به گزارش خبرنگار “خانه خشتی“، سفره حضرت رقیه (س) در میان بانوان رفسنجان و سایر شهرهای ایران از قدمت و ارزش معنوی بالایی برخوردار است؛ بسیاری از خانم های خانه دار برای بهره بردن از کرامات این بانوی سه ساله و روا شدن حاجات مد نظر خود، در ماه محرم سفره ای در منزلشان پهن کرده و با برپایی مراسمی مذهبی با حضور خویشان و آشنایان به عزاداری دردانه امام حسین (ع) می پردازند.
این سفره در باورهای مردم، بسیار مجرب بوده و برای هر نذر و حاجتی از قبیل شفای بیمار، به سلامت بازگشتن مسافران، خرید خانه، رفتن به زیارت و … گسترانیده می‌شود.
قرائت زیارت عاشورا، مداحی و نوحه خوانی، طبخ انواع شله زرد، حلیم نان و پنیر و سبزی و شیرینی جات مختلف و پذیرایی از مردم با کیک و میوه از جمله اقداماتی است که صاحب خانه برای میهمانان خود که گرد سفره حضرت رقیه (س) آمده اند، فراهم می کند.
ساخت خرابه هایی از جنس خشت و گل برای نمایش خرابه های شام و روشن کردن شمع نیز از دیگر مواردی است که بانی مراسم برای نذر حاجت خود انجام می دهد؛ روی سفره را با پارچه‌ای سیاه می‌پوشانند و تا پایان مراسم سفره آن را بر نمی‌دارند تا توجه مهمانان به سفره جلب نشود. آن‌گاه در کنار این سفره نمادی از یک قبر کوچک را به این شکل می‌سازند، که چند آجر یا خشت را روی هم چیده و بر روی آن‌ها شمع روشن می‌کنند.
اعتقاد برخی از بانوان بر این است که سفره حضرت رقیه (س) را یک شب قبل از برپایی مراسم عمومی در خانه پهن می کنند و تا نیمه های شب در کنار آن به دعا و مناجات پرداخته و نذر حاجت می کنند.
برخی معتقدند برای گرفتن حاجات خود باید به بی بی سه ساله متوسل شد که با دست های کوچکش گره های بزرگی را باز می کند؛ عده ای پس از برآوردن نذر خود سفره را پهن کرده و برخی پیش از روا شدن حاجت آن را می گسترانند.