امروز شنوندۀ سخنِ زیبایِ رئیس‌جمهور بودم؛ سخن‌هایِ شیرینی که کامم را تلخ کرد!
آقای روحانی گفت: «قوۀ‌قضاییه از دیدگاه قانون اساسی قوه مستقلی است و قضات با استقلال به داوری می‌پردازند و هیچ قوه و صاحب نفوذی نمی‌تواند و نباید در داوری عادلانه آن‌ها تأثیر بگذارد و دولت وظیفه خود می‌داند که به دستگاه قضایی کشور که مسئولیت بسیار سنگین و حساسی به دوش دارد، کمک کند.»
اما آیا روا است که رئیس دولت نداند که دولتش به نام او حرمت دستورات قضایی را می‌شکند؟
همین دیروز معاون قضایی دادستان کل کشور برای چندمین بار خبر از نقض دو دستور قضایی توسط دولتداد؛ دستوراتی که بر پایهٔ قانون و برای جلوگیری از نقضِ بیشترِ حریمِ خصوصی و حقوقِ شهروندیِ شهروندانِ ایران اسلامی در محیط نرم‌افزارهایِ صهیونیستیِ «واتس‌اَپ» و «اینستاگرام» به‌دستِ مقام قضایی انشاء شده و وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به نام رئیس‌جمهور از انجام آن‌ها سر باز می‌زند.
اکنون‌که هم سخنگوی قوۀ‌قضاییه از نافرمانی وزیر ارتباطات سخن گفته و هم دادستانی کل کشور عدم اجرای دستورات را تائید کرده است، باید منتظر ماند و دید رئیس دستگاه قضا که صراحتاً می‌گوید: «قاضی در مقام صدور، اجرا و پیگیری حکم باید مستقل باشد» و «استقلال هزینه‌بردار است اما من از استقلال قاضی حمایت می‌کنم تا حکم عادل بدهد و از استقلال قضا در همه انحاء و مواطن در دیوان عالی، دیوان عدالت اداری و محاکم دادگستری نیز حمایت می‌کنم و باید این‌ها با برنامه استقلال باشند تا مجموعه به جلو برود.»، با متخلفین از قوانین جمهوری اسلامی ایران چه برخوردی خواهد کرد و چگونه از ارج و آبروی دستگاه قضا دفاع می‌کند؟
یادداشت از : روح الله مومن نسب