یادداشت/
«هرمزآباد»ی که می شناسیم
به جرأت می توان گفت هرمزآباد در سالهای گذشته رنگی از عمران و آبادانی به خود ندیده است.
به تقسیمات کشوری کاری ندارم چرا که بالطبع باید نوشت «دهستان هرمزآباد» اما در این مجال اندک اجازه دهید بنویسم «روستای هرمزآباد».
تا آنجایی که در مخیله نگارنده به یادگار مانده است از چند ده سال قبل، هرمزآباد در تقسیمات کشوری لقب «دهستان» به خود گرفته است اما در ظاهر تفاوت چندانی با روستا ندارد. منطق حکم می کند که پس از اعطای درجه ای به منطقه ای از کشور، آن منطقه به فکر ارتقای رتبه خود باشد، در مثال اگر شهر بخواهد به بخش ارتقا یابد یا اگر بخش باشد به شهر و اگر شهر به شهرستان ترفیع پیدا کند خودبخود باید تغییراتی در چهره و ظاهر آن منطقه هویدا شده و به هر ترتیب فضا متحول خواهد شد.
این در حالی است که در هرمزآباد با وجود شاخص مهم جمعیتی و سایر شاخص هایی که در سالهای گذشته داشته است و دارد نه تنها از دهستان به بخش یا شهر ارتقا نیافته است که حتی اکنون با وضعیتی دست و پنجه نرم می کند که می توان آن را «روستای هرمزآباد» نامید!
به جرأت می توان گفت هرمزآباد در سالهای گذشته رنگی از عمران و آبادانی به خود ندیده است. البته منکر تلاش مسئولین شورای اسلامی هرمزآباد نیستیم اما باید این واقعیت را پذیرفت که عمران و آبادانی مقوله ای نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت. از سوی دیگر هرمزآباد در حالی پیشوند «دهستان» را با خود یدک می کشد که در مقایسه با دهستان های دیگر شهرستان رفسنجان حداقل از نظر ظاهری عقب مانده تر است!
عمران روستایی در حالی در سالیان گذشته در روستای هرمزآباد مغفول مانده است که جزء ابتدایی ترین خواسته های مردمان این دیار بوده است. خواسته ای که همواره به آرزوهای دست نیافتنی اهالی منطقه تبدیل شده است چرا که زیبایی و آراستگی هرمزآباد باعث فخر اهالی روستاهای همجوار نیز خواهد بود.
ساختار نازیبای روستا، شکل ناهمگون خیابانها و معابر، عدم وجود فضای سبز در معابر و نبود پارک مناسب برای گذراندن اوقات فراغت، آسفالت ناکارآمد خیابانهای پرتردد و عدم زیباسازی معابر از جمله معضلات روستای هرمزآباد است که پس از سالیان سال یا راهکاری برای آن اندیشیده نشده یا راهکارها موقتی و مسکن بوده است.
آنچه که انتظار است این است که مسئولین محلی با عمران و بهسازی حداقلی معابر روستا، راه را برای ارتقای دهستان(شما بخوانید روستا) هرمزآباد به شهر فراهم کنند. موضوعی که شدنی است و آقای دکتر آذین نماینده مردم رفسنجان و انار در مجلس شورای اسلامی در سخنرانی انتخاباتی خود در هرمزآباد به آن اشاره کرد و قول مساعد ارتقای هرمزآباد به شهر را داد که البته از چند و چون پیگیری دهیاری و شورای محترم اطلاعی ندارم.
عمران و آبادانی تنها یک بعد از پیشرفت در هرمزآباد را شامل می شود، در طرف دیگر معادله در ابعاد دیگر نیز تغییر و تحولاتی باید صورت بگیرد که شاید نادیده انگاشته شده است. زاویه هایی مانند مقوله فرهنگ و هنر در هرمزآباد که خوشبختانه پتانسیل های زیادی در این بخش در روستا وجود دارد که نگارنده معتقد است به اندازه صفر درصد هم از این ظرفیت استفاده نشده است. کانون فرهنگی، گروههای پر کار هنری، افراد مستعد و هنرمند هر یک به گوشه ای کنج عزلت گزیده اند و هیچگاه نخواسته یا نتوانسته اند به شکلی یکپارچه و در قالبی موزون در کنار یکدیگر به ارتقای سطح روستا کمک کنند چه آنکه یکپارچگی این گروهها و رساندن صدای رسای هنر، فرهنگ و هنرمند هرمزآباد به اهالی شهرستان می تواند بیش از گذشته نه تنها در بالا رفتن سطح جایگاه روستا کمک کند بلکه بودجه هایی نیز برای این فعالیت ها در نظر گرفته شود.
در این زمینه می توان به نکته ای دیگر اشاره کرد و آن اینکه تعداد بیشتری از دانش آموزان هرمزآباد در مدارس دبیرستان دوره اول و دوم علامه حلی و استعدادهای درخشان(تیزهوشان)، شرکت تعدادی از دانش آموزان هرمزآبادی در المپیادهای علمی کشور و پیش رفتن آنها به سمت رتبه های تک رقمی که در نتیجه تحصیل آنها را در دانشگاههای معتبر کشور رقم زده است می تواند این امید را در جامعه محلی هرمزآباد ایجاد کند که افرادی با استعداد برتر در حال رشد زیر پوست این روستا هستند که ثمره آن در آینده آشکار خواهد شد.
ورزشکاران هرمزآباد نیز نباید بی تفاوت به مسائل روستا باشند، در چند سال گذشته استعدادهای برتری در زمینه های مختلف ورزشی از جمله فوتبال هرمزآباد به شهرستان و حتی استان معرفی شده اند و این خود بیانگر شایستگی نوجوانان و جوانان روستا است که البته تمام سخن اینجاست که این ظرفیت کمکی به ارتقاء سطح هرمزآباد نکرده است. فوتبالیستهای نوجوان و جوانی که در تیمهای سطح اول رفسنجان توپ می زنند باید در این اندیشده باشند که روستای خود را بیش از پیش معرفی کنند.
در این راستا مثالی می زنم: مگر نه این است که چند جوان روستا با پیگیری و تلاش وافر توانستند مراسم جوش زنی که از نیاکان آنها به یادگار مانده بود به ثبت ملی برسانند؟ حالا حداقل جوش زنی هرمزآباد انعکاس کشوری می تواند بیابد و این امکان معرفی روستا را برای هموطنان دیگر نقاط کشور میسر می سازد.
نکته پایانی اینکه مسئولین دهیاری و شورای اسلامی هرمزآباد باید به فکر ارتقای جایگاه روستا به بخش یا شهر بوده و پیگیر این قضیه باشند چرا که این موضوع مهمترین خواسته اهالی از آنان است و تحقق چنین امری بسیاری از معضلات و مشکلات روستا را حل خواهد کرد.
یادداشت: حسین میرزااسدی
