نتیجه پوپولیسم فرهنگی ؛ تیغ بر گلوی منتقدان

برخی آن را سندی برای دفاع از شورای شهر و شهردار سابق و گروهی آن را حمله به دستاوردها و اقدامات شورای شهر و شهردار جدید و عده ای هم پیام یادداشت را دریافت نموده،آن را نقدی محترمانه و منصافه به عملکرد یکسال گذشته تیم جدید مدیریت شهری دانستند.
اینجانب بر خود لازم میدانم از همه عزیزانی که این یادداشت را فارغ از هر نوع نگاه و قضاوت مطالعه کرده و در خصوص آن اظهار نظر نموده اند خاضعانه تشکر نمایم .
در ابتدا باید صادقانه اعتراف کرد که پیروزی تیم جدید شورای شهردرانتخابات گذشته علاوه بر غلبه جناحی برای طیف تحول خواه جریان اصولگرا نیز دستاورد مهمی حداقل درحوزه تحلیل سیاسی – اجتماعی به حساب می آید. سال هابود که نگارنده به همراه همفکران خود منتقد عملکرد جریان های رادیکال و سنتی اصولگرایی شهر بودیم.
پیروزی جریان رقیب در انتخابات پیش بینی چند ساله مارا مبنی بر شکست رویه شورای شهر گذشته به ویژه در تعامل با افکار عمومی به اثبات رسانید. بسیاری از اقدامات امروز شورای شهر را ما در گذشته پیشنهاد داده بودیم اما با لبخند عاقل اندر سفیه بزرگان جریان سنتی اصولگرا روبه رو شدیم .
بنابراین ما نه بدنبال سیاه نمایی عملکرد شهردار و شورای شهر جدید هستیم که اگر باشیم پیشنهادات و مشاورهای گذشته خود را زیر سوال برده ایم و نه از اینکه دو جریان سنتی و رادیکال جبهه اصولگرا دستشان از قدرت کوتاه مانده سرخورده ایم و بدنبال انتقام.
اما نکته غیر قابل اغماض برهم خوردن توازن سیاست های مدیریت شهر به شکل قابل توجهی به سمت پوپولیسم است . به زبان ساده پوپولیسم را به مجموعه سیاست های عوامانه که از سمت سیاست مداران به منظور جلب افکار عمومی مردم بدون توجه به تبعات آن صورت میگرد ، گویند.
برای درک بهتر این چرخش میتوان به سخنان شهردار محترم رفسنجان اشاره نمود. ایشان در گوشه ای از صحبت های خود که آشکارا واکنشی به یادداشت گذشته بود در افتتاح مجتمع شهرزاد میفرمایند: ما ساخت پل را کار زیر بنایی نمیدانیم،احداث خیابان جدید ضرورت اصلی شهر نیست و بایستی در زمان ایجاد شود و یا در جمع کسبه خیابان شهید بهشتی اعلام مینماید : مدیریت شهری را در این دوره شهروند مدارانه است.
دراظهارات فوق که در آن زیرکی خاصی نهفته است بیان میشود که ما در این دوره به دنبال ساختن پل و زیر گذر و بوستان جدید و…. نیستیم بلکه اولویت ما همه آن چیزی است که در نظر مردم بزرگ جلوه کند .
زیرکی گفتار از آن رو است که شهردار محترم بهتر از هرکسی میداند ساختن پل و زیرگذر و خیابان جدید حجم بزرگی از نقدینگی شهرداری را خواهد بلعید و نهایتا امکان تبلیغاتی بسیار کمی دارد.
شهردار محترم بخوبی میدانند که بطور مثال ۲۰ میلیارد تومان بودجه در حوزه کارهای زیر بنایی چون پل سازی عدد قابل توجهی نیست اما برای شستن دست و روی شهر رفسنجان و امور تبلیغاتی میتوان با آن کار بسیار کرد.
برای روشن شدن ذهن مخاطب به مقایسه ای عددی دست میزنیم که خود روشن کننده بسیاری از سیاست های اجرا شده در گذشته و امروز است. هزینه ساخت زیرگذر رفسنجان عددی نزدیک به ۲.۵ میلیارد تومان در سال ۱۳۸۸ بوده است . این عدد با توجه به فرمول محاسبه ارزش دارای ها عددی حول حوش ۱۵.۵ میلیارد تومان به نرخ امروز میباشد .
