به قلم سید عباس داورانی
شورای شهر به سیاسیون نیازی ندارد
شورای شهر مسئله مهمی در راستای تحقق دموکراسی در سطوح فروملی است نه فقط آنجا که پای انتخابات و حضور مردم در میان است بلکه این تحقق دموکراسی در سطوح محلی از جنبه تضارب آراء و برخورد اندیشه ها و سلایق در مدیریت شهری نمایان تر است. اگر جمله معروف استرن را ملاک قرار بدهیم […]
شورای شهر مسئله مهمی در راستای تحقق دموکراسی در سطوح فروملی است نه فقط آنجا که پای انتخابات و حضور مردم در میان است بلکه این تحقق دموکراسی در سطوح محلی از جنبه تضارب آراء و برخورد اندیشه ها و سلایق در مدیریت شهری نمایان تر است. اگر جمله معروف استرن را ملاک قرار بدهیم یعنی «مدیریت شهری با توجه به سلیقهها، ادارک افراد و همچنین اقتضای سیاسی – اجتماعی زمانهای مختلف معانی متفاوت داشتهاست» این تضارب و هم اندیشی از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. جمله استرن بسیار واضح است. طبیعی است که در هر دوره شرایط متفاوت می شود. سلایق مردم و نخبگان تغییر می کند. گروه ها و چهره ها و ایده های جدید زایش می کنند. سیاست های دولت و شرایط ملی به گونه ای دیگر خواهد بود. مطالبات مردم در جهت توسعه فزونی می یابد. سطح دیدگاه های مردم در پرتو رشد اقتصادی فرهنگی و اجتماعی دچار دگرگونی می شود. در این شرایط است که منطق می گوید چینش ائتلاف های انتخاباتی و توجه به این مسائل می تواند تعیین کننده باشد. اما از این تعداد افرادی که برای شورای شهر رفسنجان اعم از وابستگان جناحین و مستقلان ورود کرده اند چه تعداد به این مهم توجه دارند؟! تجربه تاریخی رفسنجان نشان داده است که دستیابی به کرسی های شورای شهر تنها از منظر حزبی و جناحی مورد تاکید است کما این که تعداد افراد متخصص و صاحب نظر در مدیریت شهری یا یافت نمی شود یا در هیاهوی جنجال های جناحی کم ارزش و در حاشیه رانده می شوند. چند روز قبل در سیرجان با یکی از اهالی سر صحبت باز شد به من گفت من تا سال ۷۲ در رفسنجان زندگی می کردم و پس از مدت ها در سال ۹۴ به رفسنجان سفر کردم هیچ تغییری را ندیدم. شهر همان شهر بود همان خیابان ها و همان کوچه ها. از این گفته چه برداشتی می شود؟ اصلا نیازی به گفته آن شهروند سیرجانی نیست همه ما رفسنجانی ها به وضوح این را می بینیم که توسعه رفسنجان همواره فدای سیاست بازی ها شده و می شود. مدیریت شهری نخستین ایستگاه توسعه شهری است و نباید از آن غفلت کرد از این رو در وهله اول باید این عقلانیت در بین نخبگان و صد البته در بین شهروندان ایجاد شود که شورای شهر به شخصیت های سیاسی و یا وابستگان جناح ها که تنها به واسطه گذشته ها و درگذشته ها روی رای شما حساب می کنند نیاز ندارد. بلکه شورای شهر که پارلمان شهری به شمار می رود نیازمند تخصص های گوناگون است که باید در چینش نامزدها در ائتلاف ها به این مهم توجه شود که هر نامزدی با چه تخصصی سودای کرسی های شورا را دارد. پس از آن برنامه مهم است. نامزدها باید به جای ذکر سوابقی که یک شبه برای خود ساخته اند به بیان برنامه ها و ایده هایی بپردازند که ماه ها و بلکه سال ها روی عملیاتی شدن آن اندیشه کرده اند تاکید کنند و شهروندان نیز باید با چشمانی باز دنبال این چنین نامزدی باشند که اگر یافت بشود و رای بیاورد می توان چشم به توسعه رفسنجان داشت.
نوشته از سید عباس داورانی سردبیر هفته نامه خانه خشتی کویر