“جنبش پیشرفت و عدالت در جهان اسلام” گفتمان و شعار دانشجویان حزب الهی باشد

به گزارش “خانه خشتی”، گفت و گو با محمدعلی رامین مؤسس اتحادیه راه اسلامی در اروپا، مشاور پیشین رئیس دانشگاه پیام نور ، مدیر کل سابق فرهنگی دانشگاه پیام نور ، نماینده وزیر اسبق علوم در تشکل های دانشگاهی و عضو اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان ایرانی در اروپا در دهه شصت؛ در خصوص “جنبش پیشرفت و عدالت در جهان اسلام” در برابر امواج تخریب توسط استکبار صهیونیسم به شرح ذیل می باشد؛

س- دانشجو کیست و مختصات فعلی او چیست؟

دانشجو به مفهوم واقعی، یک حقیقت زیبا و جذاب است که آینده دنیا را با دانش و بینش خود می سازد؛ اما جماعت “دانشجویان حاشیه”، نباید از ذهن ما دور بمانند یا آگاهانه فراموش بشوند.

با همین عنوان “دانشجو” دو طیف با گروه بندی های متنوع در دانشگاه ها حضور دارند که معمولاً از کنار آنها عبور می شود و برنامه مشخصی برای ارتقای علمی و آینده آنها تدوین نشده و توجه خاصی به وضعیت آنها نمی شود؛ در حالی که این ها سرمایه ملی ما هستند.

س- آن ها چه طیفی هستند؟

اول- طیف “مدرک گرا” که مدرک دانشگاهی را برای کاریابی، ارتقای شغلی، اعتبار خانوادگی و تشخص اجتماعی لازم دارد؛ لذا برای گرفتن مدرک هزینه می کند؛ طبیعتاً انتظاراتش هم با مدرک بالا می رود؛ اما چندان سود علمی از آن نمی برد و چه بسا با انتظارات “متورم” خود دچار سرخوردگی می شود.

دوم- طیف “بیکاران”ی که فقط برای گذر زمان، یا رهایی از محیط خانه، یا حضور در فضای سالم دوست یابی، یا غیبت موجه از سربازی، یا به خاطر تَوَهُّم علم دوستی یا برخورداری از تشخص عنوان اجتماعی “دانشجو” و گاهی با بهانه های مختلف و درهم آمیخته که البته در خلال تحصیل متغیرند، به دانشگاه می آیند؛ افراد این جماعت هرکدام با انگیزه خاص خود، مسیر پُراُفت و خیِزی را بعد از تحصیل، پیش رو دارند و عموماً، بدون هدف مشخصی، به استقبال حوادث روزگار می نشینند.

س- سرنوشت این جماعت چه می شود؟

سرنوشت این دو طیف را، شورای عالی انقلاب فرهنگی و متولیان آموزش عالی کمتر به حساب می آورند، لیکن وجود آنها برای پر کردن کلاس ها و ارائه آمارها و پرداخت هزینه های سنگین دانشگاه های پولی، بسیار مغتنم شمرده می شود. در عین حال، برای آشنایان به واقعیات و دوراندیشان جامعه دانشگاهی، این دو طیف دانشجویی، بخشی از”مستضعفین” جامعه هستند که کمترین بهره را به خود و اجتماع پیرامون می رسانند. این افراد گاهی به دلیل عدم توفیق در تحصیل، گرفتار طغیان روانی می شوند؛ و گاهی عقده ناتوانی و عوارض تلخ افسردگی را می پذیرند. بی برنامگی و بی هدفی موجب اتلاف فرصت زودگذر جوانی آنها در چرخه نامتناسب “کلاس و کتاب و استاد و امتحان” شده و مانع رشد سایر استعدادهای ناشناخته و ناشکفته آنها می شود؛ و همین امر ، معضلات گوناگونی را برای آینده فرد و جامعه تلنبار خواهد کرد.

س- مسئولیت اصلاح این وضعیت با کیست؟

معاونت فرهنگی وزارت علوم و آموزش عالی، شورای فرهنگی دانشگاه ها، مسئولان دانشگاه “آزاد”، شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون فرهنگی مجلس، نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها، بزرگان حوزه های علمیه و همچنین متولیان رسانه ملی و سایرین، باید هرکدام به نوعی برای آنها دلنگران باشند و با احساس مسئولیت، اندیشه پردازی و برنامه ریزی و اقدام کنند.

