دلم می سوزد که استخوان های برادرم را می بینم/صدای قرآن خواندنش هنوز در گوشم است

بتول آخوندی خواهر شهید غلامرضا آخوندی شهید تازه تفحص شده اهل رفسنجان در گفت و گو با “خانه خشتی“، از خاطرات شیرین برادرش گفت و اظهار داشت: اولین دفعه که خبر آوردن شهدای غواص به کشور را شنیدم فکر نمیکردم که برادرم هم در میان انها باشد اما بسیار ناراحت بودم که چگونه این شهداء را با آزار و شکنجه به شهادت رساندند.

وی از اخلاق و منش برادرش اینطور برایمان گفت: اخلاقش با همه ی ما فرق داشت، باخدا و با تقوا بود، در سن هفت سالگی همه امورات دینی را می دانست و بسیار اهل نماز جماعت بود.

خانم آخوندی ادامه داد: غلامرضا زیاد قرآن می خواند، یادم است که هر روز صبح زود با صدای بلند درخانه قرآن می خواند و هنوز صدایش در گوشم است.

غلامرضا تنها پسر خانواده آخوندی و در واقع تنها برادر خانم آخوندی بود؛ بارها سه خواهر شهید از وی می خواهند تا کمتر به جنگ برود و داماد شود اما شهید در پاسخ آنها می گوید تا جنگ هست داماد نمی شوم وقتی جنگ تمام شد اگر سالم باشم داماد می شوم.

شهید آخوندی همیشه خواهران و مادرش را توصیه به صبر میکرد و خواسته اش از آنها این بود که زینب وار زندگی کنند.

گویا به دل شهید غلامرضا آخوندی افتاده بوده که قرار است شهید شود و پیکرش به خانواده برنگردد و ۲۹ سال آنان را چشم به در خانه بنشاند، او در وصیت نامه اش نوشته که اگر جنازه ام پیدا نشد ناراحت نباشید و صبر زینبی داشته باشید.

خواهرشهید آخوندی از این ۲۹ سال با عنوان یک عمر یاد کرد و گفت: از یک طرف خوشحالم که برادرم برگشته و کنار خودمان است اما از طرفی دلم می سوزد که با استخوان پیش ما میاید و طوری است که او را نمی شناسم.

بتول آخوندی در سخن پایانی خود آرزو کرد که خون شهدا پایماال نشود و همگان پیرو راه آنان باشیم.

شهید غلامرضا آخوندی شهید تازه تفحص شده غواص اهل روستای قاسم آباد رفسنجان است که در سن ۳۱ سالگی در سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ در منطقه ام الرصاص به درجه رفیع شهادت رسید.

پیکر پاک این شهید والامقام در روز شهادت امام صادق(ع) در رفسنجان تشییع و خاکسپاری می شود.