خرمشهر ؛ هنوز هم ایستادگی می کند

به گزارش “خانه خشتی” به نقل از طنین یاس سوم خرداد هر سال، یادآور خلق حماسه باشکوه ملت ایران در دوران دفاع مقدس است. حماسه جاوید دلاورمردانی از جنس عاشورائیان که با دستان خالی ولی با قلبی لبریز از ایمان و اتکا به خدا در برابر دژخیمان بعثی عراق نه بهتر است بگویم: یزیدیان زمان! به مقابله و دفاع برخواستند تا برگ زرینی از تاریخ مردانگی و غیرت ایرانیان را بر صحیفه تاریخ رقم بزنند.
می خواهم درباره خرمشهر صحبت کنم. خرمشهری که مکان شاهدان شهیدی است که ذکر لبانشان در گرماگرم آن روزهای حماسه و شور، ذکر یاحسین(ع) بود و حضور ماندگارشان تجلی کربلایی دیگر…
حماسه فتح خرمشهر ، تلفیقی از خلق صحنه های زیبای دفاع از خاک و ناموس وطن و صحنه های دردناک از دد منشی گرگ صفتانی است که در لباس ُآدیمزاد، بهترین بندگان خدا را به مسلخ جبارانه خود کشاندند و هیچ جز بی آّبرویی برای خود نخریدند.
حماسه دفاع از خرمشهر، تابلوی زیبایی از همبستگی جماعتی انگشت شمار، متشکل از زن و مرد مسلمان ایرانی با امکانات حداقلی ولی با دلی سرشار از ایمانی پولادین است که از هستی خویش، چنان دفاع جانانه ای کردند که در کارنامه عملکرد خود ، گویی بهترین نمره را در اوج مظلومیت از مقتدای خود حسین بن علی (ع) گرفتند و مانند او شهد شیرین شهادت را نوشیدند .
حماسه خونین خرمشهر دل هر آزاده ای را به درد می آورد وقتی می خواند و هر خرداد ماه تکرار می کند ددمنشی خصم تا بن دندان مسلح را که با قلبی تهی از ایمان به فجیع ترین صورت ممکن مردمان دیار خرمشهر را چنان زیر رگبار گلوله های سربی گرفت که از خون کودکان، زنان ، پیرمردان و جوانان آنرا خونین شهر نامیدند و چه نازیبا به آن افتخار هم کرد .
حال در آُستانه خرداد ماهی دیگر ، هنگامی که قرار است برای سی ویکمین بار خورشید طلایی سومین روز از سومین ماه بهار به نام قهرمانان مدافع خونین شهر طلوع کند و بر تارک این سرزمین گرما بخش دل وام داران شهدا و امام شهدا باشد چه خوب است که تاریخ را با هم ورقی بزنیم و بدانیم چه شد و چه کردیم و چه باید بکنیم…..
عصر ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ سکوت سحر آمیز نخلستان های خرمشهر با صدای مهیب بمب شکست و شهر زیر آتش سنگین حزب بعث عراق سوختنی سخت را تجربه کرد. حجم انبوهی از آتش سلاح های سنگین و سبک دشمن، ساکنان شهر را غافلگیر و سردرگم کرده بود.
آتش در شهر شعله می کشید و همه چیز را در سرخی قهر خود می سوزاند صدای انفجارهای متعدد برای لحظه ای قطع نمی شد…… در اندک زمانی بیمارستان از مجروحان و پیکر شهیدان پر شد… تعدادی از مردم به خصوص جوانان روی به مسجد جامع و دیگر پایگاه‌ها آوردند تا برای مقاومت سازمان‌دهی شوند. گروه‌های مقاومت به فرماندهی شهید محمدجهان ارا به سرعت شکل گرفت و جنگ و گریز شروع شد. جنگی که برای آن طرف مرز، تجاوز با انواع توپخانه، تانک، خمپاره‌انداز،‌مسلسل‌های سنگین و قوای زرهی بود و برای مردم خرمشهر ، دافاعی جانانه با تفنگ‌ ام ۱، ژ۳، بطری‌های آتش‌زا و چند آر، پی، جی….
۳۴ روز مقاومت و تلاش در این وضعیت اگر چه بسیاری از مدافعان خرمشهر را به کام شهادت کشاند ولی دشمن را در دست‌یابی سریع به اهدافش و اشغال سریع خوزستان ناکام گذاشت. هر چند که خرمشهر، خونین شهر لقب گرفت و ۵۸۷ روز اسارت در دست دشمن را تجربه کرد اما هرگز با حضور ملت ایران تنها نشد و همواره قلب تپنده ایران باقی ماند.

