دیدار گروه خادمین شهدای رفسنجان با خانواده شهید «حبیب الله اکبری قوام آبادی»

به گزارش خانه خشتی؛ شهید «حبیب الله اکبری قوام آبادی» ۵ دی‌ ماه ۱۳۴۰، در روستای قوام‌آباد از توابع شهرستان ‌رفسنجان چشم به جهان گشود سرانجام در بیستم ‌اسفند ۱۳۶۵ به شهادت رسید.

شهید «حبیب الله اکبری قوام آبادی» در وصیت نامه خود آورده است: پدر و مادر عزیزم، اگر این عزت به شما داده شده مبادا عملی انجام دهی که موجب ناسپاسی خدا شود که این کارتان باعث می شود از شکوه صلابت ایمانتان کاسته شود.

در ادامه وصیت نامه شهید را می‌خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله و اشهد ان علیا ولی الله وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ

 درود بیکران بر حجت خدا سرور و مولا مهدی موعود(عج) و نایب به حق ایشان عارف دوران اسوه تقوا حلم شجاعت زعامت. او کلمه تاریخ را دگرگون کرد. و مسلمانان جهان را از ظلمتها برهانید و در صراط نور هدایت نمود او که دنیای فانی شدنی را با توکل به معبودش به مکانی پر از عشق و صفا و صمیمیت و مکان عشقبازی یار قرار داده و این عشق بازی و معشوقی آنقدر غلیظ است که چون شمع در آتش این عشق می سوزد تا به معشوق خود می رسند. درود و سلام به آنانکه این دنیای پست را عشقگاه و مکان عشق بازی خود قرار داده و آنقدر در این عشق سوختند تا به معبود خود رسیدند و به اصل خویش بازگشتند. خدایا این عشق و این آتش را در ما هم بوجود بیاور تا ما هم بسوزیم. ای کاش همه ما درک می کردیم حقیقت آفرینش را، حقیقت زندگی را، حقیقت دین و مکتب و آیین را و حقیقت خویش را و حقیقت عمل حق را. ای کاش همه ما درک می کردیم ارزش را و ارزش هر عمل را که سبب می شود انسان را به اسفل السافلین برساند. ای کاش همه در می یابیدیم تنها وسیله معراج انسانهای مومن نماز است و چه خوب است اگر به این مطلب که در زیارت اباعبدالله الحسین آمد که می گوید یا ابا عبدالله اشهد انک قد اقمت الصلوه و اتیت الزکوه و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر. یا اینکه چرا فقط موقع نماز توانستند تیر را از پای مبارک علی(ع) بیرون آورند. چه زیبا و والامقام است اگر به گوش جان گوش کنیم. این نصیحت پدرانه امام امت فرمودند تزکیه تزکیه هر چیز منهای تزکیه پوچ است. از طرفی چه مشکل و طاقت فرساست عذاب الهی و چه سوزنده است آتش قهر الهی. غیرقابل تصور است روزی که انسان باید حساب دنیایش را پس بدهد روزی که همه چیز دگرگون می شود(کوهها مثل پنبه متلاطم و نرم شده)

روزی که متهمین و مجرمین به چهره هایشان شناخته می شوند و سر و پای آنها را می گیرند در آتش می گذارند. روزی که فریادرسی جز خدا نیست. وای به حال کسی که در آن روز مورد غضب الهی قرار گیرد. در آن لحظات سخت و پرمهیب عمل انسان و تقوای هر فرد است که به دردش می خورد حال اگر در دست چیزی نداریم به این دلیل است که مخلصانه نخواسته ایم و عاجزانه تقاضا نکرده ایم و یا اینطور لیاقتی پیدا نکرده ایم تا آنطور بخواهیم و تقاضا کنیم چون کسی باوفاتر از او نیست. اکنون چاره ای نداریم جز اینکه دل به رحمت و آمرزش خدا ببندیم. پروردگارا به ما توفیقی عطا کن آن راه و آن عملی را انجام دهیم که رضای تو در آن است . پدر و مادر عزیزم اگر این عزت به شما داده شده مبادا عملی انجام دهی که موجب ناسپاسی خدا شود که این کارتان باعث می شود از شکوه صلابت ایمانتان کاسته شود. غم و اندوه به خود راه ندهید که به هدف رسیدن سرور و شادی دارد نه گریه و زاری و این را نیز مد نظر داشته باشید که اگر فرزندتان را در راه خدا دادید جزئی از دریای وظیفه تان را جامع عمل پوشانده اید. به شما بگویم گریه نکنید و هر وقت حب والدین-فرزندی به سرتان زد و خواستید گریه کنید به یاد جمله حضرت امام رضا(ع) بیفتید که فرمودند بخاطر هیئت های اباعبدالله و اهل بیتش گریه کنید. والدین عزیزم هر چه شما کردید خواهران و برادرانم را طوری تربیت کنید که خواهرانم زینب گونه و برادرانم حسین گونه زندگی کنند و من را در قوام آباد دفن کنید تا خدا مردم قوام آباد را توسط خون شهید پیدا نماید تا در میدانهای رزم با دشمنان دین مبارزه کنند. خدایا این بنده تهیدست و بیچاره را مورد عفو و بخشش خود قرارده. والسلام علیکم.

انتهای پیام/