کپسول گاز به کربلا آوردیم.
وی تصریح کرد: یکی از عمده مشکلات موجود در موکب ها نبود گاز است که برای همین منظور نیز از ایران کپسول های گاز تهیه و آوردیم روزانه نیز بین ۲۵ تا ۳۰ کپسول گاز برای پخت و پز مصرف می شود.
خادم الحسین فرمنش با بیان اینکه روزانه تا ده هزار پرس غذا طبخ و توزیع می شود گفت: غرفه دوم موکب شهدای صنعت مس هم کار خدمت رسانی در بحث چای، کیک و آبمیوه و شربت انواع عرقیجات را انجام می دهد.
روزگارم ببین به هم خورده حسین؛
دوری و دوستی سرم نمیشه، هیچ کجا واسم حرم نمیشه؛
از تو دورم و باورم نمیشه و دارم میمیرم؛
کربلا واسم ضروریه حسین، اربعین اوضاعم چجوریه حسین، کار من امسال صبوریه حسین دارم می میرم؛
من ایرانم و تو عراقی ، چه فراقی؛
جوونیم فدا سر ساقی، چه فراقی چه فراقی؛
آرزومه راهی مشایه شم، کربلایی شم و باهات همسایه شم، پرچم ساخت بشه آسایشم آروم جونم؛
این روزا عطر اقاقیو می خوام تلخی چای عراقیو می خوام، گریه تو صحن عراقیو می خوام آروم جونم.
من ایرانم و تو عراقی چه فراقی، بگیر از دلم یه سراغی چه فراقی چه فراقی
دوری و دوستی سرم نمیشه و هیچ کجا واسم حرم نمی شه.
گزارش از: مریم رضایی
انتهای پیام/