خواننده های بیگانه جایگاهی در ایران ندارند/در اجراها تلاش می کنیم ماهواره را سرکوب کنیم

به گزارش “خانه خشتی”، جشن روز ملی دوقلوها بهانه ای شد تا پای صحبت های جوان ترین بمب خنده ایران بنشینیم، در ادامه گفت و گوی اختصاصی خبرنگار ما با محمد شکوه را خواهید خواند:

از ۱۲ سالگی وارد این حرفه شدم/همه موفقیتم کمک و خواست خدا بوده است

از سن ۱۲ سالگی وارد این حرفه شدم، متولد مشهد هستم، و نزدیک به نه سال است که به صورت حرفه ای کار را دنبال می کنم. از همه همکاران و دوستانم در این حرفه حداقل دو سال کوچک تر هستم.

فوق دیپلم کامپیوتر دارم.

هیچ کس را الگوی خودم قرار ندادم، و فقط خودم الگوی خودم بودم و دوره های تقلید صدا را هم نگذرانده ام.

خانواده ام خیلی مذهبی بودند، و اصلا از ورود من به این حرفه رضایت نداشتند، اما وقتی پدرم برای اولین بار در اجرای من حاضر شد، و خوشحالی و شعف مردم را دید، مرا تشویق کرد.

هیچ استادی نداشتم، و هیچ کلاسی هم نرفتم، همه موفقیتم، فقط کمک و خواست خدا بوده است.

کار را در تهران پذیرفتیم، زیرا برای اجراها می بایست با پرواز به تهران عزیمت کنیم و برایمان سخت بود، به همین دلیل تهران را برای ادامه زندگی انتخاب کردم.

خشایار مستوفی باب ورود من به تقلید صدا بود/بهترین اجراهای من متعلق به مردم جنوب است

اولین اجرای من در مشهد و در نقش خشایار مستوفی بود، آن زمان سریال زیر آسمان شهر از تلویزیون پخش می شد و حمید لولایی نیز در برنامه حاضر شده بود و هر دو در کنار هم نقش خشایار مستوفی را بازی کردیم.

همیشه بهترین اجراهای من متعلق به مردم جنوب ایران بوده است و بدترین اجرای من در شمال بود که به دلیل قطع متوالی برق سالن و متوقف شدن صدای من باعث ترک مردم از سالن شد.

شور و شوق مردم رفسنجان مثال زدنی است

وقتی می خواستیم به سمت رفسنجان حرکت کنیم، از تهیه کننده در مورد مردم و شهر پرسیدیم، ضمن اینکه قبلاً در بم و سیرجان نیز اجرا داشته ام، اما برای اولین بار است که در رفسنجان حضور پیدا می کنم.

وقتی روی صحنه آمدم، انرژی و شور و شوق زیادی در مردم دیدم که نسبت به تعدادشان خیلی بیشتر بود.

امیدوارم تعداد این برنامه ها بیشتر شود؛ اقدام انجمن دوقلوها هم بسیار شایسته است و این امر برایم جذابیت داشت؛ چون مردم این روزها تفریحی ندارند و این جشن ها می تواند خلأها و غم و غصه های درونشان را تخلیه کند و از فشارهایی که روی دوش آن هاست، بکاهد.

در کنار شادی و خنده، شکیبایی را به مردم یاد می دهیم/ترویج فرهنگ با طنز بهتر جواب می دهد

همان طور که در تیتر اکثر روزنامه ها مشاهده کردیم، صحبت تمامی مسئولین در سال جدید، این است که اقتصاد فرهنگی بدون هنر اصلاً امکان پذیر نیست؛ و سعی ما نیز در همین راستاست تا در کنار شادی و خنده، صبر و شکیبایی و تحمل را به آن ها یاد دهیم.

می خواهیم به آن ها بگوییم این فشارهای اقتصادی به پایان می رسد؛ در برنامه ها تلاش می کنیم مباحثی مثل ازدواج، چشم و هم چشمی خانواده ها را با طنز روی صحنه عنوان کنیم؛ و اگر به ما اجازه دهند و آزادی بیان داشته باشیم، حرف مان را در پایان اجراها به مردم بزنیم، زیرا مردم در قالب طنز حرف های ما را بهتر متوجه می شوند و درک می کنند؛ همان طور که چارلی چاپلین می گفت مردم یک عمر خندیدند، ولی نفهمیدند که من چی گفتم؛

قصد ما ترویج فرهنگ و افزایش گرایش جوانان به این سمت است؛ زیرا ترویج فرهنگ با طنز بهتر جواب می دهد تا با فشار و اجبار!

خواننده های بیگانه جایگاهی در ایران ندارند/در اجراها تلاش می کنیم ماهواره را سرکوب کنیم

نظر ما این است که اگر اشاره ای به ماهواره می کنیم، تذکری بدهیم تا توجه مردم را به حرف های خودمان جلب کنیم؛ همه سریال های ماهواره بدون محتوا هستند و سر و ته شان مشخص نیست؛ حتی ما با تقلید صدای خواننده های آن طرف مرزها می خواهیم ثابت کنیم که هنوز هم هنرمندانی هستند که یک تنه می توانند صدای ۵۰ الی ۱۰۰ نفر را تقلید کنند تا به خودشان مغرور نشوند که دیگر کسی مثل آن ها و صدایی مانند صدای آن ها پدید نخواهد آمد. باید این افراد متوجه شوند که در ایران جایگاهی ندارند و قصدمان از بیان شخصیت های سریال های ماهواره در اجراها  ترویج آن ها نیست؛ بلکه سرکوب کردنشان است.

