به گزارش “خانه خشتی”، روش‌هایی مناسب برای حمایت و هدایت والدین از کودکان و نوجوانان:
۱ ـ یک الگوی خوب باشید:
مسوولیت‌های فرزندتان در زندگی، به‌مراتب کمتر از شماست. به همین دلیل، آن‌ها فرصت زیادی برای مشاهده و زیر نظر گرفتن حرکاتتان دارند. در بسیاری وقت‌ها که حواس شما جای دیگری است، کودک در حال تماشای شماست. چه خوب باشید و چه بد، آن‌ها یاد می‌گیرند و الگوبرداری می‌کنند. پس اگر دوست دارید فرزندتان به مطالعه و درس خواندن علاقه داشته باشد، خودتان هم هر روز دقایقی را صرف مطالعه کتاب‌ها در مقابل آن‌ها کنید و بگویید که تا چه اندازه به یادگیری نکات جدید علمی، ادبی و هنری علاقه دارید. برایش بیان کنید نکاتی که در مدرسه یاد گرفته‌اید، تا چه اندازه در زندگی کنونی‌تان مفید است و یادگیری دانش، تا چه حد به گشایش پر و بال هر انسانی کمک می‌کند.
۲ ـ خود را علاقه‌مند به محیط مدرسه نشان دهید:
بچه‌ها به میزان توجه شما به مدرسه نیز توجه دارند. اگر از دوران مدرسه‌تان خاطراتی کمابیش خوب دارید، آن‌ها را با فرزندتان تقسیم کنید؛ اما اگر خودتان مدرسه را دوست نداشته‌اید و برایتان یادآور خاطرات خوش نیست، به‌هیچ‌وجه اجازه ندهید او از این ماجرا بویی ببرد. بالاخره ماجراهای خوبی هم از گذشته باقی مانده و آموزگاران و دوستانی هم بوده‌اند که نسبت به آن‌ها حس خوب داشته‌اید. از آن‌ها برای فرزندتان صحبت کنید، تا او هم احساسی شیرین به مدرسه پیدا کند.
۳ – در برنامه‌ریزی به او کمک کنید:
کودکی که تازه به مدرسه رفته، درست نمی‌داند مشق نوشتن چیست و چقدر زمان برایش صرف کند یا چگونه باید درسش را بخواند. این وظیفه پدر و مادر است که به او تفهیم کنند تکالیف روزانه چه معنایی دارند و بعد از برگشتن به خانه، در چه ساعتی باید شروع به انجامشان کند تا بتواند در وقت مناسب، کارش را به پایان برساند. بعد از گذشت مدتی، این مفاهیم برای بچه جا می‌افتد، اما تا آن زمان بزرگ‌ترها وظیفه دارند ذهن کودک را سازماندهی کنند. برخی مقاطع تحصیلی هم تا مدت‌ها برای دانش‌آموز، فضایی جدید و ناآشنا دارند و از این‌رو، پدر و مادر در این دوره‌ها نیز باید به یاری فرزندشان بشتابند.
۴ ـ اولویت‌بندی صحیح را به آن‌ها آموزش دهید:
هر روز هنگامی‌که کودک با کوله‌باری از تکالیفی که باید برای فردا انجام دهد به خانه می‌آید، به او کمک کنید کارهایش را اولویت‌بندی کند؛ یعنی کارهای سنگین‌تر را اول و سبک‌تر را بعداً انجام دهد. برایش استراحت‌های میان‌برنامه مناسب هم در نظر بگیرید. به کودکتان یاد بدهید هر بار که برای انجام تکالیف می‌نشیند، لوازم کافی را در کنار خود قرار دهد تا هر پنج دقیقه یک‌بار لازم نباشد از جا بپرد و کلی زمان، صرف پیدا کردن پاک‌کن و تراش و نقاله‌اش کند.
۵ ـ وسایل سرگرم‌کننده را محدود کنید:
به‌راستی که انجام این کار در این دوره، بسیار دشوار شده است. اینترنت، بازی‌های رایانه‌ای، موبایل، کانال‌های مختلف تلویزیونی و غیره، امان همه را بریده‌اند. کودکان و نوجوانان می‌توانند از مدرسه برگردند و به‌راحتی کل عصر تا شب خود را با این وسایل پرکنند و تازه کلی وقت هم کم بیاورند. اگر قرار باشد یک دانش‌آموز، همان اندازه که در فصل تابستان از این مزایا استفاده می‌کرده در دوران تحصیلی هم بهره‌مند شود، نباید کوچک‌ترین توقعی از قبولی او در درس‌ها داشت.
استفاده از اینترنت را محدود به انجام تحقیقاتش کنید؛ موبایل او باید خاموش باشد تا هنگامی‌که تکالیفش را انجام داده است. برنامه‌های تلویزیون را نیز باید در حجم محدودی ببیند. اگر او دوست دارد گاهی اوقات از مزایای عصر تکنولوژیک استفاده کند، برایش شرط بگذارید که ساعات کمی در هفته و آن هم به‌شرط لطمه نزدن به زمان درس خواندنش باشد.
۶ ـ دست از انتقاد کردن‌های بیجا بردارید:
برخی از اولیا به‌خصوص مادرها عادت دارند خودشان را با غر زدن‌های شبانه‌روزی و دعوا کردن مداوم با بچه‌ها تخلیه کنند. این کار، تأثیری جز تخریب روی فرزند نخواهد داشت. نباید این ذهنیت برای کودکتان ایجاد شود که هرگز نمی‌تواند شما را راضی کند، وگرنه نباید توقعی از تمایل او به تلاش و کوشش داشته باشید. فرزندتان را به دلیل کارهای خوبش تشویق کنید و صفات خوبش را پررنگ جلوه دهید تا به این ترتیب، او راغب به انجام دوباره‌شان شود. برای تشویق کودک و نوجوان، هیچ نیازی به تهیه هدایای مادی نیست. برای او رضایت شما بیشترین ارزش را دارد.
برگرفته از: گروه آموزش و تحقیقات