به گزارش “خانه خشتی”، ۲۴ آذر سال ۵۷(۱۴ محرم ۱۳۹۹ ) در مسجد امام (ملک سابق) کرمان با حضور حجت‌الاسلام “محمدجواد حجتی کرمانی” اجتماع عظیمی برپا شد و پس از آن راهپیمایی مردم با مخالفت و خشونت مأمورین روبرو شد و در این درگیری “فرامرز دادبین” ، “غلامحسین مهدوی” و سید “حسین حسینی” به شهادت رسیدند و شماری هم زخمی شدند.
برادر شهید “فرامرز دادبین” از شهدای واقعه ۲۴ آذر ۵۷، در این باره به ایسنا می‌گوید: بعد از شهادت “حسن توکلی” ، نخستین شهید طلبه استان کرمان در پاییز سال ۵۷ مردم برای برگزاری آیین هفتمین روز درگذشت وی در محل مسجد امام خمینی(ره) کرمان تجمع کردند.
“منصور دادبین” ادامه می‌دهد: حدود ساعت ۱۰ صبح در محوطه مسجد امام(ره) در اجتماع عظیمی از مردم کرمان مهندس دادبین هم در بین مردم و با شور و جنب وجوش بیشتری حضور داشت، به من گفت امروز به مزدوران رژیم فرمان تیراندازی به مردم داده شده و من به امید خدا عصر هم در مراسم و تظاهرات شرکت می‌کنم اما احساس خطر می‌کنم و وصیت نامه نوشته‌ام، گفتم چه نوشته‌ای گفت پسرانم علی و ابوالفضل را قرآنی تربیت شوند.
وی می‌گوید: این وصیت نامه در جیب لباس شهید دادبین بود و همراه با سایر مدارک موقع شهادت مفقود شده اما این مطلب مهم که “پسرانم(علی و ابوالفضل) قرآنی تربیت شوند”، به عنوان وصیت شهید به بنیاد شهید تقدیم شد.
وی ادامه می‌دهد: مردم انقلابی و مسلمان کرمان بعد از این تجمع، راهپیمایی علیه رژیم طاغوت را به سمت مسجد صاحب‌الزمان(عج) آغاز کردند که در چهارراه امام خمینی(ره) کرمان ماموران جلوی حرکت مردم را گرفتند و تعدادی از تظاهرکنندگان از جمله حسینی، نامجو، دادبین و مهدوی به شهادت رسیدند و جمع زیادی نیز مجروح شدند.
برادر شهید دادبین ادامه می‌دهد: همه می‌دانستند که این گونه مراسم زمینه‌ای برای تظاهرات‌ها و حرکت‌های بزرگتر است، رﮊیم که مثل همیشه خطر را احساس کرده بود، با گاز اشک آور به استقبال مردم رفت. درگیری بین مردم و نیروهای رﮊیم شروع شد، اصرار برای داخل کردن مردم به شبستان‌ها‌ی مسجد بی‌فایده بود. مردم دیگر فریب نمی‌خوردند، آنها یک بار این کار را انجام داده بودند و نتیجه‌اش را دیده بودند. هرکس با هر چه می‌توانست به نیروهای ساواک حمله می‌کرد. در این درگیری یکی از نیروهای ساواک با کلت به یکی از مردم که مشغول سنگ ﭘرتاب کردن بود، حمله برد و او را زخمی کرد. مردم برای کمک به سمت او رفتند. ” ناصر دادبین” که از اعضای ثابت این گونه تظاهرات‌ها و مراسم بود، فرد زخمی را سوار ماشین کرد تا به بیمارستان برساند. در همین حین تیری به سمت دادبین شلیک شد و قلب او را مورد هدف قرار داد. یکی از دوستان او که دیگر تحملش را از دست داده بود، فریاد اعتراض آمیزی سر داد، اما ﭘاسخ او، گلوله‌ای بود که به سمتش شلیک شد که در آن حادثه علاوه بر مهندس ناصر دادبین سه نفر دیگر به شهادت رسیدند.
وی با بیان اینکه ۲۴ آذر ۵۷ روز به یاد ماندنی برای مردم مسلمان کرمان است، ادامه می‌دهد: قرار شد تشییع جنازه شهدای ۲۴ آذر کرمان در هر شرایطی انجام شود و رژیم احساس نکند که انقلابیون عقب نشینی کرده‌اند و همینطور هم شد و مراسم تشییع ﭘیکراین شهیدان خود تظاهرات دیگری را رقم زد و شور دیگری در مردم آفرید.
برادرشهید دادبین ادامه می‌دهد: بعدازظهر روز شنبه(۲۵ آذر ۵۷) اجساد مطهر شهدای ۲۴ آذر (شهیددادبین، مهدوی و حسینی) از بیمارستان تحویل گرفته شد تا برای تشییع آماده گردند، همان شب جلسه ای با حضور حجت‌الاسلام حجتی کرمانی و حجت الاسلام ایرانمنش و چند نفر دیگر از برادران انقلابی تشکیل شد تا برنامه تشییع جنازه فردا تنظیم شود، از تصمیمات جلسه فوق این بود که محل اختفای جنازه‌های شهیدان تغییر یابد، چرا که شاید ساواک بخواهد برای جلوگیری از مراسم تشییع جنازه، اجساد شهیدان را برباید.
وی می‌گوید: از این رو شب هنگام، پیکر شهدا را به مکانی دیگر انتقال داده شد و بعدها ثابت شد که واقعاً ماموران در آن شب در پی اقدام چنین کاری(ربودن اجساد شهدا) بودند.
