به گزارش “خانه خشتی“، نزدیک به ۱۲ سال از شروع مذاکرات پیرامون مسائل هسته ای میگذرد، مذاکراتی که در سال ۸۲ با ریاست حسن روحانی بر گروه مذاکره کننده در برابر ۳ کشور اروپایی(فرانسه،انگلیس و آلمان) آغاز و در سال ۹۴ در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی پایان یافت.
جدایی از تمام تلاش ها و اقدامات ۱۲ ساله مقامات و مردم ایران، آنچه که امروز به آن دست یافته ایم و آن را نتیجه ۱۲ سال مذاکره میدانیم توافقی است که با نام برجام(برنامه جامع اقدام مشترک)شهرت یافته است
حال با این برجام چه باید بکنیم؟!
آمریکایی ها همان طور که بار ها اعلام کرده اند این توافق را وسیله ای برای ضربه زدن و به عقب راندن ایران میدانند، وسیله ای که در آغاز آن را به عنوان نمادی از سازش و تسلیم شدن نظام و مردم ایران مطرح میکردند، و البته کم نبودند افرادی که در داخل کشور هم با مطرح کردن عباراتی مثل: ” مقایسه مردم ایران با مردم زمان امام حسن(ع)” و یا به کار بردن الفاظی همچون “جام زهر” و یا “واقع بین بودن و دست کشیدن از آرمان ها” به دنبال القای همان هدف آمریکایی بودند.
اما چرا عده ای در داخل کشور سعی دارند این گونه موضوعات را مطرح کرده و آن را به مردم القا کنند؟!
شاید بتوان گفت این عده به دنبال آن هستند که بگویند، شرایط و وضعیت کشور ما را مجبور کرد تا تسلیم شویم و سازش کنیم، قبول این جمله و باور آن در ذهن مردم به وجود آمدن دو وضعیت را درپی دارد.
اول آنکه قبول این سازش یعنی باور شکست و به دنبال آن به وجود آمدن راهی برای نفوذ.
دوم با پذیرش این موضوع که سازش تنها راه موجود بوده است راه برای هرگونه انتقادی بسته خواهد بود و هیچکس اجازه نخواهد داشت تا پیرامون این توافق به بیان انتقادی بپردازد.
حال آنچه که ما باید به آن توجه داشته باشیم و یا به عبارتی این یادداشت به دنبال مطرح کردن آن میباشد بیان زمینه اصلی رسیدن به این توافق میباشد:
شاید بتوان گفت مهمترین زمینه های که باعث شد تا ما با عزت و اقتدار و به دور از هر گونه اجبار و ترس وارد این مذاکرات شویم(برخلاف آنچه که جریان سازش کار مطرح میکنند) دو موضوع بوده است:
اول پیشرفت ها و دستاورد های که با بیشترین شتاب ممکن در موضوع هسته ای به آن ها دست یافتیم، از قبیل دست یافتن به غنی سازی۲۰ درصد و افزایش سانتریفیوژ ها به ۱۹ هزار و …
دوم پشتوانه ی عظیم مردمی که با وجود سختی ها و فشار تحریم ها کماکان پشتیبان نظام هستند و این پشتیبانی را با تمام توان هر ساله در راهیمایی ها به رخ تمام جهانیان میکشند.
و کلام آخر را اینگونه باید مطرح کرد ،که همچون مقام معظم رهبری که بار ها و بار ها با بیان قاطع تاکید کرده اند ما جوانان نیز باید به این نکته توجه داشته باشیم که:
این متن چه تصویب بشود و چه نشود،
۱ـ در داخل کشور اقتصاد مقاومتی اولویت است
۲- در منطقه سیاست های ما تغییر نمیکند
۳- مبارزه با استکبار پایان نمی پذیرد و آمریکا اتم مصادیق استکبار خواهد بود
یادداشت از : حمید رضا رستمی- فعال دانشجویی