فرهنگ جهادی، یک فرهنگ ایثار و محبت اصیل اسلامی است

به گزارش”خانه خشتی” به نقل از  سایت گروه جهادی منتظران خورشید:فرهنگ جهادی، یک فرهنگ ایثار و محبت اصیل اسلامی است

درست در لحظاتی که سال تحویل می شود همه تلاش می کنند در آن لحظات پای سفره هفت سین و در کنار خانواده باشند، عده ای دیگر همه برنامه هایشان را به گونه ای تنظیم می کنند که با وجود عشق و علاقه به خانواده به محروم ترین مناطق کشور سفر کنند و لحظات شاد را در کنار محرومان سپری کنند و به آنها خدمت کنند. نوروز ۹۱ امسال شهرستان نیک شهر میزبان این جهادگران بود. آنچه در ادامه می آید ماحصل گفت و گوی ما با مهدی سرحدی، سرپرست فرمانداری شهرستان نیک شهر است که در باره چند و چون این سفر صحبت شده است.

گروه های جهادی را که در ابتدای سال به شهرستان نیک شهر آمدند، چطور ارزیابی می کنید؟
سال ۹۱ از سوی مقام معظم رهبری به سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی مزین شده بود و در همان ابتدای سال گروه های جهادی جهت رفع محرومیت زدایی به شهرستان نیک شهر آمدند. در این سفر ۳۰۰ نفر از جهادگران به شهرستان نیک شهر آمده بودند. این تعداد جهادگر که شامل دانشجویان و اساتید دانشگاه های تهران بودند در گروه های مختلف و در حوزه های عمرانی، فرهنگی و پزشکی جهت محرومیت زدایی و بازدید امورات مردم محروم به این منطقه سفر کردند. در طی آن مدت کارهای بسیار خوبی انجام شد. شهرستان نیک شهر یکی از محرومترین نقاط کشور هست که با حضور جهادگران در این آنجا کارهای بسیار بزرگی انجام شد و این حرکت دلسردی معاندین نظام را هم در پی داشت چرا که آنها همیشه به دنبال بهانه و براندازی نظام هستند اما حضور جهاد گران در مناطق محروم نشان می دهد این گروه ها در تمام عرصه ها با نظام مقدس جمهوری اسلامی مثل همیشه پیوند بسته اند و بر سر این پیوند ایستاده اند. در مدتی که جهادگران در منطقه حضور داشتند علاوه بر اینکه کارهای فرهنگی خوبی انجام شد فعالیت های عمرانی مناسبی هم صورت گرفت. بنابراین شهرستان نیک شهر مجددا آمادگی کامل دارد که گروه های جهادی به این مناطق بیایند و ما هم آمادگی کلیه ادارات را برای ورود آنها اعلام می کنیم.

یعنی قرار است مجددا گروه های جهادی به این منطقه بیایند؟
مقرر شده مجددا تیمی از این گروه ها برای بازدید از سایر نقاط شهرستان در خرداد ماه سال جاری به نیک شهر بیایند و منطقه را از نزدیک ببینند. پس از آمدن این گروه ۳۰۰ نفره به این شهرستان بسیاری از طرح ها و برنامه های آنها در حال انجام است و کارهایی که آنها شروع کرده اند صد در صد به اتمام رسیده است و به روستاییان تحویل داده شده است به همین جهت قرار است این گروه دوباره به اینجا بیایند.

کی می توان شاهد یک زندگی خوب برای مردم نیک شهر بود؟
گروه های جهادی که در اواخر اسفند ماه سال ۹۰ به منطقه آمدند و در نقاط مختلف شهرستان مستقر شدند و کار خود را آغاز کردند در عرصه های عمرانی، بهداشت و پزشکی، فرهنگی و اجتماعی فعالیت های بسیار خوبی را انجام دادند. به هر روی نگاه دولت نسبت به ۳۰ سال گذشته تغییر کرده و ما در این شهرستان در همه حوزه ها شاهد رشد بسیار بالایی بوده ایم. محرومیت از گذشته بوده و همیشه اینطور بوده که قسمتی از آن را دولت و قسمتی از آن را هم گروه های جهادی انجام داده اند و با توجه به این شرایط به نظر می رسد که طی دو سال آینده همه موارد و محرومیت ها صد در صد به نتیجه برسد و شاهد باشیم که مردم خوب و با امکانات زندگی می کنند.

در حال حاضر مهمترین مشکل این شهرستان چیست؟
در حال حاضر در خصوص مسائل پزشکی، مشکل خاصی وجود ندارد اما بحثی که اکنون مطرح است مسئله راه است چرا که برخی از مناطق کوهستانی است و خانوارهای کمی در آن قسمت ها زندگی می کنند اما با توجه به نگاه ویژه ای که دولت در خصوص احداث جاده در مناطق محروم دارد ان شاءالله در سال ۹۱ بسیاری از جاده ها راهگشایی و آسفالت می شود. در مورد مشکلات پزشکی هم باید گفت با توجه به شواهدی که گروه های جهادی داشتند مشخص شد عمده مشکلات ما مسئله پزشک و دارو است که کمبود دارو تا حدودی برطرف شده اما در خصوص موضوع پزشک هم دانشگاه علوم پزشکی سیستان و بلوچستان برای برطرف کردن این مسئله قول های مساعدی داده که در حال انجام است.

