آدم کشی در کشور داعیه دار حقوق بشر / آلزایمر خوی استکباری آمریکا نسبت به ایران

وقتی مارتر لوتر کینگ با تشکیل انجمن اش یعنی برابری سیاهان و سفید پوستان در آمریکا، پایه نهاد و آرزویش را دست یافتنی دانست ولی غافل از آن بود که نیم قرن بعد سیاه پوستی به نام حسین باراک اوباما بر صندلی سفید کاخ سیاه تکیه می زند و آرزوی سیاهان که دلشان به برگزیده شدن اوباما خوش بود را به یاس مبدل می کند. وقتی اوبامای سیاه پوست رئیس جمهور شد همگی سیاهان شادمان از آن بودند که شام سیه سیاهان رنگ روشنی به خود گرفته ولی غافل از آن بودند که این جشن و شادمانی شبانه سحر تلخی برایشان خواهد داشت .

وقتی اوباما آمد همگی سیاهان آمریکا نفسی راحت کشیدند و از اینکه دیگر تبعیضها رنگ خواهد باخت جشن شادمانی گرفتند ولی غافل از آن بودند که دنیای سیاست یک سیاه پوست را سمبل وار به کاخ سفید می برند و روزگار سیاهان را در کاخ سفید رنگ به باد می دهند . وقتی اوباما خود را ادامه دهنده راه لوتر کینگ معرفی کرد همه سیاهان با اشک شوق برایش کف زدند ولی در عمل چیز دیگری بود، اوباما از برای سیاهان چنان سخن می راند که گویی شام سیه سیاهان به روز روشنی مبدل شده ولی پدر سیاست بسوزد که انتخاب اوباما هم یک نقشه از پیش طراحی شده بوده است.

از زمانی که اوباما بر صندلی کاخ سفید تکیه زد فشار بر سیاهان مضاعف و اختلاف طبقاتی بین سفید پوستان و سیاهان بی کس، بیشتر و بیشتر شد. در زمانی که رئیس جمهورهای سفید پوست روی کار بودند اینقدر کشت و کشتار سیاهان علنی و آشکار نبود و حداقل نفسی راحت می کشیدند . ایرانیها مثلی دارند که طرف از حول حلیم خودش را به دیگ می اندازد همین بلایی که سیاهان با انتخاب اوباما گرفتار آن شدند. سیاهان وقتی اوباما آمد نفسی راحت کشیدند ولی غافل بودند که این نفس راحت اگر چه پایین می رود ولی بالا آمدنش بستگی به سفید پوستان آمریکا دارد بله همان آمریکایی که داعیه ایجاد برابری و حقوق بشر را در کشورهای دیگر یدک می کشد در بیخ گوش خودش سیاهان بیگناه در روز روشن و در جلوی چشمان مردم به گلوله بسته می شوند و هیچگونه واکنشی از دولت اوبامای سیاه پوست دیده نمی شود .

خنده دار است وقتی آن جوان نژاد پرست در کلیسا جان آن همه سیاه پوست را گرفت آقای اوباما با نطقی قابل تحمل از نحوه اسلحه داشتن جوانان و اینکه در چه سنی باید اسلحه داشته باشند سخن گفت و حتی از این حرکت زشت از سیاهپوستان حتی عذرخواهی هم نکرد . نکته جالبتر اینکه اگر اینقدر کشور آمریکا دموکراسی اش قوی است و فوران کرده و قصد دارد فورانش را در کشورهای دیگر خرج کند چه دلیلی دارد که همه باید به اسلحه مسلح باشند اگر اینقدر دولت آمریکا دم از آزادی و کشور رویایی، با تمدنش حرف می زند به همراه داشتن اسلحه برای همه افراد چه دلیلی دارد . ما همیشه دیده ایم و شنیده ایم که جنگل نشینان که هر آن ممکن است حیوانات وحشی بلای جانشان شوند نیاز به اسلحه دارند .آیا اینکه جوان آمریکایی که در خیابانهای این کشور تردد می کند و انتهای دموکراسی و حقوق بشر برایش فراهم است! داشتن این اسلحه چه چیزی را ثابت می کند؟ آیا مسلح بودن تمام اقشار جامعه به سلاح چیزی جز خشونت و قانون جنگل را در ذهن متبادر نمی کند؟ این چه آسودگی خیالی است که باید از داشتن موبایل هم برای فرد ملزم تر باشد ؟! براستی چنین کشوری با چه رویی از حقوق بشر حرف می زند و برای دیدن زندگی مردم در سایر کشورها فرستاده می فرستد تا ببیند حقوق مردم کدام کشور رعایت می شود یا نمی شود .