برای ورود به این حرفه باید علم موسیقی داشته باشید

من خودم هیچ دوره یا کلاسی را نگذراندم، اما توصیه می کنم اگر کسی قصد ورود به این حرفه را دارد، حتماً خودش را از ریشه قوی کند، و به صورت تئوری کلاس های سلفج را بگذراند و بسیار تمرین کند؛ حتی بایستی رزیم غذایی خود را تحت کنترل در آورد؛ و زیر نظر اساتید بزرگی که در کشور داریم تعلیم ببیند تا از بنیان قوی شود، نخواهند که یک شبه راه هزار شبه را طی کنند.

نصیحتم به عنوان یک برادر کوچک تر به همه کسانی که می خواهند وارد این کار شوند، این است که از لحاظ تحصیلات خودشان را ارتقا دهند تا به مدارج عالیه برسند؛ چون در حرفه ما دست زیاد شده و اگر کسی به صورت غیر حرفه ای وارد شده، فقط به خاطر داشتن منابع مالی و رفتن به استودیو کاری را ضبط و ارائه دهد، موفق نمی شود. پیشنهادم این است که اگر قرار است در آخرین وهله وارد این حرفه شوند، از طریق علم موسیقی بیایند؛ نه از راه پول و حاشیه!

داشتن ضبط صوت کوچک، بزرگ ترین آرزویم بود/سلامتی مادرم بزرگ ترین آرزوی من است

بزرگ ترین آرزوی دوران کودکی من داشتن یک ضبط صوت بود، دوست داشتم یک واکمن داشته باشم، آن زمان ما حتی پول خرید یک واکمن را نداشتیم، تا اینکه در همان سن ۱۲ سالگی توانستم با پولی که از اجراهای مختلف در مدرسه به دست آوردم، یک واکمن به قیمت ۷ هزار تومان خریداری کنم.

هنوز هم واکمن را جلوی چشمم قرار می دهم تا هیچ وقت خودم را فراموش نکنم و بدانم همان محمد شکوهی هستم که بزرگ ترین آرزویش داشتن واکمن بود.

الان بزرگ ترین آرزوی من فقط سلامتی مادرم است که در مشهد تنها زندگی می کند؛ من فرزند آخر خانواده هستم و بسیار به مادرم وابسته ام، امیدوارم همیشه سلامت باشد.

گروه ما به روز حرکت می کند/ گاهی اجراهای من در ماه به ۶۰ تا نیز می رسد

برنامه های گروه قابل پیش بینی نیست و همیشه به روز حرکت می کنیم؛ معمولاً اتفاقاتی که مردم روزانه با آن ها سر و کار دارند و یا اتفاقات خنده دار روزمره یا سریال های پر مخاطب را به عنوان سوژه قرار می دهیم و روی صحنه اجرا می کنیم.

تعداد اجراهای من حتی به روزی ۵ تا نیز می رسد و گاهی در ماه ۵۰ تا ۶۰ اجرا می روم.

وقتی روی سن می روم از انرژی مردم انرژی می گیرم؛ در ایام شهادت و عزا واقعاً بیکار می شویم چون در کشور ما فردی که طنز کار می کند، در کار مذهبی وجهه خوبی ندارد؛ بنابراین نمی توانیم در آن ایام اجرای برنامه های مذهبی را داشته باشیم.

نبود نظارت از سوی وزارت ارشاد موجب ورود افراد غیر حرفه ای شده است/امنیت شغلی نداریم

شکایت ما از وزارت ارشاد، این است که روی این کارها نظارت سفت و سختی داشته باشند تا هر فردی با هر انگیزه ای وارد نشود و کسانی بتوانند در این هنر بمانند که لایق آن هستند.

حضور افرادی که دارای فساد اخلاقی هستند موجب خراب کردن ارزش هنری کار هنرمند می شود.

اگر صنفی برای کار ما ایجاد شود و پشتوانه و امنیت شغلی داشته باشیم، بهتر می توانیم به کارمان ادامه دهیم. درخواست ما از وزارت ارشاد، دادن امنیت شغلی به ما و دوستانمان و نظارت خاص روی این کار است.

حاشیه:

۲۶ ساله ام، متأهلم، فرزندی ندارم؛ اما اگر روزی فرزندم بخواهد به این حرفه وارد شود، در صورتی که واقعاً هنر آن را داشته باشد، خودم پشت او می ایستم.

در حال حاضر شغل دوم ندارم و میزان حقوقم نیز به اندازه بخور و نمیر است!!

برچسب ها:
انجمن دوقلوها بمب خنده ایران تقلید صدا خواننده های بیگانه رفسنجان روز ملی دوقلوها طنزر ماهواره محمد شکوه موسیقی