س- طیف اصلی دانشجویان چه وضعیتی دارد؟

البته طیف اصلی و گسترده علمی، که “گروه هدف” از تأسیس دانشگاه تخصص گرا و فن سالار است، با فعالیت جانبی اندک و حضور و تأثیرگزاری کمرنگ در صحنه های اجتماعی، بستر عمومی دانشگاه را شکل می دهد. این طیف مطلوب دانشگاه، معمولاً “غیرسیاسی” و حتی بعضاً “غیراجتماعی” تصور می شود و بجز اقلیتی، غالباً تأثیرگزاری مستقیم بر امور سیاسی و اجتماعی ندارند، اما تأثیرات فراوانی از خود به طور غیرمستقیم بر متن فرهنگ و اقتصاد و سیاست و بر بطن اجتماع باقی می گذارند.

بصیرت افزایی با اطلاع رسانی دقیق و تحلیل های منطقی، برای این طیف عظیم دانشجو، فوق العاده مهم، ضروری و مفید است؛ اگر دوستان این کار را نکنند، آنها در محاصره تبلیغات فریبنده دشمنان قرار می گیرند.

س- چه مشخصاتی برای این طیف اصلی از دانشجویان می توان برشمرد؟

این طیف در نگاه اول، نوعاً “آرام”، “محافظه کار”، “با منطق ساده و غیرپیچیده”، “دیرباور”، نسبت به بسیاری از حساسیت های دیگران “خنثی” و در مسائل سیاسی “خاکستری” و تحت تأثیر شرایط پیرامونی، ممکن است، “منعطف” یا “منفعل” به نظر برسد؛ اما در ورای این تصویر ظاهری و سطحی، چه بسا در لایه های ذهنی دانشجوی این طیف، محاسبات بسیار وسیع و دوراندیشانه ای شناور باشد که هرکس با ارزش های مادی و معنوی او و آرزوهای دور و درازش نزدیک شود، توان اثرگزاری بر او را خواهد داشت؛ چه دوست باشد و چه دشمن..! بعضی از نابسامانی ها، مانند “فرار مغزها”، بعضاً ناشی از کم تجربگی، هدف گزاری اشتباه و فرصت طلبی ناشیانه دانشجو از یک طرف و فریبکاری افراد “دوست نما” از طرف دیگر می باشد.

خاستگاه اجتماعی طیف بزرگ دانشجویی هرچه به شهرهای کوچک و مذهبی و قشر زحمتکش جامعه (کشاورز، دامدار، کاسب،کارگر،…) نزدیک تر باشد، غالب افرادش از هوش قوی تر و ذهن پاک تر و استعداد بیشتری برای پذیرش “سخن حق” برخوردار هستند.

س- نقش فعالان دانشجویی در چنین شرایطی چگونه ارزیابی می شود؟

مجموعه ای از طیف های مشهور به”فعالان دانشجویی” که یا در انجمن های گوناگون علمی و صنفی مشغولند؛ یا به عنوان فعالان مذهبی و هنری در کانون ها حضور دارند، از جایگاه ممتازی برخوردارند؛ و همچنین تشکل های مختلف سیاسی وابسته به گروه ها و جریان های سیاسی خارج از دانشگاه که میزان و سطح تحرک آنها با میزان الحراره احزاب سیاسی کشور نسبت مستقیم دارد، آنها نیز مؤثرند؛ مثبت و منفی بودن این تشکل ها، بستگی به وضعیت و شاکله سیاسی آن حزب و جریان سیاسی خارج از دانشگاه دارد که به آن تأسی می کنند و خود را به آن ارزانی می دارند. حسرت انگیز است که احزاب سیاسی، ذاتاً نگاهی ابزاری به دانشجویان دارند و لذا به راحتی جوانان با نشاط دانشجو را با اغراض مقطعی و جناحی خود، هزینه می کنند و آنها را برای اهداف بزرگ دینی و ملی مهیا نمی سازند.

