به گزارش “خانه خشتی“، تقویم را که نگاه انداختم چشمم به روز ۱۲ شهریور افتاد: سالروز شهادت رئیس علی دلواری و روز مبارزه با استعمار انگلیس. کنجکاو شدم پیرامون شخصیت رئیس علی دلواری بیشتر بدانم. بحث بازگشایی سفارت انگلیس در این ایام نیز مزید بر علت شد.
با بررسی و مطالعه احوالات جوان و دلیر مرد دشتستانی دریافتم زندگی او می تواند الگویی مناسب و متناسب برای مسئولان و جوانان امروز و فردای وطن باشد. رئیس علی جوانی است که علی رغم سن کم، نسبت به مسائل داخلی و خارجی کشورش کاملاً آگاه است و با هوشیاری تمام، زیرکانه و شجاعانه نسبت به آنها حساسیت نشان داده و اقدام می کند. او با بصیرتی بالا مسیر صحیح را تشخیص داده و با کسب اجازه از علماء زمان خود دست به عمل می زند. رئیس علی نه استبداد داخلی را بر می تابد نه استعمار خارجی را تاب می آورد و در یک عبارت «انقلابی» به معنای واقعی است. بی شک اگر رئیس علی در دانشگاه تحصیل می نمود چهل پنجاه سال زودتر جریان جنبش دانشجویی را با همان تابلوی مقدس خود یعنی مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی راه می انداخت. او دشمن را به خوبی می شناسد با وجود قلت عِدّه و عُدّه راه مقاومت در پیش می گیرد، تطمیع و تهدید دشمن در او موثّر نیست و فریاد بر می آورد: «چگونه می‌توانم بی‌طرفی اختیار کنم در حالی که استقلال ایران در معرض خطر جدی قرار گرفته‌است؟» آنگاه بر می شورد و پیاپی دشمن را شکست می دهد، عظمت بریتانیای کبیر را در هم می شکند و لشکرش را خجل زده و شرمسار می کند، دست آخر نیز با ناجوانمردی دشمن، از پشت خنجر خورده و به آرزوی خود یعنی شهادت دست می یابد.
اگر امروز علی رغم هشدارهای پیاپی رهبر معظم انقلاب نسبت به کم رنگ شدن توجه به دشمنی ها، برخی از افراد و مسئولین هنوز متوجه خطر نشده اند، صد سال قبل تر جوانی رئیس علی نام، خود مبارزه با دشمن داخلی و خارجی را، جهت حفظ اسلامیت و در درجه بعد ایرانیت خویش، هدایت می کند. رئیس علی برای مقاومت در برابر دشمن از فقها زمان خود کسب تکلیف می نماید، دنیا را بی ارزش می شمارد، سلوک حسینی را سرلوحه خود قرار می دهد، سکوت در برابر وضعیت نابسامان موجود را خیانت می داند، از تهدید دشمن نمی هراسد بلکه آن را تاییدی بر اقداماتش می انگارد. رئیس علی به ما درس مبارزه و مقاومت آموخت و یاد داد که «اگر دشمن، خود را شبیه گربه ساخت و مومو کرد مثل موش ندویم» .
زمانی که خزانه، در فضای سراسر هرج و مرج در اختیار دلیر تنگستان قرار می گیرد، حتی یک سیر شکر هم از بیت المال حیف و میل نمی کند. آری بی گمان اگر رئیس علی در زمانه ما بود، آقازاده ای زالوصفت و انگل بیت المال و خزانه مملکت نمی شد؛
رئیس علی جنگید تا انگلیسی های خبیث و منفعت طلب را از کشور بیرون براند، روباه پیری که اقداماتش بعد از رئیس علی، علت و فلسفه مبارزه دلیر دشتستان را عیان تر ساخت؛ از جمله: حامی درجه یک پهلوی و عامل فراماسونری در ایران، تربیت کننده غرب زده ها، تحریک کننده جریان های تجزیه طلب، تشدیدکننده تفرقه مذهبی ، مبدع فرقه ضاله بهاییت ، غارتگر منابع اقتصادی و نفت، جداکننده بخش هایی زیادی از خاک کشور در دوران سلطنتی، حامی صدام و منافقین، حامی شبکه های رسانه ای معاند نظام و یکی از کارگردانان اصلی، کودتای ۲۸ مرداد، جریان فتنه ۸۸ و تحریم های اقتصادی، حامی تشیع انگلیسی و عامل اصلی اشغال فلسطین و بسیاری دیگر از اقدامات خصمانه.
حال که فرش قرمز ها بار دیگر برای روباه پیر استعمار و سایر هم کیشانش پهن شده است، چشم و گوشمان را بیشتر باز کنیم و دوباره فرصت خیانت را برایشان مهیا نکنیم و نگذاریم بساط غارت برایشان پهن شود و با تسخیر بازار و اقتصاد، عرق کارگر ایرانی بی فایده ریخته شود؛ چرخ سانترفیوژها اگر کند می چرخد، لا اقل چرخ کارخانه ها بچرخد و این همه جوان تحصیل کرده مستعد، بیش از این در آتش بیکاری نسوزند.
یادداشت از محمدحسین آزادی؛ فعال دانشجویی و دبیر جامعه اسلامی دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان