اولین حزب دولت‌ساخته ایران در تلاش برای کسب کرسی ریاست‌جمهوری
خانه خشتی : حزب کارگزاران که توسط تعدادی از اعضای دولت سازندگی راه‌اندازی شد امروز به دنبال تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و کسب کرسی آن است که در این راستا می‌توان به فعالیتهای مطبوعاتی این حزب نیز اشاره کرد. خانه خشتی به نقل از فارس، حزب کارگزاران که توسط تعدادی از اعضای دولت […]
خانه خشتی : حزب کارگزاران که توسط تعدادی از اعضای دولت سازندگی راه‌اندازی شد امروز به دنبال تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و کسب کرسی آن است که در این راستا می‌توان به فعالیتهای مطبوعاتی این حزب نیز اشاره کرد.
خانه خشتی به نقل از فارس، حزب کارگزاران که توسط تعدادی از اعضای دولت سازندگی راه‌اندازی شد امروز به دنبال تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و کسب کرسی ریاست جمهوریست که در این راستا می‌توان به فعالیتهای مطبوعاتی این حزب نیز اشاره کرد.
حزب کارگزاران اولین و شاخص ترین حزب دولت ساخته به شمار می رود که توسط شماری از اعضای متنفذ دولت سازندگی راه اندازی شده و در تداوم مسیر به برخی سوءاستفاده های گسترده سیاسی و اقتصادی منجر شد. اعضای این حزب عملاً دولت را به یک شرکت سهامی تبدیل کردند و بعدها با همراهی مدعیان اصلاح طلبی و حزب مشارکت، بر دولت اصلاحات نیز سایه افکندند. برخی اعضای این حزب نظیر مهاجرانی هم اکنون در خدمت سرویس جاسوسی انگلیس قرار گرفته اند و در جریان فتنه سال ۸۸ علناً در خدمت بیگانگان نقش آفرینی می کردند. کارگزاران در انتخابات ریاست جمهوری دهم طبق یک پروژه به دو بخش حامی موسوی و کروبی تقسیم شد و عناصر افراطی آن به جریان های ساختارشکن بانی آشوب پیوستند. به عبارت دیگر عملکرد غالب کارگزاران، مصداق بارز «حزب بازی» از جنس ایجاد اختلاف میان ملت و خدشه در منافع ملی است.
سخنگوی این حزب- حسین مرعشی- که در جریان آشوب ها بازداشت شد چند سال پیش علناً از کارگزاران به عنوان حزبی لیبرال- دموکرات که معتقد است اسلام نظام سیاسی و حقوقی و اقتصادی ندارد، یاد کرده بود.
کارگزاران برای تبلیغات انتخابات مجلس پنجم از شخصیت‌های سرمایه‌دار فعال در حوزه صنعت که با تفکرات سیاسی آنها همسویی داشتند، کمک می‌گرفتند که طبق گفته محمد عطریانفر مبلغی به میزان ۳ میلیارد تومان از این طریق جمع‌آوری شد. صرف هزینه‌های هنگفت انتخاباتی از سوی حزب کارگزاران تا اندازه‌ای بود که بیش از صد نفر از نمایندگان مجلس پنجم به این حزب به نوعی وابستگی داشتند.
در پایان مرداد سال ۸۷ درست در سالی که به انتخابات دهم ریاست جمهوری نزدیک میشدیم و زنگ تبلیغات غیر رسمی انتخابات در مطبوعات به صدا در آمده بود آقای هاشمی در سفر به مشهد اعلام کرد «مقام معظم رهبری در ابتدای فعالیت دولت نهم از ما خواستند مدتی با این دولت مدارا کنیم، ما هم در این سه ساله با قوه مجریه مدارا کردیم، اما می‌توانیم بگوییم این مدت تمام شده است.» (۲۷/۵/۸۷)
با اعلان پایان مدارا، تهاجم گستردهای از سوی مدعیان اصلاحات و به ویژه کارگزاران علیه دولت صورت گرفت. در ماههای نزدیک به انتخابات، نامزدهای انتخاباتی سفرهای تبلیغاتی‌شان را آغاز کرده، محور تبلیغات خود را نقد عملکرد دولت قرار دادند.
استراتژی جریان مدعی اصلاحات به رهبری کارگزاران که با انتخاب رنگ سبز به جنبش به‌اصطلاح سبز تغییر عنوان داده بودند، بر وحدت در جبهه اصلاحات و کثرت در جبهه اصولگرایی قرار گرفته بود، ولی با تلاش دلسوزان نظام این تیر آنها به سنگ خورد.
