زندگی بعد از شهادت با معنویات و توجهات شهدا همراه است
همسر شهید مصطفی صدرزاده گفت: بعد از شهادت آقا مصطفی وقتی همراهی و حمایت معنویات الهی شهدا را می بینید زندگی خیلی زیباتر می شود.
به گزارش خانه خشتی؛ همسر شهید مصطفی صدرزاده در همایش مدافعان حرم و محافظین حریم در رفسنجان گفت: تمام کارهای آقا مصطفی معیار خاصی داشت که قابل سنجش و قابل درک نیست و نتیجه اش آن شد که ایشان به درجه شهادت رسید.
وی بیان کرد: شهید مصطفی زاده طلبه بود اما شغلش آزاد بود به درآمد حلال بسیار اهمیت می داد. شغل ایشان برنج فروشی بود در این شغل با من عهد بسته بود که همراهش باشم و عهدش این بود ۷۰ درصد هزینه شغل مال کار فرهنگی و بسیج باشد و ۳۰ درصد مربوط به خرج خانه باشد.
همسر شهید صدرزاده افزود: صبر خانم ها و محبت آقایان مانند دو کفه ترازوست هر چه صبر کمتر باشد محبت کمتر خواهد شد. با محبت آقا مصطفی تمام سختی هایی که داشتیم توانستیم تحمل کنیم. حساب و کتاب های ایشان بسیار دقیق و به همه کمک می کرد.
وی عنوان کرد: جدای از بعد نظامی بعد عاطفی ایشان هم قوی بود.با وجود روحیه لطیفی که داشت اما وقتی پای اعتقادات و اهل بیت به میان می آمد هیچ چیز جلودارشون نبود یادمه ابتدای اولی که به سوریه رفت اول به عنوان آشپز رفت در مدت سه ماه اول، ۱۵ روز با نیروهای فاطمیون به جنگ با داعشی ها رفت. خط قرمزهایی که این شهید داشت برای من جالب و آموزنده بود.
وی بیان کرد: در زندگی، رفیق صمیمی من بود وقتی شهید شد احساس کردم بزرگترین تکیه گاهم را از دست دادم. همزمان با تحصیل، خانه داری و بچه داری می کردم و همسرم در این امور حمایتم می کرد. بزرگترین خصوصیات بزرگ این شهید بود که به خانواده و تربیت فرزند اهمیت می داد. خودشان کارهای شخصی شان حتی در زمانی که بیمار بود انجام میداد.
وی بیان کرد: وقتی از سوریه برمی گشت بیشتر از اینکه من دلتنگی کنم ایشان دلتنگی می کرد. بعد از شهادت با فرمانده شان که صحبت می کردم در عین اینکه مشغول کار بود زمانی که می خواست بیاد برای خانواده اش بیشتر دلتنگی می کرد و در ۹ سال که باهم زندگی کردیم به جز دو سال و نیم که در سوریه بودند در بقیه سال هایی که با هم زندگی می کردیم و ایشان شغلشان آزاد بود فقط دو روز که به راهیان نور رفتم از همدیگر دور بودیم.
همسر شهید صدرزاده در خصوص آخرین دیدار با همسرشان، گفت: آخرین دیدار ما در سوریه بود حدود یک ماه بعد از اینکه به سوریه رفته بود که ایشان پیغام داد که به من که بهش تشویقی دادند و خانواده را به عنوان تشویقی به سوریه می آورند. با اشتیاق به فرودگاه رفتیم به محض اینکه به فرودگاه دمشق رسیدیم آقای مصطفی به استقبال ما آمد این آخرین خداحافظ در همان سوریه بود روز آخر هم وقت گذاشت برای ما. همره فاطمه و محمدعلی به حرم حضرت رقیه رفتیم و خرید کردیم روز آخر بیرون غذا خوردیم. روز آخر وسایل ایشان را خودم بستم. موقع رفتن گفت این یک سری دیگه با پیروزی بر می گردم و این آخرین خداحافظی ما بود.
وی ادامه داد: واقعیت اینجا است وقتی از محبت های بین خودمان می گوییم شاید برخی بگویند که چه جوری با رفتن و شهید شدن عزیزانمان لبخند می زنیم شاید گفتنش سخت باشد وقتی عزیزانمان می روند مخصوصا شهدای مدافع حرم؛ چون پس زمینه عکسشان یک حرم است و وقتی اینجا می رسی و نگاه می کنی به گنبد حرم، شرمندگی برات چیره می شود.سخت ترین این سال ها آنجا بود که دوستان آقا مصطفی برای دخترم فاطمه گوشواره می آورند.
این همسر شهید بزرگوار بیان کرد: زندگی بعد از شهادت شاید با عقل مادی نشود بسنجیم. بعد از شهادت آقا مصطفی و زندگی بعد از شهادت بسیار قشنگ تر است وقتی همراهی و حمایت معنویات الهی شهدا را می بینید زندگی خیلی زیباتر می شود.
انتهای پیام/