با محاسبه تقریبی هزینه سنگ فرش پیاده رو بر مبناء فهرست بهاء ابنیه سال ۹۷ در شهرستان رفسنجان و با اعمال کلیه ضرایب بالا سری ممکن عدد متر مربع ۶۰ هزار تومان بدست خواهد آمد .(کلیه محاسبات در پایان یادداشت ارائه شده است )
با تقسیم عدد ۱۵.۵ میلیارد تومان بر ۶۰ هزار تومان به عدد حیرت انگیز ۲۵۸ هزارمتر مربع سنگ فرش خواهیم رسید . این بدان معنی است که که میتوان تنها با پول ساخت زیر گذر رفسنجان پیاده رویی به عرض ۱.۵ متر با طول ۱۷۲ کیلومتر احداث کرد.و از نظر عینی با پول زیرگذر میشود از رفسنجان تا سیرجان پیاده رویی به عرض ۱.۵ متر احداث کرد . ویا با در نظر گرفتن مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان برای برگزاری مراسماتی چون جشن های اخیر میتوان با هزینه ساخت زیر گذر رفسنجان ۱۵۵ مراسم این چنینی برگزار نمود.
کیفیت زندگی امروز ما در رفسنجان هر آنچه که هست چه خوب و چه بد ، ماحصل مدیریت بیش از ۱۰ ساله شهردار و شورای شهر سابق است. شهرداری که به گفته خود بیش ۱۰ پل و ۱۲۷ خیابان جدید در شهر احداث نموده است حال باید دید ۱۰ سال آینده با نگرش شهرداری که اعتقاد به ساختن خیابان جدید ندارد و ساخت پل را کار زیر بنایی نمی داند کیفیت زندگی ما چگونه خواهد بود ؟
با همه توضیحات بالا و حتی در اختیار داشتن اطلاعات دقیق تر از فعالیت های عمرانی شهرداری باز انگیزه نگارنده در یادداشت گذشته وضعیت عمرانی شهرداری جدید نبود . به فرض آنکه در دوره ای شهرداری به هر دلیلی اعتقادی به ساختن زیر ساخت برای شهر نداشته باشد اما ضرر آن به مراتب کمتر از برهم خوردن توازن سیاست گذاری فرهنگی در یک شهر است.
حضور رییس محترم شورای شهر در میان عامه مردم و برگزاری جلسات هم اندیشی در حوزه های مختلف این امیداوری را زنده کرده بود که نهایتا خروجی سیاست های اعمالی ماحصل خرد جمعی است اما لشکر جیپ سوار خط بطلانی بر همه این تصورات بود.
اینکه به خیابان آوردن آن لشکر خروجی کدام فرآیند تصمیم گیری بود سوالی است که تا کنون پاسخی برای آن نیافتیم اما تبعات آن بر نخبگان جامعه شهری ما سکوت به همراه حیرت است .
خطر حقیقی آن است که به جای پر رنگ کردن جایگاه نخبگان و فرهیختگان شهر فقط و فقط و به منظور بهره برداری تبلیغی بر طبقاتی تمرکز کنیم که به میدان آمدن آنها هزینه ای گزافی برای فرهنگ شهر در بر خواهد داشت .
بنظر میرسد تیم مشاوره ای رییس محترم شورای شهر یا متوجه آن نیست که تصمیمات آنان ممکن است چه تاثیرات مخربی بر فرهنگ عمومی شهر داشته باشد و یا اینکه گرفتار چاپلوسی در مشاوره شده است .
کافی است برای پی بردن به ماهیت چنین افرادی به صفحه ای در یکی از شبکه اجتماعی که معرف شخصیت های به اعتقاد دوستان خوبهای رفسنجان و از قضا حامی سفت و سخت رییس محترم شورای شهر و شهردار محترم است و پست های آن توسط این دو بزرگوار لایک میخورد سری بزنید، همین جماعت در همین صفحه مجازی بیشترین توهین و تهدید حتی تهدید به قتل را نسبت به نگارنده و مدیر مسئول خانه خشتی در روزهای گذشته داشته اند .
هرچند نه مدیر مسئول و نه اینجانب ترسی از گفتار و عملکرد این جماعت نداریم اما تهدید به قتل منتقدان و سکوت مسئولین مورد حمایت اینان زنگ هشداری برای همه نخبگان شهر است که اگر فردا شما هم کوچکترین انتقادی به رییس شورای شهر و یا شهردار محبوب این جماعت بکنید حسابتان با سر تیزی قمه اینان است و این جماعت است که امروز توسط مدیریت شهر ما به میدان میآیند و عرض اندام میکند.
اینکه شورای شهر جدید رویه ای متفاوت از گذشته در پیش گرفته و بر همه اعیان است که بسیاری از اقدامات صورت گرفته بجا و قابل تقدیر اما خطر اساسی رویکرد عوامانه و نگاه تبلیغاتی دربرخی اقدامات عمرانی و فرهنگی است که هزینه آن دیر یا زود دامن گیر شهروندان رفسنجانی خواهد شد.
من الله توفیق
سید علی حقگو

محاسبات :