آن روزها در خبرها آمده بود که هاشمی گفته است اگر رضایی یک میلیون رای احمدی‌نژاد را کاهش دهد قابل ستایش است. ازسوی دیگر کروبی نیز که همانند رضایی در سال ۸۴ یک بار بخت خود را آزموده بود برای باقی ماندن در صحنه نیاز به روحیه داشت؛ از این رو دبیر کل حزب کارگزاران یعنی کرباسچی ریاست ستاد کروبی بر عهده گرفت و البته کرباسچی در روز انتخابات به میرحسین رای داد! طراح این سناریو که از پشت صحنه آن را اداره می‌کرد، سناریو را طوری نوشته بود که پایگاه اجتماعی احمدی‌نژاد در همه کشور از جمله روستاها و استانهای دوردست نیز منهدم شود. در همین راستا طوری برنامه‌ریزی شد که پس از گذشت چندین ماه از پایان دوره به‌اصطلاح مدارا، در مناظرات تلویزیونی بتوانند میوه مطلوب خود را بچینند. در تمام نطقهای تلویزیونی به جای ارایه برنامه، از عملکرد احمدی‌نژاد انتقاد میشد و بر اساس تئوری نظریه پرداز جنگ روانی سعی میشد رئیس جمهور را دروغگو جلوه دهند. در مناظرات ضربدری، کروبی و میرحسین و رضایی بدون کم‌ترین انتقاد از برنامه‌های یکدیگر به نقد عملکرد دولت پرداخته، مواضع رئیس جمهور را تخطئه و اتهام دروغگویی را نیز تکرار می‌کردند. تا این که نوبت مناظره احمدی‌نژاد میر حسین فرارسید، بنای مناظره کنندگان این بود که احمدی‌نژاد را در جایگاه متهم نشانده و او را استیضاح کنند.
* حزب کارگزاران و انتخابات مجلس نهم
جریان کارگزاران در انتخابات مجلس نهم قصد داشت تا با تکرار تجربه شیرین ورود غیر قانونی به انتخابات مجلس پنجم و غلبه بر آن مجلس که دروازه تصاحب دولت دوم خرداد به واسطه خاتمی بود با آخرین برگ برنده خود بازی کند که سوءاستفاده از موج پیش آمده بر علیه گروه موسوم به « منحرف » نیز یکی از مواردی است که آنان را در حرکت چراغ خاموششان امیدوار کرد.
گروهی از سران فتنه با سوء استفاده از موج پیش آمده علیه بخشی از دولت، می‌خواستند کمال بهره‌برداری را داشته باشند بنابراین در صدر تصمیمات انتخاباتی خود آوردند:
«۱ _ دامن زدن به شایعه سیاه احتمال تقلب در انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی توسط جریان انحرافی دولت .۲_ ایجاد شایعه خریداری رأی توسط جریان یادشده در شهرهای کوچک و مناطق مرزی کشور.»
این شواهد هشیاری بیشتری را می طلبد چرا که فتنه گرانی که هنوز آزادند در این مرحله نیز برآن بودند تا با گسترش گستره اغتشاشات از شمال تهران به کل کشور- که اقتضای ماهیت انتخابات مجلس است – کشور را دچار فتنه بزرگتری از سال ۸۸ کنند به خصوص که رسانه ها وشبکه های ماهواره ای دشمن ، فتنه گران را به ورود قدرتمند به انتخابات تشویق کرده و به صراحت آن را ظرفیت خوبی برای زنده کردن فتنه مرده سبز می‌دانستند.
اخبار مربوط به تحرک سیاسی اصلاح طلبان تنها در خصوص کارگزاران مطرح شده و مابقی طیف‌های سیاسی این مجموعه سهمی از اخبار و شایعات رسانه‌ای ندارند و یا حداقل حجم بسیار کمی از اخبار انتخاباتی را به خود اختصاص می‌دهند! اخباری که در خصوص کاندیداتوری برخی از اصلاح طلبان در جریان است نیز بیشتر حول کاندیداهای کارگزاران مطرح است و اخیرا افرادی مانند اسحاق جهانگیری، یحیی آل اسحاق و محمد علی نجفی به عنوان کاندیداهای احتمالی اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم معرفی شده اند.
تکاپوهای کارگزاران برای ورود قدرتمند به مطبوعات کشور نیز حکایت جالبی پدید آورده است. از سویی نشریاتی مانند آسمان و مهرنامه که وابستگی مستقیمی به متنفذان حزب کارگزاران و افرادی چون کرباسچی، مرعشی و عطریانفر دارند، در شماره‌های چند ماه اخیر خود تلاش‌های زیادی را برای بستر‌سازی حضور نرم در تحرکات و تحولات سیاسی آتی انجام می‌دهند و از سوی دیگر احتمال انتشار مجدد روزنامه ارگان این حزب و همچنین برخی نشریات اقتصادی و فرهنگی وابسته به آنان، این روزها به صورت وسیعی در رسانه‌های خبری بازتاب یافته است. مسئله‌ای که حتی توسط غلامحسین کرباسچی مورد صحه واقع شده و وی اعلام کرد که تنها منتظر اعلام نظر نهایی وزارت ارشاد برای انتشار روزنامه کارگزاران هستیم. هر چند نمی‌توان به اخبار جلسات منظم انتخابات ریاست‌جمهوری حزب کارگزاران استناد قاطعی داشت با این حال همچنین نمی‌توان از برخی اخبار مربوط به تحرکات فعال مطبوعاتی و سیاسی آنان نیز به سادگی عبور کرد.