در مورد نقش دولت در کارهای جهادی توضیح دهید.
دولت بر اساس نیازهایی که کمیته برنامه ریزی هر شهرستان اعلام می کند، برنامه ریزی می کند. ما مناطق محروم بسیاری داشته ایم از طرفی با توجه به اینکه شهرستان نیک شهر وسعت زیادی دارد، همه هم و غم دولت در برطرف کردن محرومیت هاست که این کار در حال انجام است. دولت برخی بخش ها را بازگشایی می کند که ممکن است در این بازگشایی به دلایل مختلف یک بخشی نادیده گرفته شود که گروه های جهادی برای همان راه برنامه ریزی می کنند و کار را انجام می دهند.

چرا این شهرستان محروم دیر مورد توجه قرار گرفته است؟
شهرستان نیک شهر هم مانند سایر نقاط کشور هست و اینطور نیست که بگوییم دولت به این قسمت توجه نکرده است این محرومیت به دلیل این است که پیش از انقلاب اصلا به این مناطق توجه نشده است اما بعد از پیروزی انقلاب و بخصوص در دولت نهم و دهم بسیار به این مناطق توجه شده. پیش از انقلاب در این مناطق هیچ گونه امکانات اولیه ای وجود نداشته و چه بسیار افرادی که به دلیل بیماری و نبود جاده نتوانستند به دکتر مراجعه کنند و جانشان را از دست دادند اما حالا به دلیل توجهات نظام مقدس جمهوری اسلامی و خصوصا فعالیت های دولت نهم و دهم که ثابت کرد عدالت محوری مد نظر دولت مردان ماست، بسیاری از محرومیت ها برطرف شده است.

ارتباط گروه های جهادی با فرمانداری شهرستان ها به چه صورت است؟
این گروه های جهادی تعدادی دانشجو هستند و شرایط خاص خودشان را دارند که باید یک مدیریت شهرستانی وجود داشته باشد به گونه ای که با برنامه ریزی امکانات را در اختیار گروه های جهادی قرار دهیم و به موقع پاسخگوی آنها باشیم. در حال حاضر هم فرمانداری ارتباط خوب و تنگاتنگی با گروه های جهادی برقرار کرده و این تعامل بسیار خوب و سازنده است.

به نظر شما چه برنامه ای باید اتخاذ کرد که این گروه های جهادی ارتباط خودشان را با این مناطق محروم حفظ کنند؟
این قسمت به مدیریت شهرستان بازمی گردد. اگر پس از اینکه گروه های جهادی به این مناطق می آیند و یک کار را استارت می زنند و بعد از مدتی هم ما آن کار را تکمیل کنیم و اطلاع رسانی کنیم قطع به یقین آنها هم نسبت به کارشان دلگرم می شوند و با اشتیاق بیشتری به این مناطق بازمی گردند و در جهت محرومیت زدایی قدم برمی دارند. مسئله دیگر این است که ما هم ارتباطمان را با آنها قطع نکنیم و ازآنها بخواهیم مشکلات شهرستان را در تهران پیگیری کنند. در این صورت این جهادگران هم با دلگرمی بیشتری کار را دنبال می کنند.

حضور این جهادگران چه تاثیری در مناطق محروم دارد؟
حضور آنها از یک طرف باعث دلگرمی مردم نسبت به نظام جمهوری اسلامی می شود و از طرف دیگر باعث دلسردی معاندین نظام می شود. وقتی در یک پروژه اعتبار کم می آید و به دلایل مختلف برنامه ریزی دیر انجام می شود، درست بیگانگان از این موضوعات علیه نظام سواستفاده می کنند اما حضور گروه های جهادی در مناطق محروم و پیگیری کارهای ان مناطق به دشمن اجازه سواستفاده نمی دهد. از سوی دیگر وقتی این گروه های جهادی به منطقه محروم می آیند یک فرهنگ جدید هم ایجاد می کنند و در واقع مردم هم با مسئولین ارتباط می گیرند و کارهای خوشان را پیگیری می کنند. جهادگران در بهترین لحظاتی که می توانند در کنار خانواده هایشان باشند اما همه چیز را رها می کنند و به محرومترین نقاط کشور سفر می کنند و این یک فرهنگ ایثار و محبت اصیل اسلامی است که جهادگران به همراه خود به این مناطق می برند.

شما با شهید شوشتری ارتباط داشتید؟
در یک فاصله کمی من بخشدار بودم و با شهید شوشتری ارتباط بسیار کمی داشتم اما گاهی در بخش بیمارستان صحرایی که با او ارتباط می گرفتم. اگربخواهم از او خاطره ای بگویم این است که شهید شوشتری شب و روز نمی شناخت و همیشه برای خدمتگزاری آماده بود و روحیه خدمت رسانی را برای مردم به یادگار گذاشت. او هیچ گاه احساس خستگی نمی کرد و تا زمانی که کارش به نتیجه نمی رسید دست از خدمتگذاری برنمی داشت