بار گرانی بردوش ورزش جوانان!

“خانه خشتی”:برطبق پژوهشهای میدانی انجام شده یکی از مهمترین موضوعاتی که در چندین سال اخیر به صورت مانعی جدی در مقابل ورزش جوانان محسوب می شود بحث گرانی ورزش عمومی برای این قشرتاثیر گذار جامعه ایران است.

این موضوع در حالی بارها وبارها مورد تاکید بسیاری از مسئولین قرار گرفته که هنوز خبر چندانی در عرصه عمل نیست وبسیاری از جوانان دراین باره و به ویژه در محافل دوستانه خود از این موضوع ناراحت وگلایه مند هستند.

از سوی دیگر برطبق آخرین آمارها در باره بودجه سال ۹۱،میزان اختصاص یافته به ورزش جوانان ۴۰ درصد افزایش یافته که این مسئله لزوم برنامه ریزی بیشتر را برای هزینه کردن این بودجه افزوده شده برای امر ورزش عمومی جوانان دارد.

دراین میان در مورد تاثیرات گسترش فضای ورزش در میان جوانان در چند سال اخیر مسائل زیادی مطرح شده است وکارشناسان به دفعات به مزایای برنامه ریزی برای آن در مقابل مضرات نبودن آن اشاره کرده اند.

اما آنچه که به نظر می رسد کمی نادیده گرفته شده نظر خود جوانان است که باید بیش از گذشته در این باره شنیده شود،درهمین باره مهدی که یک جوان دانشجوی ۲۳ ساله دوره فوق لیسانس است به ما می گوید:تا چند سال پیش که هزینه ها کمی پایین تر بود با دوستانم حداقل هفته ای یک بار به سالن فوتبال می رفتیم اما در شرایط فعلی که هزینه ها اجاره سالن برای دو ساعت ۶۰ ۷۰ هزارتومان رسیده است ،دیگر نه من ونه دوستانم علاقه ای به هزینه کردن این مقدار پول نداریم وترجیح می دهیم به دیگرتفریحات بپردازیم به طوری کلی ورزش را کنار گذاشته ایم.

صحبتهای این جوان در حالی بیان می شود که کارشناسان ادامه این روند را بسیار مضر می دانند وافسردگی ومیل به خانه نشینی وانزوا را از اولین پیامدهای آن برمی شمارند.

دکتر سهراب فلاحتی،آسیب شناس اجتماعی دراین باره به عدم توجه مسئولین به ورزش عمومی جوانان اشاره دارد و می گوید:وقتی که هزینه ورزش جوانان بالا می رود بسیاری از جوانان ترجیح می دهند که به جای پرداختن پول در این مورد به هزینه کردن پول خود در مسائل دیگری بپردازند وحتی به تدریج این فکر در میان آنها گسترش پیدا می کند که اوقات فراغت خود را با مسائل دیگری به غیر از ورزش پر کنند.

فلاحتی همچنین به این نکته اشاره دارد که در بسیار از نقاط دنیا دولتها برای کشاندن جوانان به سمت ورزش ازمشوقهای قابل توجهی استفاده می کنند.این کارشناس درباره انگیزه این دولتها می گوید:دولتها می دانند که اگر چنین کاری را انجام ندهند باید دراینده ای نه چندان دور این هزینه را در مسائل دیگری صرف کنند.مسائلی که صرفا جنبه درمانی موقت دارد نه پیشگیری!به عنوان نمونه بسیاری از کارشناسان اجتماعی دربرآوردهای خود هزینه آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد را محاسبه می کنند وبه این ترتیب این موضوع را در قالب یک کارپژوهشی به دولت گوشزد می کنند که اگر شرایط تفریحات سالم ومهمتر ازآن وزش عمومی را فراهم نکند در آینده باید هزینه انجام نداده دراین راه را خرج کنترل آسیبهای اجتماعی مانند رخوت وافسردگی وحتی اعتیاد جوانان کند.

این پژوهشگر اجتماعی می افزاید:باید سریعتر فکری برای کاهش هزینه های ورزش جوانان وحتی در اختیار قرار دادن رایگان مکانهای ورزشی به جوانان کرد تا این قشر مهم جامعه ایران بدون هیچ مانعی به این سمت گرایش کنند.اگر بودجه کم شده ویا به هر حال دراین زمینه مشکلی وجود دارد باید از بودجه ورزش حرفه ای کم وبه بودجه  ورزش عمومی اضافه کرد.چرا که در شرایط امروز جامعه ما نیاز به ورزش عمومی وحضور فعال جوانان دراین زمینه باری کاهش زمینه معضلات اجتماعی ضروری است.

صحبتهای این کارشناس حوزه اجتماعی در حالی بیان شده که والدین هم نسبت به این موضوع بارها وبارها از مسئولان درخواستهای متعددی داشته اند.چرا که آنان از یک سو نگران ورزش جوانان خود هستند واز سوی دیگر در تامین هزینه های آنها ناتوانند.