به گزارش خانه خشتی؛ شهید علی حسین‌پور در تاریخ ٣٠شهریور ۱۳۴۸ ، در شهرستان رفسنجان به دنیا آمد. پدرش مصیب، کشاورز بود و مادرش منور نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم خرداد ۱۳۶۷، در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار وی در روستای زادگاهش لاهیجان می‌باشد.
در ادامه وصیتنامه شهید را می‌خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ
هرگز مپندارید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند. بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگار خویش روزی می خورند.
فَلْیُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللّهِ الَّذِینَ یَشْرُونَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا بِالآخِرَهِ
بار الها شهادت می دهم که تنها توئی که سزاوار پرستش هستی و تنها حی و پایدار هستی و شهادت می دهم که محمد رسول تو است و علی ولی و وصی بلافصل رسول خداست.
و در این لحظه که قلم بر روی کاغذ می کشم با چشمهای باز و گوش شنوا و قلبی مملو از ایمان و عشق به الله و از روی اختیار و آزادی قدم به جبهه گذاشتم و سلاح گرم و آتشین را با ایمان قلبم یکی کرده و با توکل به خدا و برای رضای خدا و در راه خدا قدم نهادم. بارالها از تو می خواهم که به من توفیق دهی که در راه تو شهید شوم و مؤمن از دنیا بروم.
و اما شما ای امت حزب الله و همیشه در صحنه رفسنجان، آماده پیکار باشید که خدا یار مؤمنین است و دست از امام برندارید و خطهای انحرافی را از بین ببرید و تنها خط اسلام و امام امت است که بر حق و پایدار است و زیر چتر این و آن جمع نشوید که فقط راه خدا صحیح است.
و اما تو ای پدر گرامی که سالهای سال را در بزرگ شدنم زجر کشیدی و از اینکه نتوانستم فرزند خوبی برای شما باشم امیدوارم مرا مورد عفوت قرار دهید.
و اما تو ای مادر عزیز و گرامیم که شبها را بیدار بودی تا من راحت بخوابم تا اینکه روزی یاور شما باشم اما به شما می گویم که تنها یاور خداست و غیر خدا فانی شدنی است و از اینکه امانتی را به سوی صاحب اصلی آن برمی گردانی ناراحت و غمگین مباش. و اما شما ای برادرانم سلاح به زمین افتاده مرا به دست گیرید و نگذارید خون سرخ من که به زمین ریخته شده پایمال شود و از بین برود. شما ای خواهرانم با حجاب و نماز و صبر زینبی خود مشت محکمی به دهان منافقین بزنید و در شهادت من زیاد گریه نکنید که مبادا منافقین خوشحال بشوند. و باز تو ای مادرم اگر جنازه ام را تکه تکه آوردند، اگر بدنم سر ندارد و اگر بدنم دست و پا ندارد، به یاد ابوالفضل گریه کنید و اما اگر جنازه ام ماند و به دست شما نرسید، بدانید که با همان جنازه خونین از مرزهای کشور اسلامی حفاظت خواهم کرد و به دشمنان خواهم گفت که اگر دوباره روح به بدن حیاتیم بازگردد، دوباره با سلاح قلب شما را نشانه خواهم رفت.
وَ السَّلامُ – وصیتنامه شهید علی حسین پور
انتهای پیام/