۴ آبان ۱۳۵۹ را اگر با نگاهی دیگر بنگری باید اوج حماسه خونین‌ شهر بنامی، زمانی که مدافعان قلب خود را در شهر جاگذاشتند و با اندشه بازگشتی پیروزمردانه به خاک شهر به او امید دیدار گفتند.حماسه‌ دفاع از خونین شهر اگر چه در ۳۴ روز جلوه کرد اما بی‌گمان فداکاری‌ها و ایستادگی تحسین برانگیز مدافعان ان در برابر ارتش متجاوز و مجهز به انواع جنگ افزارها در تاریخ و در خاطر انسان‌های حق‌جو و ظلم‌ستیز جاوید خواهد ماند.
خرمشهر در چهارم آبان ۱۳۵۹ در مدت ۳۴ روز مقاومت و مجاهدت رزمندگان اسلام به اشغال رژیم بعث عراق درآمد و به مدت ۵۷۸ روز (۱۹ ماه) در تصرف بعثی‌ها باقی ماند. خرمشهر اشغال شد. لکن قهرمانان و مدافعان آن حماسه‌ها، ایستادگی‌ها و جانبازی‌هایی آفریدند که افتخاری بزرگ را در تاریخ این مرز و بوم به ثبت رساندو سبب شد دشمن بیش از این خطرپذیری نکند و هوس تصرف آبادان و حتی خوزستان را از سر بیرون کند.به راستی ، این مقاومت اعتماد به نفسی را برای رزمندگان اسلام به ارمغان آورد که دست مایه رزمندگان برای بیرون راندن دشمن از سرزمین اسلامی ایران شد.
اشغال خرمشهر از این نظر برای حزب بعث مهم بود که از آن به عنوان آخرین و مهمترین برگ برنده این کشور برای وادار ساختن ایران به شرکت در هر گونه مذاکرات صلح استفاده می کرد اما آزاد سازی این شهر برای ما سمبل تحمیل اراده سیاسی جمهوری اسلامی ایران بر متجاوز و اثبات برتری نظامی‌اش بود.
در ساعت ۲ بعد از ظهر روز سوم خرداد ۱۳۶۱ پس از ۲۴ روز رزم بی‌امان، طی چهار مرحله عملیات مشترک بین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران، خرمشهر به طور کامل از اشغال نظامیان عراق خارج شد و عملیات پیروزمند “الی بیت‌المقدس” که در دهم اردیبهشت این سال آغاز شده بود، با این آزادسازی خرمشهر با اقتدا بر” یدالله فوق ایدیهم “به پایان رسید.
پس از آزادسازی شهر، پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی برفراز مسجد نیمه ویران «جامع خرمشهر» و پل تخریب شده این شهر به اهتزاز درآمد و رزمندگان اسلام در اولین عکس‌العمل نماز شکر را در مسجد جامع خرمشهر اقامه کردند.
سالروز آزادسازی خرمشهر به عنوان یک روز ملی در کشور شناخته شده است. زیرا از این مقطع به بعد، جنگ در جبهه نیروهای نظامی ایران از حالت دفاعی خارج شد و به صورت تهاجمی درآمد و آغازی بر پیروزی های پیاپی بعدی شد. به همین دلیل بود که از فردای آزادسازی شهر خرمشهر هیأت های صلح بین‌المللی مأموریت خود را برای متوقف کردن جنگ آغاز کردند و صدور قطعنامه‌های بازدارنده سازمان ملل آغاز شد.
آزادسازی خرمشهر با تکیه بر علم و ایمان نیروهای داخلی، از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران به شمار می‌رود. امام خمینی(ره) در این رابطه تصریح داشتند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد.».اری فقط خداوند متعال می تواند قلیل را بر کثیر برتری دهدو مکر مکاران را به خودشان بازگرداند .
فتح خرمشهر فقط فتح خاک نبود، فتح ارزش های والای الهی بود که به تصرف رزمندگان مومن اسلام درامد. رژیم بعثی به پشتوانه شرق و غرب امده بود کار انقلاب اسلامی را یکسره کند. جنگی که به گفته صدام ملعون ۳روزه به پایان می رسید قریب به ۸ سال تبدیل به خلق حماسه های بی بدیل رزمندگان اسلام شد .
با فتح خرمشهر، معادلات متخصصان و مستشاران نظامی غرب و شرق به کلی برهم ریخت و این معادله آسان که برای انها تبدیل به معادله ای چند مجهوله شده بود اما این اتفاق برای ایران به یک فرصت تبدیل شد .
آری سی سال از این حماسه شگرف می گذرد و این روز به عنوان روز ملی در تقویم رسمی به ثبت رسیده است و هر ساله با برگزاری مراسم مختلف یاد و خاطره این فتح الهی در اذهان زنده گشته و روحیه ایثار و ایمان وشهادت را در جامعه انقلابی بارور می گرداند.
درپایان یادآور می شوم که با توجه به اینکه مدت زیادی از پایان جنگ تحمیلی گذشته ولی متاسفانه هنوز محرومیت و مظلومیت در بسیاری از مناطق جنگی و به خصوص مناطق استان خوزستان موج می زند. خرمشهر هنوز آنطور که در خور مردمان غیرتمند آن دیار است خرم نشده و باید به وضع موجود در آن رسیدگی شود. جای تعجب و افسوس دارد که هنوز ویرانی های باقی مانده از تجاوز بعثی ها در گوشه و کنار شهر خودنمائی می کند. خرمشهر امروزه گویی به گونه ای دیگر در برابر کاستی ها فقط به خاطر نفس گرم مردمانش ایستادگی می کند .. معضلات بهداشتی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، فقر و بیکاری و… گریبانگیر سمبل مقاومت ملت ایران است؛ ملتی که عزم راسخ مسئولان را در رسیدگی و رفع این امور آنطور که شایسته وبایسته مردم این شهر است می طلبند.

علیرضا مالمیر – نویسنده طنین یاس