آیا با این کشتار غم انگیز در روز روشن و در درون کلیسا که یک مکان مقدس برای مسیحیان آمریکاست این طور وحشیانه قتل عام می شوند حال ببینید آنهایی که در نقاط دور افتاده آمریکا سکونت دارند باید چه حال و روزی داشته باشند. چقدر تمثیلهای ما ایرانیها عمیق و ریشه دارند که با یک جمله به اندازه یک کتاب با خود حکمت و موعظه را در خود دارند حال و وضع کشور اوباما با این مثل (کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی ) عینت خاص دارد مردم خودش از ترس و نگرانی خواب ندارند ولی سربازانش آمده اند تا برای افغانستان، عراق ، لیبی، یمن و هر کجا که بوی گاز و نفتی به مشامشان می رسد فرشته نجات باشند. متاسفم از این دنیای بی درو پیکری که آمریکائیها و اذناب کودن تر از خودش که در راس آنها اسرائیل و عربستان است برای مردم دنیا رقم زده اند باید بر لبان آن کارشناس برنامه شبکه آمریکایی که قصد داشت تمام نا آرامی دنیا را به گردن ایران بیندازد، بوسه زد و در این دنیایی که کسی اجازه جسارت به آمریکا و آل خفت بار سعودی را ندارد با صدایی رسا به جهانیان گفت که ایران باعث کدام نا آرامی در دنیاست ایشان در صحبتهای تامل برانگیزش باعث همه بدبختی های دنیا را آمریکا ، اسرائیل و آل سعود دانست و آنجا که مجری برنامه سعی داشت صحبتهایش را قطع کند با کمال جسارت گفت من با شما صحبتی ندارم و می خواهم با بینندگان حرفهایم را بزنم که چه نیکو گفت باید به گفتار و کردار چنین آزاد مردانی درود گفت که اگر چه در خاک آمریکا زندگی می کنند ولی اینقدر آگاهند که مشکل دنیا کجاست!

از موضوع دور نشویم که اوباما از قشر سیاهپوستی که خود از میان آنها برخواسته و می بیند که چگونه در زیر دست و پای سفید پوستان له می شوند و آقا در مورد سن اسلحه داشتن در آمریکا افاضه فضل می نمایند واقعا باعث شرمندگیست!!! حال از تمام این حرفها که بگذریم ما هنوز چند روزی نگذشته از ورود ۲۷۶ پرنده خونین بالی که در تفحص های جدید پیکرهای مبارکشان به میان ما آمدند اگرچه آنها همیشه در میان مایند و ما چشم بصیرت دیدن آنها را نداریم، آیا آنهایی که مکرر از ارتباط و رابطه با آمریکایی که خود تا خرخره در منجلاب نابودی است سخن می گویند، فراموش کرده اند که چه کسانی دستان این کبوتران را بستند و آنها را زنده به گور کردند؟ شاید به ضرس قاطع بتوان گفت که امام راحل چقدر آینده نگر بودند و می دانستند که روزگاری خواهد آمد که افرادی سر کار بیایند و برای رابطه با آمریکا کاسه چه کنم به دست گیرند، امام (ره) چقدر با جسارت گفتند که آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند و این را به چشم خود دیدیم و با جسم خویش حس کردیم ولی افسوس که عده ای این حرفهای گهربار را فراموش یا اینکه به آنها وعده لقمه ای چربتر داده شده است، شاید بهترین سالهای کشور ما زمانی بود که همگی با یک کلام واحد دور آمریکا خط کشیده بودند ولی گویی عده ای این آرامش ، اقتدار و سرافرازی را برای کشور و ملت رشید ایران نمی خواهند.