س- دانشجویان آرمان خواه و انقلابی چه می کنند؟

و اما طیف متنوعِ آرمان گرایِ دانشجویانِ انقلابی، یعنی گرانیگاه نیروهای حزب اللهی جامعه که آینده سازان کشور، پرچم داران نهضت جهانی اسلام و طلایه داران چشم انداز نورانی ظهور هستند. این طیف ویژگی “خداباوری”،”آرمان خواهی”، “خودآگاهی”، “تکلیف گرایی”، “آزادگی” و”امامت محوری” خود را عامل اقتدار و پایداری در هر شرایطی می داند. در میان این دانشجویان انقلابی، “تک سواران حزب اللهی”، عاشقان جهاد و هجرت در راه خدا و جبهه ولایت و عدالت، درون هر تشکلی پراکنده هستند؛ و گاهی هم عضو هیچ تشکلی نیستند؛ اما همگی چون ستاره های درخشان، تابنده و بلندهمت می باشند و در فعالیت های داخل و خارج دانشگاه، حضوری مؤثر و پُررنگ دارند. این “تک سواران حزب اللهی” موتور محرک و عامل تحرک دانشگاهیان و پیشگامان نسل جوان جامعه و رهبران جنبش دانشجویی آرمان خواه و دوراندیشان ایران اسلامی و انقلابیون آینده جهان به شمار می آیند. خاستگاه آنها “مسجد” است و هر جا که باشند، همان جا را به “عبادتگاه” تبدیل می کنند.

س- در اوضاع و احوال کنونی کشور و منطقه، راهبرد اصلی دانشجویان انقلابی چه باید باشد، که مورد استقبال عموم دانشجویان قرار بگیرد؟

با توجه به گرایشات کاملاً ناهمگون و نامتجانس طیف های دانشجویی، ممکن است هر فعالیتی، فقط گروهی از دانشجویان را جذب و چه بسا گروه هایی دیگر را دفع کند؛ بنابراین باید برآیند تأثیرگزاری یک فعالیت را بر مخاطبین در نظر گرفت؛ چه آنان که جزء گروه هدف هستند و چه آنهایی که غیرمستقیم “ناظر” فعالیت ها بوده و نسبت به آن بازتاب مثبت یا منفی نشان می دهند. گاهی رقیب یا مخالف، صرفاً به تحلیل دلخواه خود از “هر اقدامی” می پردازد و “مخاطبینِ غیرمستقیم” را با تفسیر و پردازش خودساخته، به جهت خلاف مورد نظر آن اقدام، سوق می دهد. در این مورد رسانه های بیگانه و کسانی که با انگیزه های غیرمعارض، اندیشه های دشمن را فقط برای بیرون راندن حریف خود، تکثیر و تکرار می کنند، نقش زیادی دارند.

بنابراین، یک دانشجوی انقلابی، حتماً پیگیری ایدئولوژی انقلاب اسلامی را که در امتداد آرمان های پیامبران الهی تعریف وتبیین می شوند، باید ملاک و مبنا قرار دهد وسایر انگیزه ها- مانند جذب و دفع دیگران را در اولویت بعدی بداند و در مقابل “ایدئولوژی زدایی” منحرفان مقاومت کند.

س- این موضوع را توضیح می دهید؟

مثلاً وقتی کسی “عدالت گرایی” را مبنای حرکت خود قرار دهد، انسان هایی که طالب این معنا باشند، مجذوب استدلال و جذابیت طرح بحث و البته شیفته رفتار زیبای طراح می شوند. یعنی حرف شایسته، وقتی پسندیده مطرح شود و مصادیق ملموس و اولویت دار و اهداف بزرگ با آن نشان داده شود، شایستگان آن پیام پیدا می شوند؛ اما کسانی هستند که به بهانه جذب دیگران، از دانشجو انتظار دارند که ایدئولوژیک فکر نکند و ایدئولوژیک موضع نگیرد تا منزوی نشود.

س- یعنی اهداف بلند پیروان اندکی دارند؟

البته یاران اهداف کلان و پیروان آرمان های بزرگ ، افرادی “روزمره” نیستند، بلکه استقبال از یک ایده ارزشمند و تازه، مشارکت در یک مسابقه و مبارزه سرنوشت ساز است که به نگاه بلند و همت عالی و پشتکار و استقامت نیاز دارد؛ وقتی یک ایده بزرگ در فضای افکار عمومی مطرح شد، دیر یا زود، علاقمندانش را پیدا خواهد کرد. مهم آن است که “ایده های خوبِ مفیدِ ضروریِ سازنده”، در هیاهوی همیشگی “بی آرمان ها” گم نشوند، متروک نمانند و همواره کسانی در جامعه منادی و پرچم دار آنها باشند. این جاست که معمولاً افراد با جرأت و جسارت، توانمندی طرح ایده های بزرگ را از خود نشان می دهند. این موضوع اختصاص به نسل کنونی ندارد؛ بلکه در دوره های گوناگون تاریخ، اکثر زمان ها و مکان ها از ایده های نو و افکار بلند و آرمان های متعالی خالی به نظر می آیند و عامه مردم به ناچار گرفتار “روزمره گی” شده و زندگی تکراری خود را به بهای گذران عمر، “ارزان” و بی هدف به پایان می برند و به “نسل های بَرده در تاریخی مُرده” بدل می شوند که گویی اصلاً به دنیا نیامده و هرگز در مقطعی از زمین و زمان خود، مؤثر نبوده اند.

