اعضای گروه رباتیک آموت عنوان کردند؛
گروه رباتیک vru آموت نیاز به اسپانسر دارد
علیزاده گفت: دانشگاه همیشه ما را حمایت کرده است؛ اما چون هزینه ها بیشتر از بودجه ای است که دانشگاه در اختیارمان قرار داده نیاز به اسپانسر داریم.
به گزارش “خانه خشتی“، مسابقات بین المللی ربوکاپ آزاد ایران در تاریخ ۱۷ فروردین ۹۴ در تهران برگزار شد؛ در این مسابقات ۳۶ تیم ثبت نام کردند که از این تعداد تنها ۱۹ تیم برای حضور در مسابقات پذیرفته شدند و گفتنی است که با اینکه تیم هامبورگ از کشور آلمان پذیرفته نشد، تیم رباتیک vru (آموت) رفسنجان توانست مجوز ورود به مسابقات مقدماتی جهانی را از سوی کمیته ملی ربوکاپ ، پس از فرستادن گزارش های طراحی، شبیه سازی و ساخت دریافت کند و از بین ۱۸ تیم برتر دنیا در اولین حضورش هفتم شود و در بین دانشگاههای دولتی کشور مقام اول را کسب کند و تحسین همگان را (به خصوص داوران و مسئولین کمیته ملی ربوکاپ در لینک امدادگر واقعی به خاطر طراحی و پیاده سازی حرفه ای) برانگیزد. در اینجا گفتگویی را با اعضای این تیم که همگی از نخبگان کشور هستند، ترتیب داده ایم به شرح زیر:
*لطفا خودتان را معرفی کنید و بگویید کارتان را از کجا آغاز کردید؟
رحمان علیزاده دانشجوی مهندسی خودرو، حسین علیزاده کارشناسی ارشد مکانیک، مرتضی علیزاده دانشجوی کارشناسی برق،
ایمان علیزاده دانشجوی کارشناسی مکانیک.
کارمان را از دی ماه ۱۳۹۲ با ساخت ربات مسیریاب با حضور در مسابقات کشوری خیام شروع کردیم پس از آن هم به فکر ساخت یک ربات امدادگر برای شرکت در مسابقات جهانی رباتیک افتادیم.
که در این مسابقات بین دانشگاههای دولتی مقام اول و در بین ۱۸ تیم برتر دنیا هفتم شدیم و در حال حاضر هم خودمان را برای مسابقات ربوکاپ ۲۰۱۶ آلمان آماده می کنیم.
* از فعالیت های غیر دانشگاهیان بگویید که در کارگاه خود آنرا ساخته اید؟
در کنار فعالیت های گفته شده موفق به ساخت یک مولتی روتور و مولتی کوپتر( سیستم پیش رفته ی فیلم برداری هوایی) شدیم که قبلا آن را در تهران برای تصویر برداری صحنه های هوایی فیلم ها و سریال ها و تبلیغات ارگان هایی چون شبکه یک ( سریال پایتخت ۳)، شهرداری تهران، شبکه دو (مسابقه نشان برتر)، بانک ملت، دانشگاه تهران و … انجام دادیم و مدتی هم هست که به رفسنجان آمدیم که تیم رباتیک اینجا را قوت دهیم و اولین کار تصویربرداریمان در اینجا فیلم برداری از نماز عید فطر در مصلی امام و افتتاحیه ی شرکت موسیقی مجتبی کاشفی بوده است.
این پرنده تا ارتفاع ۱۹۰۰ متر می رود و با کیفیت خوب ۴ k بدون لرزش قابلیت فیلمبرداری دارد. این سیستم در ایران کم نظیر است و تنها عده معدودی کار کرده اند گفتنی است که این کار با بودجه خودمان و خارج از دانشگاه انجام شده و می تواند با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت و بدون انجام شود. اعضای تیم رباتیک (رحمان علی زاده، مرتضی علی زاده و ایمان علی زاده و محمد خالویی) و اعضای گروه فیلمبرداری هوایی آموت (حسین علی زاده، ایمان علی زاده و رحمان علی زاده و مرتضی علی زاده).
* از ربات امدادگری که ساخته اید بگویید؟
برای این ربات بیش از ۵۰ میلیون تومان هزینه شده است، این ربات کنترل دستی است و با دوربین هایی که روی آن نسب است می تواند برود و مصدوم را شناسایی کند و باز به نقطه تعیین شده برگردد. در حال حاضر هم در پی ساخت فاز دوم آن هستیم که برای مسابقات آزاد آلمان شرکت داده شود که از معتبرترین مسابقاتِ روباتیک بوده و هر چند سال یکبار برگزار می شود.
ربات امداد گر ۳در واقع از سه ربات تشکیل شده؛ ربات خود مختار، ربات پرنده ، ربات مانواِل که در ربات پرنده در واقع خودکفا شدیم و توانسته ایم چندین را بسازیم که با وجود نویز هم تصویر برداری کند. در واقع کار این سه ربات به این شکل است که ربات زمینی می رود و مصدوم را شناسایی می کند، بعد ربات پرنده می رود و موقعیت مصدوم راشناسایی می کند و می سنجد و سپس اطلاعات را ارسال می کند به تیم امداد گران؛ لازم به ذکر است که ربات امداد گری که ساخته ایم، چهار تا فلیپر دارد که می تواند حتی از کوه هم بالا برود.
* کسی شما را در این مدت حمایت کرده است؟
دانشگاه همیشه ما را حمایت کرده است اما چون هزینه ها بیشتر از بودجه ای است که دانشگاه در اختیارمان قرار داده نیاز به اسپانسر داریم؛ در دانشگاه آزاد قزوین در این زمینه سرمایه گذاری های خوبی شده است که همان طور هم که می بینید این تیم هر سال در مسابقات جهانی رتبه می آورد و افتخار آفرین می شود و بنابراین اگر این سرمایه گذاری در اینجا هم انجام شود مطمئنا نتایج خوبی را به دنبال خواهد داشت و باید بگویم اگر این حمایت ها شکل نگیرد این ارتباط قطع می گردد و نمی توانیم اقدام به ساخت ربات های دیگر کنیم. در تهران حمایت بیشتری از ما شد و ما را عضو کانون نخبگان کردند و بیمه شدیم؛ اگر آمدیم به خاطر قوت دادن به رباتیک اینجا بوده است، کما اینکه در حال حاضر مشغول آموزش سی نفر هستیم؛ ولی علی رغم میل باطنی مان باید بگویم اگر حمایت نشویم مجبوریم اینجا را ترک کنیم و با توجه به پیشنهاداتی هم که در خارج از کشور داشته ایم شاید مجبور به ادامه کار در آنجا بشویم.
* سخن پایانی:
در کل از اساتیدمان چه در اینجا و چه در تهران، حمید ملانوری فرماندار رفسنجان و دکتر ارسلان معاون سیاسی فرماندار که تا کنون ما را حمایت کرده اند تشکر می کنیم و امیدواریم با پشتیبانی مسئولان و سرمایه گذاران بتوانیم تلاشهای مستمر خودمان را به بار بنشانیم و شاهد موفقیت های بیشتری از خود باشیم باید به سمت صنعتی شدن برویم و ربات ها در صنعت مان استفاده کنیم به خصوص در بخش کشاورزی با توجه به اینکه محصول عمده شهرمان است؛ در دنیای امروز که عصر سرعت است، وجود ربات ها می تواند این امر را تسریع کند.
گفت و گو: بهناز حسینی نوه