شما را چه شده است که به یکباره سراغ آمریکایی رفته اید که هنوز آثار جنایتش در کشور ما قشر بسیاری از این ملت مظلوم را رنج می دهد واقعا این خیل شهدا چه خوش موقع آمدند تا به ما و همان گروه اندک بفهمانند تا از ارزشهایمان کوتاه نیاییم و پای حرفمان که همان حرف امام عظیم الشان راحل بود بمانیم که فرمودند آمریکا به فکر آسایش و رفاه شما نیست و فقط به دنبال نفت و ثروتهای ملی شماست . به راستی ما را چه شده که اینقدر عده ای که با چشم و جان خویش جنایات آمریکا را لمس کرده اند امروز شده اند داعیه دار ارتباط با آمریکا و خود هم می دانند که هر چه مذاکره جلوتر می رود پرروتر و کینه و بغضشان بیشتر می شود پس چرا درس نمی گیرید آمریکا تا کنون کدام کشور را خوش بخت کرده که ما دومی اش باشیم ؟ آمریکا تا کنون کدام کشور را به حق و حقوقش رسانده که ما اینگونه برای ارتباط با او سرو دست خرد می کنیم؟ به خدا کشور آمریکا همانند همین تیم والیبالش است که تا در خانه خویش بودند چگونه خودنمایی می کردند و وقتی در میان خیل عظیم ایرانیان قرار گرفتند حتی قادر به زدن یک سرویس درست و درمون نبودند، آقایان کشور و دولت آمریکا هم به مثابه همین تیم والیبالش است آیا این همان تیمی نبود که در آمریکا حتی یک ست را هم به بچه های ما نداد آیا آن تیم عوض شده بود یا مربی اش تغییر کرده بود؟ آمریکا یک دبدبه و چوب و چماق خالی دارد تا حال کسی جلویش ظاهر نشده و او هر کار که خواسته انجام داده و شده ابر قدرت دنیا ولی امام ما چقدر طوفنده پوزه این قدرت پوشالی را به خاک مالید و آب از آب تکان نخورد چرا ما اینقدر فکرمان نسبت به آمریکا تغییر کرده در حالی که آمریکا هنوز بغض آن کلام گهربار امام(ره) را که آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند را در سینه دارند و انشاالله آن را با خود به گور خواهند برد. یادمان نرود که همین آمریکائیها در زمان دست نشانده خودشان محمدرضای بدبخت از ما به خاطر اینکه در کشور مایند حق توحش می گرفتند و بی احترامی از این بدتر، حقارت از این بیشتر .

من فکر می کنم یا بعضی از ماها آلزایمر گرفته ایم یا پای غذایی چرب و چیلی در میان است و گرنه کسی را نمی توان یافت که خوی استکباری آمریکا را نداند و خواستار برقراری ارتباط مجدد با آمریکا باشد. به امید زمانی که به خود آییم و بدانیم که این همان آمریکایی است که با چماق کردن صدام در منطقه چه بلاهایی که به روز مردم ما نیاورد آمدن پیکرهای مطهر شهدا در چنین هنگامه ای حرفهای زیادی دارد اگر ما چشم بینا و گوش شنوایی داشته باشیم .شهدا افتخار مایید و چه خوش موقع آمدید جانم به فدای دستهای بسته و لبهای خشکیده تان.

یادداشت از حیدر معصومی ریسه

برچسب ها:
آدم کشی امریکا ایران حقوق بشر خوی استکباری سیاه پوست شهدای غواص