برادر شهید دادبین می‌افزاید: برنامه تشییع جنازه شهدا از ساعت ۲ بامداد روز یکشنبه ۲۶ آذرماه ۵۷ شروع شد، ساواک دست به کار شد و تا قبل از روشن شدن هوا ۴ تن از فرهنگیان(حجت‌الاسلام ایرانمنش، برادران مشارزاده و عبدالحسین ساوه) از مبارزین فعال انقلاب در کرمان را دستگیر کردند، همچنین ماموران ساواک در منازل فرهنگیان فوق بدنبال جنازه‌های شهدا می‌گشتند، اما نکته جالب توجه اینکه هنگامی که ماموران در خانه حجت الاسلام ایرانمنش مشغول جستجو بودند، نامبرده به نماز ایستاد و در کمال آرامش نماز صبح را بجای آورد.
برادر شهید دادبین ادامه می‌دهد: ۲۵ آذر ۱۳۵۷( ۱۵محرم ۱۳۹۹) تظاهرات در تمام شهرهای ایران ادامه یافت. کارکنان صنایع نفت ایران طی اعلامیه‌ای همبستگی خود را با اعتصابیون اعلام کردند و فرهنگیان کرمان به علت بازداشت و تبعید چهارتن از فرهنگیان مبارز به نام‌های مهندس علی مشارزاده، محمدرضا مشارزاده، حجه الاسلام علی ایرانمنش و عبدالحسین ساوه در آموزش و پرورش کرمان تحصن اختیار کردند و مدارس کرمان نیز تعطیل شد.
وی می‌گوید: آیت‌الله صالحی کرمانی درمورد عزای عمومی ۱۷ محرم ( ۲۷ آذر) و وقایع ۲۴ آذر کرمان اعلامیه‌ای صادر فرمود و۲۷ آذر ۱۳۵۷( ۱۷ محرم ۱۳۹۹) به مناسبت اعلام عزای عمومی از سوی امام راحل، کشور تعطیل شد.
برادر شهید دادبین می‌گوید: ۳۰ آذر ۱۳۵۷(۲۰ محرم ۱۳۹۹)، جامعه روحانیت کرمان پشتیبانی خود را از فرهنگیان کرمان اعلام داشت و جامعه پزشکان نیز با صدور اعلامیه‌ای انزجار خود را از واقعه بیمارستان شاه رضای مشهد اعلام کردند و حمید نامجو یکی از فرهنگیان مبارز کرمان که مجروح شده بود، به شهادت رسید.
منصور دادبین برادر مهندس شهید فرامرز دادبین در خصوص خصوصیات اخلاقی شهید دادبین می‌گوید: وی سال ۱۳۳۰ در کرمان به دنیا آمد. چهارمین فرزند و سومین پسر خانواده بود. هوش، درایت و مهربانی، او را در کودکی زبانزد فامیل کرد. از دوران نوجوانی به مکانیکی علاقه‌مند بود و ازاین طریق مخارج تحصیل خود را تامین می‌کرد. پس از گرفتن دیپلم در زادگاه خود، وارد دانشکده‌ی علم وصنعت تهران شد و در رشته‌ی مکانیک به تحصیل پرداخت.
وی ادامه می‌دهد: شهید دادبین فعالیت‌های سیاسی خود را بر ضد رﮊیم از همین زمان آغاز کرد. در دانشگاه به پخش اعلامیه‌ها و متن سخنرانی‌های امام(ره) پرداخت و در تحریک و آگاه سازی قشردانشجو علیه رﮊیم نقش قابل توجهی را ایفا کرد. از طرف دیگر با رساندن این اعلامیه‌ها و سخنرانی‌ها و اطلاعات مربوط به تظاهرات‌های مردمی تهران، در روشن سازی افکار مردم کرمان وهمچنین هدایت حرکت‌های مردمی در این استان نقش غیر‌قابل انکاری داشت.
منصور دادبین ادامه می‌دهد: مهندس شهید دادبین پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، به فعالیت‌های سیاسی خود در کرمان ادامه داد و در تظاهرات‌ها شرکت فعالانه داشت. در سال ۱۳۵۷ و در اوج درگیری‌های مردمی با رﮊیم پهلوی، جلسه‌ی سخنرانی در مسجد جامع کرمان ترتیب داده شد.
وی می‌افزاید: مهندس دادبین با شور انقلابی و تعهدی که نسبت به انقلاب و اسلام احساس می‌کرد، وارد صحنه‌ی سیاست شد. وی شیفته امام(ره) و ﭘیرو راستین ایشان بود. به عبادت و ﭘیروی از خط ولایت تاکید می‌ورزید و سعی در روشن سازی افکار جامعه داشت و با به راه انداختن مباحث مختلف سیاسی و مذهبی در مساجد سهم قابل توجهی در روشن کردن افکار مردم نسبت به اوضاع جامعه، امام(ره)و انقلاب ایفا کرد.
،اینجا خیابان ۲۴ آذر کرمان است و متاسفانه تنی چند از جوانانی که عابر پیاده این خیابان هستند در پاسخ به این سوال که دلیل نامگذاری این خیابان چیست، اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند، از این رو لازم است به پاسداشت و گرامیداشت این روز هر سال نوشته شود و گفته شود تا ملکه اذهان گردد و ۲۴ آذرماه به عنوان یک روز ملی مذهبی هرگز از خاطر نرود.
منبع / ایسنا
انتهای پیام/