در گفتگو خانه خشتی با جانباز قطع نخاع مطرح شد؛
سختی های زندگی با یاد خداوند لذت بخش می شود/ مسئولان به مردم برسند
جلیل محمدحسنی می گوید: زمانی که جانباز میشوی فقط ناراحتی از اینکه از جنگ دوری و نمیتوانی بجنگی و از آنجاییکه برای رضای خدا است سختی های جانبازی قابل تحمل می شود.
به گزارش خانه خشتی؛ به مناسبت میلاد با سعادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) و روز جانباز ، به دیدار یکی ازجانبازان ضایعات نخاعی رفسنجان رفتیم و به گفتگو نشستیم.
جلیل حاج محمدحسنی ۵۵ سال سن دارد؛ جانبازی که در راه اسلام جانفشانی کرده و نزدیک به ۳۳ سال است که جراحات زمان جنگ را عاشقانه می ستاید و با توکل به خدا روزگار می گذراند.
وی اهل رفسنجان است در سال ۱۳۶۰ در سن ۱۵ سالگی به جبهه رفت و بعد از وقفه ای سه ساله دوباره به جبهه اعزام شد و در سن ۲۱سالگی قطع نخاع شد و قریب به ۳۳ سال است که قطع نخاع است و زندگی را با همین وضعیت ادامه می دهد.
محمدحسنی در گفتگویی با خبرنگار خانه خشتی گفت: در گردان ۴۱۰غواص، در تاریخ۳۰ فرودین ۱۳۶۶ درمنطقه عملیاتی فاو که توسط دشمن محاصره شده بود وارد گردان شدم در آن عملیات از سمت چپ تیر به من برخورد کرد که بر اثر این اتفاق قطع نخاع شدم.
وی افزود: شهید محمد برنو از همرزمان من بود، با کمک شهید محمود امیری فرمانده گردان ۴۱۰غواص و شهید محمد برنو به عقب برگشت داده شدم. زمانی که در آمبولانس بودم دست محمدبرنو رو گرفتم و گفتم خیلی عقب نشینی شده توهم همراه من بیا بریم، شهید برنو گفت این نشانه ی مردونگی نیست که عقب نشینی کنم، می ایستم و میجنگم.
محمدحسنی بیان کرد: در عملیات های فرج ۸، کربلای ۴ و۵ ، کربلای ۱۰، منطقه شلمچه فعالیت داشتم و ۳ الی ۴ سالی در منطقه در خط نگهداری حضور داشتم.
وی تصریح کرد: انجام کارهای شخصی داخل خانه توسط خانمم و کارهای بیرون خونه را با کمک پسرم و برادرم انجام می دهم تا جایی که بتوانم خودم کارهای خود را انجام می دهم اما چون قطع نخاعی هستم حتما باید یک کمکی داشته باشم.
محمدحسنی در خصوص وضعیت زندگی و اینکه از زندگی راضی هستند، گفت: خدا رو شکر… از همه لحاظ خوب است. من دوست داشتم که جانباز شوم و داوطلبانه به جنگ رفتم، با اینکه سخت است اما جانبازی را دوست داشتم.
وی با اشاره به اینکه اجر و ثواب جانبازی بیشتر از شهادت است، عنوان کرد: یک جانباز به سختی زندگی می کند تا شهید شود؛ چون تمام این سختی ها به یاد و اسم خداوند است و تحمل آدم را بالا می برد و لذت بخش است.
محمدحسنی افزود: فقط راهی که ما رفتیم برای خدا و در راه خدا است، خداوند عالم دستش روی زندگی جانبازان می گذارد و صبر و بردباری را هم به ما عنایت می کند. زمانی که جانباز میشوی فقط ناراحتی از اینکه از جنگ دوری و نمیتوانی بجنگی و از آنجاییکه برای رضای خدا است سختی های جانبازی قابل تحمل می شود.
وی گفت: شور و اشتیاق بین دانشجویان و جوانان در زمان جنگ با وجود تمام سختی ها، زیاد بود اما امروز بین مسئولان و بچه های جنگ قرار بر این نبود که وضع اینجوری شود بعضی از مسئولان یادشان رفته است که این نظام به واسطه چه کسانی شکل گرفته است این دردها از درد جسمی بیشتر من را اذیت می کند.
محمدحسنی با اشاره به اینکه مسئولان وظیفه خود را به خوبی انجام نداده اند ،گفت: مردم در معیشت روزانه خود در عذاب هستند. برخی مسئولان جانبازان را سربار خودشان می دادند.
جانباز دوران دفاع مقدس خاطرنشان کرد: با همرزمان خودم در ارتباط هستیم و همدیگر رو میبینیم. در زمان جنگ نوجوان و دانشجویان داوطلبانه به جنگ رفتند که انقلاب به اینجا رسیده است.
وی با اشاره به شهادت شهید سلیمانی گفت: برای شهید سلیمانی انسانیت مهم بود و به کمک همه میشتابید.
وی در خصوص سوال اینکه چه انتظاری از مسئولان دارید، گفت: فقط به مردم برسند، ما جانبازان نیازی نداریم و تنها خواسته ام از مسئولان این است که فقط به مردم برسند من شخصاً حاضرم از این بدتر شوم اما مردمم در عذاب نباشند.
بهرخ امیری
انتهای پیام/