مانور مشترک با طعم تلخ وابستگی!
مانور مشترک با طعم تلخ وابستگی! به گزارش “خانه خشتی”:یکی ازمسائلی که در چند سال اخیر جامعه عربستان را به شدت درگیر کرده وبه نوعی باعث افول مشروعیت دستگاه سیاسی این کشور شده،بحث علاقه ای است که دستگاه سیاسی این کشور به نزدیکی و وابستگی به غرب وعلی الخصوص آمریکا دارد. این علاقه تاجایی است […]
مانور مشترک با طعم تلخ وابستگی!
به گزارش “خانه خشتی”:یکی ازمسائلی که در چند سال اخیر جامعه عربستان را به شدت درگیر کرده وبه نوعی باعث افول مشروعیت دستگاه سیاسی این کشور شده،بحث علاقه ای است که دستگاه سیاسی این کشور به نزدیکی و وابستگی به غرب وعلی الخصوص آمریکا دارد.
این علاقه تاجایی است که عربستان همیشه در نقاط حساس وتاریخی هم منافع تاریخی خود وهم منافع این کشور را در راستای خواسته های کشورهای غربی به نوعی قربانی می کند.نمونه هایی از این موضوع را می توان در عدم حضور جدی این کشور در نشست تهران درباره سوریه به عینه مشاهده کرد.
علاوه براین ،عربستان در این چندماه اخیر بدون توجه به مسال دیپلماتیک دائما صحبت از رفتن بشار اسد تحت هر شرایطی، به میان آورده که این مسئله بازتاب وسیعی در بین کشورهای مسلمان داشته است.چرا که اصرار بر همسویی با کشورهای غربی برای کنار رفتن بشار اسد تاکنون برای عربستان هزینه هایی داشته وبا شکست احتمالی این فشارها این هزینه ها به حیثیت «خادم الحرمین»ضربه وارد می کند.
همچنین با توجه به توهین اخیر کارگردان یهودی الاصل آمریکایی فضای دو قطبی میان مسلمانان وجهان غرب ایجاد شده که دراین فضا هر گونه اقدامی در راستای همکاری با کشورهای غربی به شدت از سوی مسلمانان مورد ملامت وحتی انزجار قرار می گیرد.مسئله ای که گویا با توجه به شرایط فعلی برای عربستان در حال رخ دادن است.چرا که فشارها بر سوریه وحتی عدم شرکت نماینده عربستان در نشست قاهره وهمچنین همکاری با آمریکا در مانور اخیر این کشور در خاورمیانه، از موضوعاتی نیست که این روزها ازدید مسلمانان و رسانه های منطقه پنهان بماند.
علاوه براین،همکاری با آمریکا دراین مانور،می تواند سبب برانگیختن غرور دو گروه مهم در جامعه عربستان شود.اول آن دست از شهروندانی که مسلمان هستند واکثریت جامعه این کشور را تشکیل می دهند.چراکه آنان در چند سال اخیر از این مسئله یعنی نزدیکی عربستان به آمریکا ومطابق میل این کشور رفتار کردن به شدت ناراضی بوده اند وحتی آن را به نوعی استعمار تلقی می کنند.
دومین دسته ای که از این مانور مشترک عربستان وآمریکا ودیگر کشورهای حوزه خلیج فارس،خشمگین خواهند شد پان عربهایی هستند که سودای سلطه عربستان به عنوان قدرت اول منطقه را در سر دارند.چرا که به باور آنها برگزاری چنین مانوری به معنی پناه بردن عربستان به دامن آمریکا برای قدرت نمایی درمقابل ایران است که این موضوع اصلا مطلوب آنها نخواهد بود.
از سوی دیگر نباید از این مسئله هم چشم پوشی کرد که بخشی از کارشناس عربستانی از گذشته بر داشتن رابطه ای حسنه با ایران تاکید می کردند وهر گونه اختلاف نظر جدی وچنین مواضع تندی را به نفع خود عربستان وافکار عمومی داخل این کشور تلقی نمی کنند.این دست از کارشناسان هم جز دسته ای قرار می گیرند که از انجام چنین مانوری به طور قابل توجهی ناراضی خواهند بود.
علاوه براین،باید به تبعات این مانور برای وجه منطقه ای عربستان هم توجه داشت.چرا که برخی از کشورهای عربی منطقه تا به امروز به عربستان به چشم یک پشتوانه منطقه ای نگاه می کنند که برگزاری چنین مانوری آن هم زیر سایه آمریکا نمی تواند برای آنها تداعی قدرت عربستان باشد.بلکه به طور حتم این موضوع در نگاه آنها به عربستان تاثیر به سزایی خواهد داشت.آن چنان که از این پس آنها هم در مورد ایران که به تنهایی در مقابل فشارهای غرب مقاومت می کند وهم در مقابل عربستان که تنها در حضور آمریکا حاضر به انجام چنین مانوری است تغییر دیدگاه خواهند داد.چرا که طبق عرفهای رواشناختی سیاسی ،کشورها در صورتی حاضر به تکیه بر کشور دیگری هستند که آن را در موقعیتی مستقل تر از زمان فعلی عربستان تصور کنند.این موضوع درحالی مطرح می شود که این روزها عربستان برای برگزاری مانور منتظر ورود ناو آمریکایی«یو اس اس استینس »به خلیج فارس است.
رضافرخی