س- یک دانشجوی زمان شناس، چه مسئولیتی احساس می کند؟

دانشجوی بیدار مسلمان، در برابر نشانه های انواع کودتاهای رنگارنگی که می بیند، خاموش نمی نشیند:

او “کودتای فرهنگی” را در شاکله حمایت از ضد ارزش های غربی در هنر، رسانه و دانشگاه می بیند؛ “کودتای سیاسی” با “آشوب اجتماعی” را در حادثه کوی دانشگاه سال ۷۸ و فتنه عظیم در انتخابات سال۸۸ را هرگز فراموش نمی کند؛ “کودتای اقتصادی” را که با تشویق دشمن به تحریم مملکت و تنزل قیمت نفت و ایجاد گرانی کاذب بسترسازی شد، نادیده نمی گیرد؛

دانشجوی هشیار ما، در برابر کودتای “علمی صنعتی” که با معاهده تحمیلی برجام و با فشار بی وقفه تبلیغاتی سیاسی روانی، واقعیت فناوری هسته ای و بخصوص در مرکز عظیم آب سنگین اراک را به تعطیلی می کشاند، تمکین نمی کند؛

اگر همه در برابر کودتاهی ایدئولوژیک دوره پنجم ریاست جمهوری که با تبدیل کلیدواژه های قرآنی نهضت اسلامی به واژه های سکولاریستی آغاز شد و در حال حاضر هم در قالب “ایدئولوژی زدایی” در سیاست داخلی و خارجی، مشاهده می شود، ساکت بنشینند، نیروهای حزب اللهی، به خصوص دانشجویان انقلابی آرام نمی گیرند.

س- کدام کلیدواژه ها تغییر کردند؟

مثلاً با تبدیل کلمه “امام” به “رهبر” و همچنین تغییر کلمه “امت” به “ملت”، توانستند عملاً نظام جهانشول الهی “امت- امامت” را با سیستم عرفی غربی “ملت- رهبر” مسکوت بگذارند؛ واژه قرآنی “عدالت” را با واژه منتخب سرمایه سالاران غرب، یعنی”توسعه”، مبادله کردند؛ مفاهیم قرآنی”مستضعفین” و “مستکبرین” را با تعابیری مانند “قشر آسیب پذیر” و “قدرت های جهانی” از ذهن جامعه دور کردند؛ سنت “تکلیف گرایی” را با روحیه “منفعت طلبی” معاوضه نمودند …

س- به نظر شما گفتمان و شعار مؤثر دانشجوی امروز چه باید باشد؟

اهداف متعالی مانند “عدالت در عرصه جهانی” و یا “پیشرفت جوامع بشری” که از شعارهای مطرح شده توسط امام خامنه ای با عنوان “دهه پیشرفت و عدالت” قابل استنتاج هستند، دقیقاً در تقابل با سیاست استکبار صهیونی و مرتجعان قرار دارد که می خواهند، واپسگرایی و تخریب و عقب ماندگی را بر مملکت ما و امت اسلامی و همه مستضعفان جهان تحمیل کنند؛ به همین دلیل، دانشجوی انقلابی که”روح بیدار” زمانه خویش است، برای مقابله با راهبرد استکباری “تخریب و عقب ماندگی جهان اسلام”، می تواند “جنبش پیشرفت و عدالت در جهان اسلام” را گفتمان و آرمان خود قرار دهد که با توجه به شرایط خطیر منطقه و خطراتی که کل جهان اسلام را تهدید می کند، این شعار خیلی زود به “شعار اصلی دانشجویان جهان اسلام” تبدیل خواهد شد و نهضت بیداری اسلامی را هدفمندتر خواهد کرد؛ ان شاءالله …

برچسب ها:
"جنبش پیشرفت و عدالت در جهان اسلام" گفتمان و شعار دانشجویان حزب الهی باشد اخبار رفسنجان خانه خشتی رفسنجان محمدعلی رامین