فقه خط کش برنامه نویسی رسانه هاجهت برخوردباتساهل و تسامح در روابط زن و مرد در رسانه

مدیر مدرسه علمیه نرجس(س) با بیان اینکه ما در رایج ترین بحث رسانه که روابط زن و مرد است وجود فقه را نمی بینیم، تأکید کرد: به نظر من غفلت ها و تسامح و تساهلی در رسانه در زمینه روابط زن و مرد دیده می شود و آنچه مشهود است اینکه فقه در رسانه فقط در حد بیان احکام است.

به گزارش خبرنگارخانه خشتی به نقل ازخبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)منور شایسته خوی، مدیر مدرسه علمیه نرجس(س) 

درباره مسئله فقه در رسانه و ملاحظات مسائل فقهی به معنای خاص در رسانه های تصویری ابراز کرد: فقه در اصل، دستور عمل زندگی است؛ یعنی انسان ها وقتی آفریده شدند خداوند دستور عمل صحیحی برای زندگی کردن را در قالب دین برای آنها تعریف کرده و بخش اساسی و عمده آن را فقه تشکیل می دهد؛ لذا در هر عصری جزء لاینفک زندگی انسان خواهد بود و به عنوان لازمه پیشرفت و سعادت و فلاح انسان محسوب می شود.

وی ادامه داد: در بحث رسانه؛ چون رسانه عامل ارتباط انسان با جهان بیرون است و در عصر فناوری و تکنولوژی به عنوان یک ابزار دسته اول محسوب می شود در هر شکل آن؛ چه به شکل تصویری آن و چه در شکل مجازی آن جزء لاینفک زندگی است و باید بحث فقه در آن مطرح شود که مسلما اگر بخواهیم تعریفی از فقه ارائه دهیم؛ فقه عبارت است از انجام واجبات و ترک محرمات.

مدیر مدرسه علمیه نرجس(س) تصریح کرد: در واقع نام فقه را باید بر فروع دین بگذاریم و اینکه رسانه چقدر به این مسئله می پردازد یک بحث است و اینکه چقدر باید بپردازد یک بحث دیگر که بخش دوم مد نظر است و من درصدد این نیستم که آیا رسانه به مسائل فقهی می پردازد یا نمی پردازد؟ و آیا واقعا رسانه ما خودش را ملزم به این امور می داند یا خیر؟

وی در ادامه اظهار کرد: آنچه باید در رسانه باشد و به آن پرداخته شود و در همه زوایا و در همه موارد که برنامه ساخته می شود به آن توجه شود و سوتیتر و اصلی ترین تیتر برنامه سازی باشد فقه است که باید خط کش برنامه سازان در بین اصحاب رسانه باشد، برنامه سازی باید انطباق با مبانی دین و مبانی فقهی دین داشته باشد؛ چرا که به نظر می رسد رسانه یکی از پایگاه های مهم انتقال مفاهیم و دستورالعمل های دینی به مردم است.

شایسته خوی ادامه داد: مثلا وقتی یک فیلم می خواهد ساخته شود از کوچکترین تا پیرترین افراد مخاطب این برنامه هستند که برای هر کدام از این ها در ابعاد مختلف باید حرف داشته باشد به خصوص در انتقال مفاهیم و دستورالعمل های دینی که شامل نماز، روزه یا مثلا ورود و خروج به خانه توسط افراد، قصاص و دیه و بحث طلاق که در این موارد باید نویسنده و کارگردان و تهیه کننده بر این مبنا کار کنند.

وی گفت: یکی از مهمترین بازخوردهای فیلم این است که مخاطب خودش را در بعضی موارد شبیه سازی با شخصیت مورد نظر و موضوع مورد نظر می کند؛ لذا اگر بتوانیم این مسئله را در دستور کار برنامه های رسانه قرار دهیم، قطعا برد مباحث فقهی از زاویه یک کتاب رساله و یک نگاه خاص و محدود خارج می شود و تمام مفاهیم اطراف ما مبین دستورالعمل و مباحث فقهی ما خواهند بود.

مدیر مدرسه علمیه نرجس(س) اضافه کرد: آنچه که مشهود است اینکه فقه در رسانه فقط در حد بیان احکام است؛ ما در ساده ترین و رایج ترین بحث رسانه که روابط زن و مرد است وجود فقه را نمی بینیم؛ وجود فقه در رایج ترین بحث که می شود به آن پرداخت و حول آن فیلم ها و برنامه های ما ساخته می شود خالی است، حتی در یک برنامه کارشناسی فقهی اصلا حد نصاب فقهی در زمینه روابط زن و مرد رعایت نمی شود.

وی درباره مسئله روابط زن و مرد در تلویزیون و سینما ابراز کرد: من از همین مکالمه و مصاحبه تلفنی شروع می کنم، که مباحثی را مطرح می کنیم که نگاه فراجنسیتی دارد و فایده حقیقی و اصلی آن در دو عالم قابل فهم است ولی واقعا ما تا زمانی که ضرورت ایجاب نکرده نباید به این کار دست بزنیم، در حال حاضر کارشناسانی روحانی هستند که با مجریان خانم در تلویزیون سؤال و جواب مطرح می کنند و به راحتی این روابط وجود دارد.

شایسته خوی عنوان کرد: بیننده ریبه و عدم ریبه کارشناس یا مجری را نمی تواند تشخیص دهد آن چیزی را که می بیند ظاهر است در حالی که اگر کسی با همین اولیات بحث عفاف و حیا و حجاب مخاطب آشنا باشد می بیند همین اولیات هم در این برنامه های به اصطلاح سؤال وجواب فقهی رعایت نشده است، مسائلی چون وضعیت ظاهری برخی خانم ها اعم از گریم و پوشش لباس که به دلیل رسانه ای باید رنگ خاصی داشته است از آن غفلت شده و یا به آن اهمیت داده نشده است در حالی که مخاطب این برنامه دنبال سؤال میرود ولی در همین برنامه جای علامت سؤال های زیادی برای او ایجاد می شود درباره همین مسئله فقهی که اگر حریم را در رسانه ایجاد نکنیم چطور انتظار داریم بتوانیم کارکرد این نشست و برنامه را بین مردم ببینیم.

این فعال حوزوی در عرصه زنان در پایان گفت: به نظر من غفلت ها و تسامح و تساهلاتی در رسانه در زمینه روابط زن و مرد دیده می شود من فکر می کنم رسانه در واقع به عنوان یک مسجد و خانه خدا و بلندگوی خدا باشد و برای تمام افراد باید بتواند به حسب نیاز حرف داشته باشد و حداقل واجبات و محرمات را در رسانه رعایت کنیم.